สวัสดีค่ะ เราอายุ24ปี มีปัญหากับแฟนคาราคาซังกันมายืดเยื้อสองเดือนได้แล้ว
ต้องขออนุญาติเท้าความก่อนนะคะ
แฟนเราเขาเป็นคนที่ติดเรามาก เอาใจใส่ เป็นห่วง ทุ่มเท ขึ้หึง ขี้หวง เคยถึงขั้นต้องแลกเฟสบุ้คให้กัน
ทุกอย่างจนกระทั่งเขาเริ่มเปลี่ยนไปในตอนหลัง
ระหว่าง1ปีเกือบ2ปีที่คบกับเขามา ทะเลาะกันบ่อยมาก ทั้งเรื่องกระจุ้กกระจิ้ก เรื่องใหญ่
บางครั้งก็เราเองที่งี่เง่า บางครั้งก็เขา ทะเลาะกันแรงขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงเดือน 11-12 ที่ผ่านมา ถึงขั้นใช้กำลัง เราก็เลยบอกเลิกเขา
เขาก็มาตามง้อยู่สองวันค่ะ จนเรากลับไป แต่พอเราจะกลับไปเขาก็ไม่ให้กลับ (แล้วมาง้อทำไมนะ..)
เราก็ยื้อเค้า เค้าก็ไล่ พูดจาไม่ดีบ้างโทษเราบ้าง ไม่เอาเราเลย บอกว่าทำใจได้แล้วสองวันที่ผ่านมา อยู่คนเดียวได้ มีความสุขดี
ของก็ขอคืน คืนไปแล้ว
พอเราเริ่มปล่อย คิดว่าเขามีคนอื่นแล้วแหละ เพราะเขาไม่ยอมรับแอ๊ด เฟสบุ้คเลย ไอจีก็บล็อค ไลน์ก็ไม่ค่อยจะตอบ
บวกกับที่เราเคยจับได้ว่าทักไปคุยกับผญ ก็เลยพอดีกว่า
เขาก็กลับมายื้อเรา
ยื้อกันไปยื้อกันมางี้อยู่ 1 เดือน
จนเราไปจริง ๆ เขาถึงมาขอโอกาส เราก็ให้โอกาสไปสิ้นเปลืองมากกก...
โอกาสครั้งที่ 1-2 ) ทำตัวเหมือนเดิมกลับมาแต่ตัวใจไม่ได้เอามา ไปไหนไม่บอก ทำอะไรไม่บอก
หนีหน้าไม่ยอมเจอหน้า ไม่ยอมคุยด้วย ไม่มีมอนิ่งฝันดีไรทั้งนั้น เราก็ไม่เข้าใจงี้จะขอกลับมาทำไม ก็เลยพอ
โอกาสครั้งที่ 3 ) เริ่มบอกว่าไปทำงานแล้วนะ กลับบ้านแล้วนะ แต่ก็ไม่คุย มีแค่นี้จริงๆ 55555 ไม่มีมอนิ่งฝันดีไรทั้งนั้น ทุก ๆ วันจะมีแค่นี้
โอกาสครั้งที่ 4 ) เริ่มกลับมาคุยด้วยบ้าง ถามไถ่บ้างว่าเป็นยังไง ทำอะไร เริ่มมีเปิดใจว่าเครียดอะไร
(ส่วนใหญ่จะเป็นงาน หนี้บัตร และที่บ้าน โดนเจ้านายกดดัน เจ้านายชอบพูดคำว่าผิดหวังใส่ ที่บ้านชอบคาดหวัง)
ไม่มีมอนิ่งฝันดีไรทั้งนั้น จุดนี้เราพยายามอยู่เป็นเพื่อนเขาละ พอรู้ว่าเขาเครียดอะไร
แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้รู้สึกตัวเองมีค่าแค่เวลาที่เขามีปัญหาจริงๆ เพราะเขาจะเข้าหาเราแค่ตอนนี้เท่านั้น พอเราไปเคลียร์
ไปปรับความเข้าใจแล้วก็โดนเขาไล่อีกเหมือนเดิม
โอกาสครั้งที่ 5 ) เริ่มมีคอลเฟสบุ้คคุยกันก่อนนอน เริ่มมีขอให้คอลทิ้งไว้ทั้งคืน หลับไปด้วยกัน มีทักมาคุยบ้างแต่ก็น้อยอยู่ดี มีมอนิ่งบ้าง ฝันดีบ้าง รู้สึกดีขึ้นค่ะ เราก็คิดว่าดีขึ้นแล้วแหละ เลยขอเขารับแอ๊ดเฟสบุ้คได้มั้ย ปลดบล็อคได้มั้ย หรือว่าแบบลงรูปคู่ได้มั้ย เราไม่สบายใจกลัวเขามีใคร เราไม่อยากเป็นตัวสำรออง แล้วก็ไม่อยากโดนเทตอนหลังด้วย สถาณะไม่ชัดเจนเรียกแฟนก็ไม่ได้ เราเป็นอะไรกัน?
