ทำไม? เราแต่งานกับแฟนมา 4 ปีแล้ว 
แต่ก่อนแต่งงานเราก็รู้แหละ ว่าว่าที่สามีเรา แอบมีกิ๊กเล็กกิ๊กน้อย แต่เราไม่มีหลักฐานมัดตัว
พอวันแต่งงาน คนที่แฟนเราไปมีอะไรด้วย ขอมาร่วมงานแต่งของเรา แต่สามีเราปฏิเสธไม่ให้มา (อันนี้รู้มาจากปากสามีเอง)
พอแต่งงานกันปีเข้าปีที่ 2 สามีเราก็มีทีท่าแปลกๆ เราก็เริ่มสงสัยมากขึ้นทุกวัน ในใจรู้แล้วแหละว่า 2 คนนี้มีอะไรกัน แต่แค่ไม่มีหลักฐานพอ
เราตัดสินใจไปซื้อกล้องโกโปรมา เอาไปแอบซ่อนไว้ในห้องนอน ก่อนเราออกไปทำงาน ไม่ถึง 20 นาที สามีเราแท้ๆพาคนอื่นขึ้นไปมีอะไรกันบนที่นอน 
ตอนที่เราเปิดกล้องดู ใจสั่นนิดๆ แต่พอได้เห็นทุกสิ่งอย่างแล้ว เรากับมีอาการเฉย ในใจลึกๆคิดว่า โอเคร ฉันรู้มานานแล้วหล่ะ ต่อไปนี้จะไม่ต้องมานั่งสงสัยอะไรอีก พอก็ปรึกษากับเพื่อนอีกคน ซึ่งเป็นเพื่อนของเราแล้วก็เป็นเพื่อนของบุคคลที่ 3 ด้วย เพื่อนคนนั้นก็ได้ไปด่าบุคคลที่ 3 อย่างรุนแรง จนบุคคลที่ 3 นั้นมาบอกสามีเรา เราก็ทำตัวเฉยๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนสามีทนไม่ไหวเลยมาคุยกัน เราก็บอกสามีไปว่า เรารู้เรื่องนี้มานานแล้ว แค่ไม่มีหลักฐาน เราก็บอกสามีไปว่า ถ้าจะเลิกกัน เราก็จะเลิกให้ โดยเราจะย้ายออกจากบ้านไปเอง เราจะไม่เอาอะไรไปด้วย สามีเราไม่ยอม บอกว่าแค่ต้องการสนุกชั่วครั้งคราว
เราก็ไม่โทษสามีอะไร แค่บอกว่ามันเป็นความผิดของเรา ที่ไม่มีเวลาให้เขาเอง แช้วสามีเราก็ขอโทษ เราก็ให้อภัยนะ 

คำถามคือ วันนี้คือวันครบรอบแต่งงาน 4 ปี เราก็ออกไปซื้อการ์ดมาเขียนอวดพร แต่ทุกครั้งที่จะเขียนข้อความหวานๆซึ้งๆ
ในสมองเรา บอกเราว่า อย่าเขียน เพราะเขาทำเราเจ็บมามาก ไม่ใช่เป็นครั้งนี้ครั้งเดียว เมื่อปีที่แล้ว ก็มีความคิดแบบนั้นโผล่ขึ้นมาในหัว
ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุอะไร ชีวิตประจำวันของเราก็โอเครดี มีความสุขในบางวัน บางวันก็คิดถึงวันร้ายๆที่ผ่านมา