ไม่รู้ว่าจะตั้งหัวข้อกระทู้ว่ายังไงดี เอาตามนี้แล้วกันนะคะ..
คือเรามีเพื่อนคนนึง จริงๆเขาก็เคยคบกับเรามาก่อน ตามจริงก็เรียกแฟนเก่าได้
แต่ตอนที่คบกันเป็นแฟน ก็ไม่เคยทำอะไรแบบแฟนเลยอ่ะ เหมือนแค่คุย (ไม่เคยมีซัมติงอะไรกัน)
ตอนเป็นแฟน มือก็ไม่เคยจับ หอมก็ไม่เคยหอม กอดก็ไม่เคยกอด เรียกว่าเราแทบไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวกันเลย
พอผ่านมาสักพักรู้สึกว่าต่างคนต่างเข้ากันไม่ได้ ก็เลยเลิกกัน ถอดสถานะความสัมพันธ์เหลือเพียงเพื่อน
ตอนเลิกกันก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไร เลิกปุ๊บสามารถเป็นเพื่อนกันได้ทันที
แต่พอเป็นเพื่อนแล้ว ทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ เหตุการณ์บ้าบอมันก็เกิดขึ้นหลังจากนี้แหละ
เราเจอกันบ่อยขึ้น บ่อยมากกว่าตอนเป็นแฟนกันอีก กินข้าวดูหนังเล่นกีฬาไปเที่ยว
เรามีกิจกรรมที่ทำร่วมกันบ่อยมากๆ เจอกันแทบทุกวัน จนล่าสุดเรามีธุระ ที่ต้องทำแถวที่เขาอยู่
เราก็ไปนอนห้องเขา (ก่อนหน้าเคยนอนมาแล้ว เขาไม่ได้แตะต้องตัวเราสักนิด ย้ำว่าสักนิดก็ไม่แตะ)
เราไปนอนห้องเขาอยู่ประมาณ 7 วันค่ะ 2-3 วันแรกปกติดี พอหลังจากนั้นเริ่มกอดเราบ้างตอนนอน
เดินไปไหนก็เดินจับมือ เมื่อก่อนตอนเป็นแฟน เราแค่เดินเกาะแขนเขา เขายังแทบจะสบัดแขนเราออก 555
ตอนนี้คือเราเดินเกาะแขนเขาได้แล้ว (เราติดนิสัยเกาะแขนเวลาเดินไปไหนกับเพื่อนค่ะ ไม่ว่าเพื่อนหญิงหรือชาย)
และเวลาที่ไม่จับเขาก็จะมาจับมือเราแทน แต่เราก็ยังคงสถานะเพื่อนกันนะคะ ตอนนี้เรากลับมาอยู่บ้านตัวเองแล้ว
เพราะเขานอนกอดเราทุกคืนเลย แต่แค่กอดนะคะไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น ไม่มีลวนลามหรือแตะต้องจุดอื่น
เรากลัวหวั่นไหว ก็เลยกลับดีกว่า ธุระที่เหลือเราค่อยลำบากนั่งรถไปเอง ไกลหน่อยแต่สบายใจดี
กลัวมันเลยเถิด แต่ที่เราสงสัยคือ สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรคะ อยู่ด้วยกัน 7 วัน ตลอด 24ชม. จะทำให้เกิดความรู้สึกได้หรอคะ
แล้วถ้าเกิด นี่มันคือความรู้สึกอะไร รัก ผูกพัน หรืออย่างว่า แต่โดยรวมเขาก็เป็นสุภาพบุรุษคนนึงเลยนะคะ
ไม่เคยล่วงเกินอะไรเรา จะมีก็แค่กอด ซึ่งไม่รู้เรียกล่วงเกินมั้ย แต่เราก็ไม่ได้ปฏิเสธการกอดของเขานะ 555
ใจจริงเราก็ยังรู้สึกรักเขาแหละ แต่ถ้าการเป็นเพื่อนกันมันสบายใจกว่าก็เป็นเพื่อนดีกว่า แต่อาทิตย์นึงที่ผ่านมา เราชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า
เป็นเพื่อนกันมันดีหรือเปล่า เราก็ไม่กล้าถามเขานะคะ ว่าเขาคิดยังไง เพราะเขาเองก็ไม่พูดเรื่องนี้ เรากลับเขาก็มาส่งไม่ได้ยื้ออะไร
ตอนอยู่ห้องเขาก็ดูแลเราดี เสื้อผ้าก็ซักให้ ข้าวปลาก็หาให้กิน เราก็เริ่มหวั่นไหวแล้ว กลัวใจจะกลับไปรักเขาจริงๆ
เรามีสถานะและการปฏิสัมพันธ์แปลกๆกับเพื่อนคนนึง ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้คืออะไร...