เขาก็ลงให้เราไม่ได้ค่ะไม่ว่าจะพูดยังไงก็ไม่ทำซักอย่าง พยายามพูดด้วยเหตุผลก็แล้วอะไรก็แล้ว ขอดูมือถือก็ไม่ยอมให้ดู
ไม่ยอมแบบจะเป็นจะตายก็ดูไม่ได้ แต่มีทีนึงเขาให้เราดูแบบผ่านๆ ก็เห็นแชทผญ เต็มไปหมดเลย แล้วก็ทะเลาะกันรุนแรง
สุดท้ายเราต้องหาความสบายใจด้วยตัวเอง
คือทักไปคุยกับผญที่เราเคยเห็นเลยค่ะ รวมถึงแฟนเก่าเขา ก็ไม่มีอะไร สบายใจด้วยตัวเอง ปลงด้วยตัวเอง
แต่เขามาบอกว่าเขาฝืน เจ็บมากค่ะ เหมือนโดนให้ความหวังลมๆ แล้งๆ เราก็ปล่อยเขาไป บล็อคทุกอย่าง
โอกาสครั้งที่ 6 ) รอบนี้เขาทักมาในไอจีเก่าเราค่ะ แล้วเราลืมว่าเรา เข้าระบบไอจีเก่าเอาไว้ด้วย ก็เห็นว่าเขาทักมาขอฟอไอจีใหม่
มาบอกว่าเรื่องที่เครียดจริงๆ คือต้องไปจับใบดำใบแดง อาจจะต้องไปเกณฑ์ทหาร อาจจะไม่จบปอโท ตกงาน
แต่เราก็บอกเขาว่าถ้ายังไม่พร้อมจะทำอะไรให้ดีขึ้นอย่ากลับมาเลยรอบนี้ กลัวแล้ว ความชัดเจนที่เราอยากได้ มันไม่เกี่ยวอะไรเลย
กับสิ่งที่เขาเครียด ลงรูปคู่งี้ แอ๊ดเฟสบุ้คงี้ ถูกไหมคะ? เรารักที่เขาเคยเป็นคนนั้นเมื่อ1 ปีก่อนมากกว่าตอนนี้ ถ้าไม่มั่นใจก็อย่ากลับมาเลย
เขาก็มายอมรับแอ๊ดเฟสบุ้ค ขอให้ปลดบล็อคนู่นนี่นั่น พยายามทำตัวเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่าง
(ทั้งๆ ที่เราบอกเขาว่าเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกันละกันนะเรากลัวแล้วเข็ดกับการกลับไป)
พูดคิดถึงเทอนะ เค้ารักเทอ กินข้าวหรือยังคับ กลับบ้านพักผ่อนเยอะๆ นะ
ไปทำงานแล้วนะ มอนิ่ง กลับแล้วนะครับ ถึงบ้านแล้วนะ โทรหา อ้อนงั้นงี้ อยากเจอ ไปเที่ยวเกาหลีอีกรอบมั้ย
ไปแก้มือที่เคยไปแล้วทะเลาะกัน แคปรูปหน้าแชทไลน์มาให้ดูว่ามีแต่งาน ไม่มีผญเลย ยอมให้ดูมือถือถ้าเจอกันจะให้ดู
ทำเหมือนตอนยังไม่เลิกกันทู๊กกกกกอย่าง แล้วก็บอกเราว่าค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปนะ อย่าพึ่งรีบ ตอนนี้เราเป็นแฟนกันนะ
ทำอย่างงี้ได้อยู่สองสามวันค่ะ
วันนี้เราเริ่มรู้สึกว่าเขาเริ่มแผ่วอีกแล้ว เรากลับบ้านเที่ยงคืนครึ่งงี้ไม่ถามเรา แต่กดเกมเล่น เราร้องไห้ก็ไม่สนใจจะเคลียร์
เหมือนรีบปลอบรีบวางขี้เกียจคุย โพสสเตตัสเหมือนโดนเราทิ้งเราไม่เห็นค่าทั้งๆที่เราเรียกร้องแทบตาย
พอเราไปเม้นเขาก็ล็อคโพสหนี จนเราต้องถามว่ากลัวใครเห็นหรอ ตอนโพสก็โพสเปิดเพื่อน พอเราเม้นปุ๊ปเรื่องคนสองคนซะงั้น
แล้วก็บ่นว่าเครียด ไม่อยากไปเกณฑ์ทหาร ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากให้ใครมาผิดหวังในตัวเขาอีก สิ้นหวัง หมดอนาคต
