สวัสดีครับ ผมเป็นเกย์ที่มีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกัน ผมคบกับเขามาได้ 11 เดือนแล้ว งั้นผมขอเข้าเรื่องเลยนะ

ก่อนจะคบกัน เขาเป็นคนเข้ามาจีบผมก่อนครับ คุยได้ไม่นานผมก็ตกลงคบหากัน แต่ตอนนั้นผมคิดว่า ความรักระหว่างผู้ชายด้วยกันนั้น คงเป็นไปได้ยาก อาจจะคบได้ไม่นานหรอกเพราะว่าคงไม่มีใครมาจริงใจกับเพศพวกนี้หรอก เพราะผมผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะมากทั้งโดนทิ้ง โดนนอกใจ โดนสวมเขาให้ จนเจ็บมาเยอะแล้ว
ขอข้ามเลยละกัน
ผมกับเขาคบกันเดือนแรกเขาก็พาไปบ้านไปเจอพ่อกับแม่ ผมก็สวัสดีทักทายพ่อกับแม่ แต่เขาดูเฉยๆนะครับ ทำหน้านิ่งๆ ไม่พูดไม่จาอะไรกับผมเลย สักพักแฟนผมเขาก็บอกว่า ไม่ต้องตกใจนะ พ่อกับแม่พี่เป็นคนนิ่งๆ เฉยๆ ชอบอะไรๆที่เงียบๆ พอก็ไม่เอะใจอะไร 
พอแฟนผมพาไปบ้านครั้งที่2 ผมก็สวัสดี แม่เขาก็ทำหน้าใส่ผม แล้วเดินเข้าไปในครัว ตอนนั้นผมเริ่มรู้สึกไม่สบายใจแล้วว่า แม่เขาไม่พอใจอะไรผมรึเปล่า 
พอหลายๆวันเข้า แฟนผมเขาก็พาไปบ้านบ่อยมาก อยู่มาวันหนึ่งแม่ของแฟนก็พูดกับแฟนผม (ตอนนั้นผมอยู่ด้วย) ว่า เมื่อไหร่จะหาลูกสะใภ้มาให้แม่สักทีละ อยากเห็นหน้าหลานแล้ว อยากอุ้มหลานด้วย แฟนผมก็ไม่ได้ตอบอะไร ตอนนั้นผมก็เริ่มกังวลแล้ว ถ้าวันหนึ่ง แม่เขาอยากอุ้มหลานขึ้นมาละ แฟนผมก็คงต้องเลิกกับผมละสิ ในใจผมคิดว่า นี่เราเป็นตัวถ่วงรึเปล่า ที่ทำให้แฟนผมไม่มีหลานให้แม่ ทุกวันนี้ผมคิดเสมอว่า เราคงผิดมากสิ ที่เกิดมาเป็นเพศนี้ไม่มีมดลูก ไม่มีหลานให้แม่แฟนได้สืบสกุล 
ผมก็ได้แต่ภาวนาว่า ถ้าวันหนึ่งผมเลิกกับแฟนขึ้นมา คงต้องทำใจตั้งไว้แล้วสิ้ 
ขอบคุณครับ ที่เข้ามาอ่าน ขอคำแนะนำหน่อยครับ