เราเพิ่งเปิดร้านขายน้ำแข็งใสเล็กๆ ก็ซื้อของมาเตรียมไว้ขาย แม่แฟนก็มาแนะนำนู่นนี่นั่น แต่มันขัดแย้งกับความรู้สึกของเรามาก อย่างเช่นน้ำเฮลซ์บลูบอย แม่บอกให้ผสมน้ำกับน้ำเปล่ากับน้ำเชื่อมเข้าไปเยอะๆจะได้ไม่เปลือง เครื่องเคียงพวกวุ้น ลูกชิด เฉาก๊วยตักอย่างละ 3-4 ชิ้นพอ ปกติน้ำแข็งจะซื้อใส่กระติกใหญ่มา วันละ2 รอบ ก็ 20 บาท วันนี้แม่บอกให้ใส่ลังโฟม เราก็ไม่ยอมหรอกเพราะลังโฟมมันสกปรก แต่แม่ก็ให้เอาไปล้าง แล้วก็ให้พี่ชายแฟนไปซื้อน้ำแข็งให้ สรุปคือน้ำแข็งใส่ลังโฟมมา 20 บาท ปรากฏว่าน้ำแข็งละลายเร็วยิ่งกว่าอยู่ในกระติกซะอีก ถ้วยใส่น้ำแข็งใสเวลาใครกินเสร็จ แม่ก็ชอบไปเก็บมาจากถังขยะ เอามาล้างแล้วเอามาให้เราใส่น้ำแข็งใสต่อ แต่เราไม่ทำนะ เราเอาไปทิ้งหมด เราทำไม่ได้จริงๆ ถึงจะบอกว่าเป็นการประหยัดก็เถอะ  ตอนแรกก็มีความสุขกับการขายนะ แต่ตอนนี้เราเริ่มท้อแล้ว เราเป็นคนที่ตักเครื่องเคียงเยอะไง เพราะเราคนซื้อของเรารู้อยู่แล้วต้นทุนมันกี่บาท ลูกค้าที่ซื้อส่วนมากก็เด็กๆ เราคิดว่าการที่เราใส่เครื่องเคียงเยอะๆคือการซื้อใจลูกค้าก่อน เราไม่อยากเอาเปรียบลูกค้า แต่แม่แฟนชอบบอกว่าใส่เยอะเดี๋ยวขาดทุน ร้านอื่นเขาไม่ได้ให้เยอะขนาดนี้ เรารู้นะว่าแม่เป็นห่วง แต่สิ่งที่แม่แนะนำมามันขัดใจเราจริงๆ บางคนเวลาเห็นเราตักเครื่องเคียงเขาก็บอกว่าให้เยอะจัง คราวหลังมากินร้านนี้ดีกว่า เราคนขายเองก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่เรื่องแม่แฟนเราอยากรู้ว่าเราต้องรับมือยังไง บอกตรงๆว่าเครียดมาก