ประเทศไทยก็มีคนที่มีความรู้ความสามารถ และประสบความสำเร็จในหน้าทีการงานจำนวนมาก ถ้าไม่นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ในเวลาที่ยังได้ ก็ย่อมน่าเสียดายหากจะทิ้งคนเหล่านี้ให้หายไปเฉย ๆ กับกาลเวลา อีกอย่างหนึ่ง คนที่เคยทำงาน ส่วนใหญ่ก็ยังเต็มใจที่จะทำงานต่อ แต่เบาลงกว่าที่เคยทำในช่วงที่ยังอยู่ในราชการ ซึ่งก็ดีกว่าอยู่บ้านเฉย ๆ ให้หมดเรี่ยวหมดแรงไปวัน ๆ แต่ได้นำมันสมองและประสบการณ์มาปรับช่วยให้ภาคเอกชน ซึ่งมีศักยภาพหลายด้านในการเป็นตัวขับเคลื่อนความเจริญให้กับเศรษฐกิจและสังคมของประเทศได้มากกว่าภาครัฐ

ในต่างประเทศหลายแห่ง คนที่มีความรู้ความสามารถเหล่านี้จำนวนไน้อยจะเข้าไปทำงานในสถาบันที่เป็นคลังสมองของประเทศ ในการให้คำแนะนำด้านการค้นคว้า ศึกษา วิจัย วิเคราะห์นโยบายสาธารณะ หรือภารกิจในการแก้ไขปัญหา และแสวงหาความริเริ่มเชิงนโยบายใหม่ ๆ ที่มีผลกระทบต่อการพัฒนาและการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมของประเทศในระยะสั้นและระยะยาว แต่ในประเทศไทยสถาบันเหล่านี้ยังมีน้อยมาก ดังนั้น คนที่มีความรู้ความสามารถจึงมักจะพาตัวเองไปอยู่ในส่วนของภาคเอกชนกันมาก

แต่ไม่ว่าจะวัยไหน หรือไปอยู่ส่วนไหน หากได้ใช้ความรู้ ประสบการณ์ ไปสร้างคุณค่าที่จะเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ก็เป็นเรื่องที่น่าสนับสนุนอยู่ไม่น้อย