จะตกงาน ถ้าเขาติดทหารเราจะรอเขาไหม ฯลฯ
***อีกอย่างนึงเลยคือ จากที่พี่ที่ออฟฟิศเรามาพูดกับเรา (พี่ๆ ในออฟฟิศเราเคยรักเขามากเพราะเขาเฟรนด์ลี่ดี)
เขาเป็นคนที่สร้างภาพเก่งมาก เขาเล่ากับเราเล่าคือหนังคนละม้วนเลย จนพี่ๆ บอกว่าเริ่มไม่เชื่อเขาแล้ว จากสภาพเราที่เห็นกับสิ่งที่เขาพูดมันขัดกัน
ก็เลยไม่ค่อยแปลกใจที่เค้าโพสเฟสบุ้ค เหมือนว่าตัวเองโดนกระทำ ทั้งๆ ที่เราแย่กว่าเขาเยอะเลย ทำงานไม่ได้ โดนไล่เป็นหมูเป็นหมา
แล้วก็มาขอกลับมา มาเล่นกับความรู้สึกเราแท้ๆ ***
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
อาจจะวนไปเป็นลูปเดิมอีกครั้งรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าไม่อยากร้องไห้แล้วค่ะ ร้องไห้ ยิ้ม ร้องไห้ ยิ้ม
แบบนี้มา 2 เดือนแล้ว พยายามอยู่คนเดียวให้เป็น (หลังจากที่ไม่ได้โสดมา7ปี) มันยากมากเลยค่ะ
ตอนนี้เราลาออกจากงานแล้วเพราะก่อนหน้าที่เราดาวน์จนทำงานไม่ได้ บวกกับอยากเปลี่ยนงานแล้วด้วย
เรารู้สึกเหมือนเป็นของตายของเขาเลยอ่าค่ะ หรือเราเรียกร้องมากไปหรอคะ
ตอนแรกๆ ที่ง้อมาขอโอกาสมันก็ดีแต่พอผ่านไปวันสองวันก็เริ่มรู้สึกโดนละเลย
เหมือนอยู่กับความฝันลมๆ แล้งๆ ในขณะที่มาบ่นลงพันทิพย์ตอนนี้ ก็ยังคงหวังว่าจะดีขึ้น
มันต้องดีขึ้นสิ หนังสือเล่มเดิมแต่เขียนใหม่ ก็อาจจะไม่จบแบบเดิมนะอะไรงี้
แแต่ในขณะที่คิดอย่างงี้ อีกอย่างที่คิดก็คือ ทำยังไงถึงจะอยู่คนเดียวได้
ถึงจะไม่ไปเรียกร้องอะไรจากเขา เขาจะทักมาก็ทักไม่ทักก็ไม่ทัก อยากเจอก็เจอไม่เจอก็ไม่ต้องเจอ
ไม่รู้สึกกระวนกระวายอะไร
อยากจะรักตัวเองมากกว่านี้ ต้องหางานใหม่แล้วเริ่มงานใหม่ให้ได้ไวๆ
พอจะให้คำแนะนำได้ไหมคะ มืดมนไปหมดเลยค่ะ TT
เราจะอยู่คนเดียวโดยที่ไม่ตัดคนๆ นึงออกจากชีวิตได้ไหมอะคะ
ไม่เข้าใจความคิดของแฟน
ต้องขออนุญาติเท้าความก่อนนะคะ
แฟนเราเขาเป็นคนที่ติดเรามาก เอาใจใส่ เป็นห่วง ทุ่มเท ขึ้หึง ขี้หวง เคยถึงขั้นต้องแลกเฟสบุ้คให้กัน
ทุกอย่างจนกระทั่งเขาเริ่มเปลี่ยนไปในตอนหลัง
ระหว่าง1ปีเกือบ2ปีที่คบกับเขามา ทะเลาะกันบ่อยมาก ทั้งเรื่องกระจุ้กกระจิ้ก เรื่องใหญ่
บางครั้งก็เราเองที่งี่เง่า บางครั้งก็เขา ทะเลาะกันแรงขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงเดือน 11-12 ที่ผ่านมา ถึงขั้นใช้กำลัง เราก็เลยบอกเลิกเขา
เขาก็มาตามง้อยู่สองวันค่ะ จนเรากลับไป แต่พอเราจะกลับไปเขาก็ไม่ให้กลับ (แล้วมาง้อทำไมนะ..)
