เราเคยคิดนะว่าตัวเองไม่มีวันรักใครจนเดินออกมาไม่ได้แต่มันก็เกิดขึ้นละ เรารักคนๆนึงมากจนอยากตัดใจ เราเลยไปขอพรประมาณว่า ขอให้เราตัดใจจากเขาได้ หากเขาไม่ได้รู้สึกเหมือนเรา หากเขารู้สึกเหมือนเราขอให้มีวันที่เขามาบอกเราเอง ซึ่งเราไปด้วยความเชื่อมาก จนเราเสี่ยงเซียมซีแล้วในเซียมซีบอกประมาณว่า เราต้องพึ่งตนเอง เราก็ไม่ละความพยายามนะในเมื่อเราลืมเขาด้วยตัวเราไม่ได้เราเลยต้องพึ่งนามธรรมจริงป่าว เราก็ไม่รู้ว่ามาถึงจุดนี้ได้ไงอาจจะดูตลกในสายตาผู้ใหญ่นะ แต่เราลืมไม่ได้อะ พี่สาวเราแนะนำให้ไปวัดตัดใจที่ญี่ปุ่นเราอยากไปนะแต่ต้องเก็บเงินนานหน่อย แต่เพื่อความสบายใจเราควรทำหรือเปล่า สงสัยตัวเองอะ