เรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณ 2 เดือนน่าจะได้ ขอใช้นามสมมุติของผู้ตายว่า "น้อง" คือบ้านเราเป็นตึกแถว โดยบ้านของน้องคือหลังที่ 1 บ้านเราหลังที่ 2 เป็นหลังถัดมาที่อยู่ติดกัน น้องย้ายมาอยู่ได้ 5 - 6 ปี เรารู้จักกับพ่อและแม่ของเขา ดูเป็นครอบครัวที่อบอุ่นดี แต่เราไม่เคยคุยกับน้องเลยตั้งแต่เขาย้ายมา โดยน้องไม่ค่อยพูด เก็บตัวอยู่ในห้องจะเจอเวลาไปซื้อของที่ 7-11 
        มีอยู่วันนึงตอนหัวค่ำเราเจอน้องที่ 7-11 เห็นซื้อบุหรี่ไฟแซ็ค คืนนั้นแฟนปลุกเราตอนดึกถามว่า "ได้กลิ่นอะไรไหม้ไหม" เราได้กลิ่นแต่คิดว่าหลังบ้านเผาขยะเลยไม่ได้เอะใจอะไร เช้าเราก็ไปทำงานตามปกติ กลับมาตอนเย็นก็ออกไปห้าง ตอนอยู่ที่ห้างแม่โทรมาบอกว่าน้องข้างบ้านฆ่าตัวตาย เราเลยรีบกลับมาบ้าน พอเรากลับมาถึงบ้านเจอเห็นรถมูลนิธิ จนท. กำลังยกร่างที่อยู่ในห่อผ้าขึ้นรถ และพ่อน้องขึ้นรถไปด้วย ซักประมาณ 4 ทุ่มพ่อน้องก็กลับมาเราก็เข้าไปแสดงความเสียใจและพูดคุยกับพ่อของน้อง พ่อน้องเล่าว่า ปกติน้องจะลงมากินข้าวตอนเที่ยงแต่วันนี้ไม่ลงมาจน 4 โมงเย็นเเลยขึ้นไปตาม ปรากฏว่าห้องล็อคพ่อน้องเลยงัดประตูเข้าไป เห็นน้องนอนตะแคงมีกองเลือดไหลออดมาจากปาก และก็มีกระดาษอยู่ 3 แผ่น (จดหมายลาตาย) แต่ตำรวจเอากระดาษไปทำสำนวน วันถัดมาได้คุยกับพ่อน้องอีก พ่อน้องบอกว่าหมอกับตำรวจบอกว่าน้องฆ่าตัวตายโดยการรมควัน และเป็นโรคซึมเศร้า โดยที่พ่อน้องไม่ได้บอกอะไรมาก ตอนนั้นน้องพึ่งจะเรียนจบกำลังจะรับปริญญา หลังจากงานศพพ่อและแม่น้องได้ย้ายไปอยู่ที่อื่นบ้านนี้ปิดตายไม่มีคนอยู่
           ตอนนี้บรรยากาศในซอยดูเงียบเหงา ดูเศร้าๆ มาเป็นเดือนแล้ว เราไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดไกล้ตัวเรา และไอ้โรคซึมเศร้า มันอันตรายขนาดนี้ อยากให้คนที่ได้อ่านเรื่องของเราช่วยกันระวังคนไกล้ตัวจากโรคซึมเศร้าเรามันน่ากลัวจริงๆ ครับ