เราก็ยื้อเค้า เค้าก็ไล่ พูดจาไม่ดีบ้างโทษเราบ้าง ไม่เอาเราเลย บอกว่าทำใจได้แล้วสองวันที่ผ่านมา อยู่คนเดียวได้ มีความสุขดี
ของก็ขอคืน คืนไปแล้ว
พอเราเริ่มปล่อย คิดว่าเขามีคนอื่นแล้วแหละ เพราะเขาไม่ยอมรับแอ๊ด เฟสบุ้คเลย ไอจีก็บล็อค ไลน์ก็ไม่ค่อยจะตอบ
บวกกับที่เราเคยจับได้ว่าทักไปคุยกับผญ ก็เลยพอดีกว่า
เขาก็กลับมายื้อเรา
ยื้อกันไปยื้อกันมางี้อยู่ 1 เดือน
จนเราไปจริง ๆ เขาถึงมาขอโอกาส เราก็ให้โอกาสไปสิ้นเปลืองมากกก...
โอกาสครั้งที่ 1-2 ) ทำตัวเหมือนเดิมกลับมาแต่ตัวใจไม่ได้เอามา ไปไหนไม่บอก ทำอะไรไม่บอก
หนีหน้าไม่ยอมเจอหน้า ไม่ยอมคุยด้วย ไม่มีมอนิ่งฝันดีไรทั้งนั้น เราก็ไม่เข้าใจงี้จะขอกลับมาทำไม ก็เลยพอ
โอกาสครั้งที่ 3 ) เริ่มบอกว่าไปทำงานแล้วนะ กลับบ้านแล้วนะ แต่ก็ไม่คุย มีแค่นี้จริงๆ 55555 ไม่มีมอนิ่งฝันดีไรทั้งนั้น ทุก ๆ วันจะมีแค่นี้
โอกาสครั้งที่ 4 ) เริ่มกลับมาคุยด้วยบ้าง ถามไถ่บ้างว่าเป็นยังไง ทำอะไร เริ่มมีเปิดใจว่าเครียดอะไร
(ส่วนใหญ่จะเป็นงาน หนี้บัตร และที่บ้าน โดนเจ้านายกดดัน เจ้านายชอบพูดคำว่าผิดหวังใส่ ที่บ้านชอบคาดหวัง)
ไม่มีมอนิ่งฝันดีไรทั้งนั้น จุดนี้เราพยายามอยู่เป็นเพื่อนเขาละ พอรู้ว่าเขาเครียดอะไร
แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้รู้สึกตัวเองมีค่าแค่เวลาที่เขามีปัญหาจริงๆ เพราะเขาจะเข้าหาเราแค่ตอนนี้เท่านั้น พอเราไปเคลียร์
ไปปรับความเข้าใจแล้วก็โดนเขาไล่อีกเหมือนเดิม
โอกาสครั้งที่ 5 ) เริ่มมีคอลเฟสบุ้คคุยกันก่อนนอน เริ่มมีขอให้คอลทิ้งไว้ทั้งคืน หลับไปด้วยกัน มีทักมาคุยบ้างแต่ก็น้อยอยู่ดี มีมอนิ่งบ้าง ฝันดีบ้าง รู้สึกดีขึ้นค่ะ เราก็คิดว่าดีขึ้นแล้วแหละ เลยขอเขารับแอ๊ดเฟสบุ้คได้มั้ย ปลดบล็อคได้มั้ย หรือว่าแบบลงรูปคู่ได้มั้ย เราไม่สบายใจกลัวเขามีใคร เราไม่อยากเป็นตัวสำรออง แล้วก็ไม่อยากโดนเทตอนหลังด้วย สถาณะไม่ชัดเจนเรียกแฟนก็ไม่ได้ เราเป็นอะไรกัน?
