ปกติเป้นคนขี้น้อยใจอยู่แล้วแต่ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ม่น้อยใจขนาดนี้หลังจากแม่ม่อยู่แล้วใครพูดนิดพูดหน่อยก้ร้องแต่ม่เคยร้องให้ใครเห้นชอบเก้บมาร้องในห้องของตัวเองเสมออาทิตนึงร้องให้ม่เกินสามสี่รอบร้องให้บ่อยมากแต่ถ้าอยู่กับเพื่อนหรืออยู่คนเดียวก้จ้ะมีความสุข.....ทำยังไงดีค้ะอยากเป้นคนเข้มแข้งม่อยากฟังคำพูดของใครที่พูดให้เราน้อยใจ....อยากกลับไปมีความสุขเหมือนเดิมเวลาอยู่กับแม่
ถ้าเราคิดอะไรก้น้อยเนื้อตำใจไปหมดควรทำยังไงดีค้ะ?