สวัสดีค่ะสมาชิกทุกคน

เราเป็นครูอัตราจ้างที่ รร เเห่งหนึ่งติดกับ กทม เเละได้อาศัยอยู่ที่บ้านพักครูใน รร ด้วยความที่เพิ่งจบมาใหม่ไม่มีเงินเเละทะเลาะกับพี่สาวจนไม่มีที่อยู่ เเต่โชคดีมากที่ รร มีห้องว่างพอดี ทำให้มีที่ซุกหัวนอน 

เรื่องเเรก ก้าวเเรกของชีวิตวัยทำงาน มีคนคนชอบเเละไม่ชอบ ขอเล่าเรื่องคนไม่ชอบล่ะกันมีคนประจานชอบความผิดเราลงกลุ่มเวลาทำงานบางงานที่เราพลาด บางอย่างเราก็ไม่ได้ตั้งใจ เเต่คนเขาไม่ชอบจะทำไงเขาก็ไม่ชอบ เราเลยเปลี่ยนสเตตัสไลน์ ว่า “ปากคน” เขาเลยไม่พอใจเราและโพสต์ลงกลุ่ม จากนั้นมาเขาก็พยายามบีบให้เราออกจากงาน เวลาไหว้ก็ไม่สนใจ เวลาทำอะไรถ้ามีเราอยู่ เขาก็จะเดินหนี ทำสีหน้าอารมณ์ไม่พอใจใส่เรา เราก็เฉยนะ พูดกระเเทกเเดกดัน ใส่อารมณ์กับเราสารพัด มันดูออกว่าเขาไม่ชอบเรา เรากลับมาร้องไห้หนักมากในเเต่วัน กว่าจะผ่านไป มันเป็นช่วงที่ทรมานมากที่สุดในชีวิต อยากออกจริงๆ เราเลยนิ่งไม่ตอบโต้ ปล่อยให้เวลาผ่านไป #จำไว้เป็นบทเรียน

มันเลยพลอยให้เกิดเรื่องนี้ขึ้นอีก ครูบ้านพักด้วยกันไม่ชอบเรา เขาจะพูดกระเเทกเเดกดันเราทุกอย่าง #ที่จำได้หลักๆก็คือ เขาชอบพูดว่า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น เเละคำพูดหลายๆคำที่กระทบจิตใจเรา ทำให้ ส - อา เราไม่ค่อยอยากอยู่บ้านพักเเละไปอาศัยนอนกับเพื่อนที่ฝั่งธน มีอยู่วันนึง เราออกจากบ้านพักครูทางประตูใหญ่ติดบ้านพักในวัน ศ เขาก็รู้ว่าเราออก เเละเราไม่ได้ล็อกประตู ตอน2 ทุ่ม เพราะเห็นรถมอเตอร์ไซค์ของพี่อีกคนยังไม่กลับมา เลยคิดว่าเดี๋ยวเขาคงล็อก จึงออกไปเเละปิดประตูไว้  เเละอีกอย่างบางวันก็ไม่ได้ล็อก คนงานก็ขับรถเข้ามา หลังจากนั้นคนที่ไม่ชอบเราทั้งที่เป็นผู้ใหญ่ 3-4 ปีก็จะเกษียนแล้ว เขาโพสต์ลงในกลุ่มรวมครู มีผอ ครูทั้งรรอยู่ในกลุ่มด้วยว่า “อยากทราบว่าครูท่านใดออกจากบ้านพักเเล้วไม่ล็อกประตู เพราะคนงานพม่าที่มาก่อสร้างขับรถผ่าน รร” พี่อีกคนที่เข้ามาเอาของใน รร ตอนประมาณทุ่มกว่าๆบอกว่า “หนูเองค่ะหนูเห็นประตูไม่ได้ล็อกเลยเข้าไปเเละออกมาเเต่ปิดให้นะคะเพราะไม่มีกุญแจ” จากนั้นป้าที่ดูเเลบ้านพักตอบว่า “พี่ไม่ได้ว่าหนูจ้ะ พี่ว่าครูบ้านพักที่มีกุญแจเเต่ไม่ยอมล็อก” (หมายถึงเรา)ทั้งที่วันอื่น คนงานก็ขับรถเข้ามาผ่านทาง รร เราจึงยอมรับว่าเป็นเรา เเละขอโทษ หลังจากนั้นต่อมา ท่านนายก ก็อนุญาตให้คนงานขับรถผ่านทาง รร เพราะไม่สามารถเข้าทางอื่นได้ เราร้องไห้หนักมาก อยากลาออกเเต่เพราะเงินเดือนน้อย ต้องใช้จ่ายอย่างอื่น ได้เเต่คิดในใจเราไปทำอะไรให้เขาที่ทำให้เขาเกลียดเราหนักหนา พอเย็นวันจันทร์ที่มาทำงานพี่ที่ รร คนนึงมาถามเราว่า “ย้ายออกไหม พี่รู้จักห้องพักที่ถูกๆเเถวบ้านพี่”  เเกบอกว่าเเกเข้าใจ เราเลยบอกว่า “ ไม่เป็นไรค่ะ หนูทนได้หนูต้องใช้เงิน” เพราะตอนนั้นได้รับค่าจ้างจาก รร วันละ 300 เพียงเพราะอยากให้หลานตัวเองมาอยู่ เเต่ห้องพักเต็ม จึงพยายามบีบเราให้ออก หลายเรื่องที่เราสามารถรับรู้ได้ทั้งการกระทำเเละคำพูดสารพัด ที่พยายามบีบเราออก เราก็อดทน คนไม่ชอบเราทำยังไงเขาก็ไม่ชอบ บางทีเรายกมือไหว้ก็ทำเป็นเมิน จนถึงตอนนี้เขาก็เกลียดเรานะ เราก็พยายามอยู่ห่างๆ เราไม่ได้อะไรไม่ได้โกรธเกลียดเเค่ไม่อยากอยู่ใกล้ #ตัวเราคนสีเทามีทั้งดีเเละไม่ดีคนที่ดีกับเราก็มีนะ

#ถ้าเป็นคุณคุณจะทำอย่างไร??? ถ้าเจอคนบีบคุณให้ออกจากงาน