เขาก็ลงให้เราไม่ได้ค่ะไม่ว่าจะพูดยังไงก็ไม่ทำซักอย่าง พยายามพูดด้วยเหตุผลก็แล้วอะไรก็แล้ว ขอดูมือถือก็ไม่ยอมให้ดู
ไม่ยอมแบบจะเป็นจะตายก็ดูไม่ได้ แต่มีทีนึงเขาให้เราดูแบบผ่านๆ ก็เห็นแชทผญ เต็มไปหมดเลย แล้วก็ทะเลาะกันรุนแรง
สุดท้ายเราต้องหาความสบายใจด้วยตัวเอง
คือทักไปคุยกับผญที่เราเคยเห็นเลยค่ะ รวมถึงแฟนเก่าเขา ก็ไม่มีอะไร สบายใจด้วยตัวเอง ปลงด้วยตัวเอง
แต่เขามาบอกว่าเขาฝืน เจ็บมากค่ะ เหมือนโดนให้ความหวังลมๆ แล้งๆ เราก็ปล่อยเขาไป บล็อคทุกอย่าง
โอกาสครั้งที่ 6 ) รอบนี้เขาทักมาในไอจีเก่าเราค่ะ แล้วเราลืมว่าเรา เข้าระบบไอจีเก่าเอาไว้ด้วย ก็เห็นว่าเขาทักมาขอฟอไอจีใหม่
มาบอกว่าเรื่องที่เครียดจริงๆ คือต้องไปจับใบดำใบแดง อาจจะต้องไปเกณฑ์ทหาร อาจจะไม่จบปอโท ตกงาน
แต่เราก็บอกเขาว่าถ้ายังไม่พร้อมจะทำอะไรให้ดีขึ้นอย่ากลับมาเลยรอบนี้ กลัวแล้ว ความชัดเจนที่เราอยากได้ มันไม่เกี่ยวอะไรเลย
กับสิ่งที่เขาเครียด ลงรูปคู่งี้ แอ๊ดเฟสบุ้คงี้ ถูกไหมคะ? เรารักที่เขาเคยเป็นคนนั้นเมื่อ1 ปีก่อนมากกว่าตอนนี้ ถ้าไม่มั่นใจก็อย่ากลับมาเลย
เขาก็มายอมรับแอ๊ดเฟสบุ้ค ขอให้ปลดบล็อคนู่นนี่นั่น พยายามทำตัวเหมือนเป็นแฟนกันทุกอย่าง
(ทั้งๆ ที่เราบอกเขาว่าเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกันละกันนะเรากลัวแล้วเข็ดกับการกลับไป)
พูดคิดถึงเทอนะ เค้ารักเทอ กินข้าวหรือยังคับ กลับบ้านพักผ่อนเยอะๆ นะ
ไปทำงานแล้วนะ มอนิ่ง กลับแล้วนะครับ ถึงบ้านแล้วนะ โทรหา อ้อนงั้นงี้ อยากเจอ ไปเที่ยวเกาหลีอีกรอบมั้ย
ไปแก้มือที่เคยไปแล้วทะเลาะกัน แคปรูปหน้าแชทไลน์มาให้ดูว่ามีแต่งาน ไม่มีผญเลย ยอมให้ดูมือถือถ้าเจอกันจะให้ดู
ทำเหมือนตอนยังไม่เลิกกันทู๊กกกกกอย่าง แล้วก็บอกเราว่าค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปนะ อย่าพึ่งรีบ ตอนนี้เราเป็นแฟนกันนะ
ทำอย่างงี้ได้อยู่สองสามวันค่ะ
วันนี้เราเริ่มรู้สึกว่าเขาเริ่มแผ่วอีกแล้ว เรากลับบ้านเที่ยงคืนครึ่งงี้ไม่ถามเรา แต่กดเกมเล่น เราร้องไห้ก็ไม่สนใจจะเคลียร์
เหมือนรีบปลอบรีบวางขี้เกียจคุย โพสสเตตัสเหมือนโดนเราทิ้งเราไม่เห็นค่าทั้งๆที่เราเรียกร้องแทบตาย
