แค่อยากจะมาเล่าให้ฟังบทเรียนราคาแพง
คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเดือนนี้เงินไม่พอใช้ก็เลยมานั้งคิดว่าจะทำอย่างไรดีก็เลยตัดสินใจขายของสะสมเป็นโมเดลวันพีชครั้งนี้เป็นครั้งแรกน๊ะลงขายในเฟสจากนั้นก็มี ผญ. มาติดต่อของซื้อขอนัดรับบอกว่าเดี๋ยวให้แฟนมารับเราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะร้อนเงินไม่อยากกู้ใครแค่ต้องการหาเงินมาใช้กินข้าวเพราะเงินเดือนไม่พอใช้ พอถึงวันนัดรับถึงรู้ว่าเป็นการล่อซื้อก็เลยไปคุยกันที่ สน. เขาเรียกค่าเสียหายของ9ชิ้นเป็นราคา50000บ.ก็เลยบอกเขาไปว่าจะเอาที่ใหนมาให้แค่หาตังกินข้าวยังแย่เลยตอนนี้เขาก็ไม่ยอมแล้วก็คุยกันตกลงราคาเขาบอกว่าได้ต่ำสุดที่25000ต่ำกว่านี้ไม่ได้ถ้าไม่มีต้องดำเนินคดีขึ้นศาลเราก็คิดมากว่าถ้าขึ้นศาลมีคดีจะมีผมต่อการสมัครงานหรือไม่ ก็เลยโทหาคนรู้จักที่พอจะยืมเงินได้ ยอมเสีย 25000 พอเราบอกว่าถ้าจ่าย25000ก็คือจบที่ สน. เลยใช่ป่าว เขาก็บอกว่าจบ ไม่มีประวัติ เราก็เลยมาคิดว่าถ้าไม่เสียตอนนีจะเป็นยังไงจะเสียเยอะกว่าเดิมรึป่าว ถ้าแม่รู้แกคงจะคิดมาก ตอนนนั้นคิดอะไรไม่ออก สรุปเราก็โทรหายืมเงิมมาเสียค่าปรับโดยการโอนเงินเข้าบัญชีคนที่เขาแจ้ง แล้วก็เซ็นชื่อใบเอกสารใบยอมความ เป็นอันว่าจบ แค่อยากจะมาเล่าประสบการณ์ว่าท้อมากกับเรื่องที่เจอผิดที่เราเองที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้บวกกับการที่เราต้องดิ้นรน ถ้าเราขายเป็นอาชีพก็ไม่ได้คิดไรโดนจับก็ยอมเสียแต่ครั้งนี้เราทำเป็นครั้งแรกเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ก็เลยอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ ทำไงได้ชีวิตต้องดิ้นรน