ขอเกริ่นก่อนนะคะ

เราโสดมาปีกว่าๆแล้วแต่ก็มีคนคุยมาตลอด แล้วเราจำเป็นต้องมาอยู่ต่างจังหวัด 4-5 เดือน  จนเราได้เจอกับคนนึงอายุห่างกัน 3-4 ปี อยู่ใกล้ๆกับเรา เราคุยกันไม่กี่วัน เจอกันก็ตกลงคบกัน
เขาตรงสเปคเราเกือบทุกอย่าง ด้วยเราเหงาด้วย

เดือนแรกที่คบกันเราจับได้ว่าเขาคุยกับคนอื่น เราเสียใจมาก แต่ก็ให้อภัยโดยเขาสัญญาจะไม่ทำอีก
เราคิดว่ามันคือเดือนแรกที่คบกัน อาจจะยังไม่มั่นใจในอีกฝ่าย
พอกลับไปคบกัน เราเชื่อใจเต็ม 100 อีกครั้ง คบกันรูปคู่ไม่ตั้ง ในเฟสไม่เป็นเพื่อน
ต่างคนต่างให้อิสระกันและเราเชื่อใจเขามากอีกครั้ง ซึ่งเราเองก็ไม่ได้คิดมากอะไร
เพราะเราคิดว่ามันแค่โซเชียล เราไม่อยากเอามาทะเลาะกัน
ทุกอย่างไปได้ดีทุกอย่าง ครอบครัวเขาโอเคกับเรา รักเรา จนเมื่อเข้าเดือนที่สอง

วันที่เราไปบ้านเขา เราบังเอิญเห็นผญ.ตอบ Messenger เขามา เราเลยงอแงขอดู
และ… เราก็เจอ เจอเขาคุยกับผญ.มากมาย แต่ครั้งนี้เขาปฏิเสธบอกว่าเป็นแค่เพื่อน พี่น้อง
เราร้องไห้ออกมาจากบ้านเขา ระหว่างนั่งรถกลับห้อง เราร้องไห้ เขาไม่ปลอบ ไม่ง้อ ไม่พูดกับเราสักคำ
เราหายไปสองวันเขาก็ไม่ง้อ จนเราทนไม่ไหว ทักไปบอกเลิก เขาก็ไม่ยื้อเรา ไม่ขอโทษ เอาแต่ปฏิเสธ
จนเราเริ่มคิดว่ามันอาจจะไม่มีอะไรจริงๆ …

สุดท้าย เราทนไม่ไหว บอกเลิก และหายไปจากกัน

ครึ่งเดือนผ่านไป … เรามีคนหลายคนเข้ามาที่ดีกว่า พยายามดูแลเทคแคร์เรา
ช่วงแรกๆเราร้องไห้หนักมาก ทรมานมาก แต่เราก็อยู่ได้เพราะครอบครัว เพราะเพื่อน จนเราเริ่มดีขึ้น

เขากลับมา

และเรากลับไปให้อภัยอีกครั้ง ทำทุกอย่างเหมือนตอบคบกันตอนแรก แต่ปัญหาคือ~
ตอนเรากลับไปจูบเขา มีอะไรกับเขา เราไม่ได้รู้สึกดีเท่าเดิม
เขาเอาไลน์เราไปตั้งรูปคู่(เมื่อก่อนเคยขอแต่ไม่ยอม) ตั้งสถานะในเฟส ทำทุกอย่างเหมือนหวง
แต่ตอนเราไปบ้านเขา คุยกับเขา แชทกัน มีเพศสัมพันธ์กัน จูบกัน แม้แต่กอดกัน
ความรู้สึกเราไม่แฮปปี้แบบเดิม หัวใจมันแค่อบอุ่น แต่มันไม่ฟูฟ่อง
แต่เราก็ไม่ได้คุยกับใคร ตัดทุกคนหมด เพราะขก.ทะเลาะ

สรุป เรายังรักเขาไหม หรือมันเป็นแค่ช่วงแรกที่ปรับตัวอีกครั้งคะ