ตอนนั้นเราไปเรียนที่ต่างจังหวัดหวัดตั้งแต่อายุ 13 ปี และแน่นอน เราต้องอยู่หอพัก ช่วง ม.1-ม.4 เราอยู่หอใน เคยเจอเหตุการณ์นึงที่จำไม่เคยลืม "คือช่วงตี 3เกือบๆจะตี4 ของทุกวันพุธ เราจะลงไปรีดเสื้อพละ ในช่วงของ ม.1-ม.3 ยังไม่มีอะไร มันพึ่งจะมาเริ่มเข้า ม.4 เราเป็นคน ขี้เกียจรีดผ้าตอนเช้าเลยต้องตั้งนาฬิกาปลุกช่วง ตี 3-4 น. วันนึง เราได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก เราก็ลุกขึ้นมา เตรียมจะไปรีดผ้าเหมือนทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ตอนที่เราลงไปทุกอย่างยังปกติดี พอรีดผ้าเสร็จเราก็ เดินขึ้นห้อง พอเรากำลังจะเก็บเสื้อไส่ตู้ เราก้อได้ยินเสียงคนกวาดใบไม้จากตึกข้างๆหอ เราเลยไปมองดูตรงหน้าต่างว่ามีใครมากวาดอะไรหรือป่าว แต่ก้อไม่เห็นใครทั้งๆที่ไฟรายทางเดินบนถนนก็เปิดอยู่ แต่กลับได้ยินเสียงกวาดตลอดเวลา เราก้อไม่ได้เอ๊ะใจอะไร เลยกลับมานอนต่อ แต่ก้อยังได้ยินเสียงกวาดอยู่ จนเราเผลอหลับไป พอตื่นมาตอนเช้าอาบน้ำจะไปเรียน เราก้อไปเล่าให้เพื่อนเราฟัง เพื่อนเราก้อคิดว่าเราคิดไปเอง จนมาอีกคืน เราก้อได้ยินอีก เวลาเดิม เราก็เลยสะกิดเพื่อน เพื่อนก้อเลยรู้ว่าเราไม่ได้คิดไปเอง เช้าของอีกวัน เราไปเล่าให้ครูพละฟัง ครูพละบอกว่า ข้างๆหอของเรา มีพาลโรงตกน้ำตายได้เดือนกว่าๆแล้ว พอเราได้ยินแบบนั้น น้ำตาเราก็ไหลเพราะเรากลัว แต่เราก้อยังไม่วายลุกขึ้นมารีดผ้าเวลาเดิม แต่ครั้งนี้เราเอาเพื่อนมาด้วย เราลงมารีดผ้าด้วยกันเกือบจะเสร็จแล้ว แล้วเสียงกวาดใบไม้ก็ดังขึ้น เราเรียกชื่อเพื่อน แล้วร้องไห้ เพราะกลัว เพื่อนเราบอกให้เราใจเย็นๆ แล้วค่อยๆเก็บของเดินขึ้นห้อง พอถึงห้องเราก้อนอนฟังเสียงกวาดใบไม้จนหลับไป ตื่นเช้ามาเราก้อมาเล่าให้เพื่อนฟังอีก เพื่อนบอกว่า อย่าคิดมาก เค้าอาจจะมาทำหน้าที่ของเค้า แล้วหลังจากนั้นมา เราก้อได้ยินเสียงกวาดใบไม้ทุกวันเวลาเดิม เหมือนกับว่าเราตั้งนาฬิกาปลุกเวลาเดิมทุกวัน ทุกครั้งที่เราสะดุ้งตื่น เราจะได้ยินเสียงคนกวาดใบไม้ เหมือนกับว่า เค้าส่งสัญญาณให้เรารู้ว่า เค้ามาแล้ว
แล้วเราทนไม่ไหว จนต้องย้ายออกไปอยู่หอนอก (ต่อพรุ่งนี้) 😥💕