เราเป็นคนเรียนดีมาตลอดเกรดไม่เคยต่ำกว่า3 เเต่พอตกมาม.3เทอม2 ครูเริ่มสั้งงานรั่วๆ เเล้วรั่วๆ ช่วงนั้นเราขอตังพ่อกับเเม่บ่อยมาก เพราะเป็นงานกลุ่ม หลายๆวิชารวมกัน เเต่พอเราขอกูบอกไม่ไห้เพราะคิดว่าเราเอาตังไปเที่ยว ไม่คิดว่าเอามาทำงานจริงๆ เราเลยตัดสินใจไม่ทำอะไรเลยซักงาน จริงๆมันก็ความผิดเราเเละ เเต่เราก็ไม่อยากทะเลาะกับคนในครอบครัว ทุกคนหาว่าวันๆเราเอาเเต่เที่ยว ไม่สนใจการเรียน พอเกรดออก เราติด0 5ตัว ก็มาว่าเราทำไมไม่ตั้งใจเรียน มีเเต่ว่าๆๆๆๆๆๆๆไม่เคยให้กำลังใจเราเลย ตอนนั้นเรารู้สึกอยากตายมาก เเต่พอเราเเก้ได้จนจะหมด พ่อก็พูดขึ้นว่าเรียนไม่จบหรอก ยังไงก็เรียนไม่จบ ไม่ต้องเรียนเเล้ว ตอนนั้นเราเเบบเสียใจมาก เราพลาดครั้งเดียวกับทำให้ทุกคนเปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยหรอ เราพยายามเเก้ทุกทาง สุดท้ายก็เเก้ทัน เเต่เราไม่ทันสมัครไม่ทันโรงเรียนสายสามัญ เเต่ใจเราไม่อยสกเรียนสายสามัญอยู่เเล้ว เราอยากเข้าสายอาชีพ เเต่พอเราไปสมัครสายอาชีพได้เเล้ว พ่อเเม่ก็บอกให้ต่อ มอปลายใกล้บ้าน ตอนนั้นเรารู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย เขาบอกถ้าเราไม่ต่อใกล้บ้านก็ไม่ต้องเรียน เขาไม่คิดบ้างหรอว่าเราเรียนไม่ไหวจริงๆ เราท้อมาก เราไม่รู้จะทำไง ล่าสุดพ่อไม่คุยกับเราเห้ออออ