คือเรามีเพื่อนคนนึง จริงๆเขาก็เคยคบกับเรามาก่อน ตามจริงก็เรียกแฟนเก่าได้
แต่ตอนที่คบกันเป็นแฟน ก็ไม่เคยทำอะไรแบบแฟนเลยอ่ะ เหมือนแค่คุย (ไม่เคยมีซัมติงอะไรกัน)
ตอนเป็นแฟน มือก็ไม่เคยจับ หอมก็ไม่เคยหอม กอดก็ไม่เคยกอด เรียกว่าเราแทบไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวกันเลย
พอผ่านมาสักพักรู้สึกว่าต่างคนต่างเข้ากันไม่ได้ ก็เลยเลิกกัน ถอดสถานะความสัมพันธ์เหลือเพียงเพื่อน
ตอนเลิกกันก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไร เลิกปุ๊บสามารถเป็นเพื่อนกันได้ทันที
แต่พอเป็นเพื่อนแล้ว ทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปค่ะ เหตุการณ์บ้าบอมันก็เกิดขึ้นหลังจากนี้แหละ
เราเจอกันบ่อยขึ้น บ่อยมากกว่าตอนเป็นแฟนกันอีก กินข้าวดูหนังเล่นกีฬาไปเที่ยว
เรามีกิจกรรมที่ทำร่วมกันบ่อยมากๆ เจอกันแทบทุกวัน จนล่าสุดเรามีธุระ ที่ต้องทำแถวที่เขาอยู่
เราก็ไปนอนห้องเขา (ก่อนหน้าเคยนอนมาแล้ว เขาไม่ได้แตะต้องตัวเราสักนิด ย้ำว่าสักนิดก็ไม่แตะ)
เราไปนอนห้องเขาอยู่ประมาณ 7 วันค่ะ 2-3 วันแรกปกติดี พอหลังจากนั้นเริ่มกอดเราบ้างตอนนอน
เดินไปไหนก็เดินจับมือ เมื่อก่อนตอนเป็นแฟน เราแค่เดินเกาะแขนเขา เขายังแทบจะสบัดแขนเราออก 555
ตอนนี้คือเราเดินเกาะแขนเขาได้แล้ว (เราติดนิสัยเกาะแขนเวลาเดินไปไหนกับเพื่อนค่ะ ไม่ว่าเพื่อนหญิงหรือชาย)
และเวลาที่ไม่จับเขาก็จะมาจับมือเราแทน แต่เราก็ยังคงสถานะเพื่อนกันนะคะ ตอนนี้เรากลับมาอยู่บ้านตัวเองแล้ว
เพราะเขานอนกอดเราทุกคืนเลย แต่แค่กอดนะคะไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้น ไม่มีลวนลามหรือแตะต้องจุดอื่น
เรากลัวหวั่นไหว ก็เลยกลับดีกว่า ธุระที่เหลือเราค่อยลำบากนั่งรถไปเอง ไกลหน่อยแต่สบายใจดี
กลัวมันเลยเถิด แต่ที่เราสงสัยคือ สิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไรคะ อยู่ด้วยกัน 7 วัน ตลอด 24ชม. จะทำให้เกิดความรู้สึกได้หรอคะ
แล้วถ้าเกิด นี่มันคือความรู้สึกอะไร รัก ผูกพัน หรืออย่างว่า แต่โดยรวมเขาก็เป็นสุภาพบุรุษคนนึงเลยนะคะ
ไม่เคยล่วงเกินอะไรเรา จะมีก็แค่กอด ซึ่งไม่รู้เรียกล่วงเกินมั้ย แต่เราก็ไม่ได้ปฏิเสธการกอดของเขานะ 555
ใจจริงเราก็ยังรู้สึกรักเขาแหละ แต่ถ้าการเป็นเพื่อนกันมันสบายใจกว่าก็เป็นเพื่อนดีกว่า แต่อาทิตย์นึงที่ผ่านมา เราชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า
เป็นเพื่อนกันมันดีหรือเปล่า เราก็ไม่กล้าถามเขานะคะ ว่าเขาคิดยังไง เพราะเขาเองก็ไม่พูดเรื่องนี้ เรากลับเขาก็มาส่งไม่ได้ยื้ออะไร
ตอนอยู่ห้องเขาก็ดูแลเราดี เสื้อผ้าก็ซักให้ ข้าวปลาก็หาให้กิน เราก็เริ่มหวั่นไหวแล้ว กลัวใจจะกลับไปรักเขาจริงๆ