แฟนผมมีแผนจะไปเทรคกิ้ง ABC ที่เนปาลกับพี่สาว น้องชายเค้า แล้วก็เพื่อนอีก 4 คน รวม 7 คน
คร่าวคือไปปสิบสามวัน แล้วเดินเท้าประมาณสิบวัน ตอนแรกแฟนผมเล่าให้ฟังผมเฉยๆ คิดว่าพูดเล่นๆ เลยไม่ได้สนใจ จนเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเธอมาชวนผม แต่ผมไม่อยากไปเพราะหลายๆปัจจัยที่สำคัญกลัวกลับมาแล้วเลิกกัน (ผมเคยไปภูกระดึงกับแฟนคนก่อนจบทริปก็เลิกกัน) ผมก็ปฏิเสธไป แล้วพยายามบอกให้เธอไม่ไปสำหรับผมมันอันตรายประมาณนึง หาว่าผมขี้กลัวเกินไป ผมจะทำลายความฝันเธอ ผมกับแฟนเลยเลิกพูดเรื่องนี้กัน สำหรับเราสองคนได้ข้อสรุปว่าเธอกับพี่น้องเพื่อนๆเธอไปส่วนผมไม่ไป
หลังจากนั้นพี่แฟนผมก็โทรมาชวน ผมก็ปฏิเสธไปแบบอ้อมๆ และเมื่อวันก่อนพ่อแฟนโทรมาบอกให้ไปจะได้ไปดูแลแฟนผม พ่อจะได้ไม่เป็นห่วง
ผมคิดว่าทางครอบครัวแฟนอยากให้ผมไปเพราะว่าจะได้ดูพฤติกรรมดูใจกันว่าตอนลำบากผมเป็นยังไง เพราะสิ้นปีหน้าผมกับแฟนมีแผนจะแต่งงานกัน
แต่ผมคิดว่ามันไม่จำเป็น เท่าที่เห็นทุกวันนี้มันก็น่าจะพอแล้ว
การเดินทางแบบนี้มันไม่ใช่แบบที่ผมชอบ คนเยอะอีกต่างหาก การเที่ยวด้วยกันถ้านิสัยต่างกันก็ไปกันไม่ได้เดี๋ยวมีปัญหา พอเหนื่อพอหิวขึ้นมาก็พาลจะหงุดหงิดใส่กันอีก
แต่ก็เกรงใจพ่อแฟนท่านอุตสาห์ไว้ใจ ให้ผมไปด้วย ปกติท่านไม่เคยอนุญาตให้ไปด้วยกันเลยต้องแอบไปตลอด ผมจะปฎิเสธยังไงดีไม่ให้ดูแย่ในสายตาครอบครัวเค้า