พอเราไปเม้นเขาก็ล็อคโพสหนี จนเราต้องถามว่ากลัวใครเห็นหรอ ตอนโพสก็โพสเปิดเพื่อน พอเราเม้นปุ๊ปเรื่องคนสองคนซะงั้น
แล้วก็บ่นว่าเครียด ไม่อยากไปเกณฑ์ทหาร ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากให้ใครมาผิดหวังในตัวเขาอีก สิ้นหวัง หมดอนาคต
จะตกงาน ถ้าเขาติดทหารเราจะรอเขาไหม ฯลฯ
***อีกอย่างนึงเลยคือ จากที่พี่ที่ออฟฟิศเรามาพูดกับเรา (พี่ๆ ในออฟฟิศเราเคยรักเขามากเพราะเขาเฟรนด์ลี่ดี)
เขาเป็นคนที่สร้างภาพเก่งมาก เขาเล่ากับเราเล่าคือหนังคนละม้วนเลย จนพี่ๆ บอกว่าเริ่มไม่เชื่อเขาแล้ว จากสภาพเราที่เห็นกับสิ่งที่เขาพูดมันขัดกัน
ก็เลยไม่ค่อยแปลกใจที่เค้าโพสเฟสบุ้ค เหมือนว่าตัวเองโดนกระทำ ทั้งๆ ที่เราแย่กว่าเขาเยอะเลย ทำงานไม่ได้ โดนไล่เป็นหมูเป็นหมา
แล้วก็มาขอกลับมา มาเล่นกับความรู้สึกเราแท้ๆ ***
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
อาจจะวนไปเป็นลูปเดิมอีกครั้งรึเปล่าก็ไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าไม่อยากร้องไห้แล้วค่ะ ร้องไห้ ยิ้ม ร้องไห้ ยิ้ม
แบบนี้มา 2 เดือนแล้ว พยายามอยู่คนเดียวให้เป็น (หลังจากที่ไม่ได้โสดมา7ปี) มันยากมากเลยค่ะ
ตอนนี้เราลาออกจากงานแล้วเพราะก่อนหน้าที่เราดาวน์จนทำงานไม่ได้ บวกกับอยากเปลี่ยนงานแล้วด้วย
เรารู้สึกเหมือนเป็นของตายของเขาเลยอ่าค่ะ หรือเราเรียกร้องมากไปหรอคะ
ตอนแรกๆ ที่ง้อมาขอโอกาสมันก็ดีแต่พอผ่านไปวันสองวันก็เริ่มรู้สึกโดนละเลย
เหมือนอยู่กับความฝันลมๆ แล้งๆ ในขณะที่มาบ่นลงพันทิพย์ตอนนี้ ก็ยังคงหวังว่าจะดีขึ้น
มันต้องดีขึ้นสิ หนังสือเล่มเดิมแต่เขียนใหม่ ก็อาจจะไม่จบแบบเดิมนะอะไรงี้
แแต่ในขณะที่คิดอย่างงี้ อีกอย่างที่คิดก็คือ ทำยังไงถึงจะอยู่คนเดียวได้
ถึงจะไม่ไปเรียกร้องอะไรจากเขา เขาจะทักมาก็ทักไม่ทักก็ไม่ทัก อยากเจอก็เจอไม่เจอก็ไม่ต้องเจอ
ไม่รู้สึกกระวนกระวายอะไร
อยากจะรักตัวเองมากกว่านี้ ต้องหางานใหม่แล้วเริ่มงานใหม่ให้ได้ไวๆ
พอจะให้คำแนะนำได้ไหมคะ มืดมนไปหมดเลยค่ะ TT
เราจะอยู่คนเดียวโดยที่ไม่ตัดคนๆ นึงออกจากชีวิตได้ไหมอะคะ