บทกวีไพเราะ ขอบังอาจแปล

ใต้โค้งสะพาน

ดวงใจ...                                    หยุดไห้เสียทีเถิดหนา
ดูจันทร์รูปเคียวเกี่ยวฟ้า           โลมหล้าด้วยแสงเงินเย็น
เรามีแต่โค้งสะพาน                   ต่างบ้านคุ้มหัวไม่เห็น
แต่เช้าถึงค่ำลำเค็ญ                  หลบเร้นฝนร้าวหนาวกาย
ละเมอว่านั่นสายรุ้ง                   ผุดพุ่งรุ่งเร้าเฝ้าหมาย
โยงสุขสู่กันบั้นปลาย            ฝันร้ายรุ่งเฝือเหลือเงา
เพียงโค้งสะพานอันเดิม            ช่วยเสริมความหวังช่างเขลา
แต่คนยากเข็ญเช่นเรา            มีมากมิเบาเจ้าเอย
ถูกเขาขับไล่ไสส่ง                   คงแต่ใจตรงเปิดเผย
เราซื่อเราโง่ทรามเชย            แต่มีหรือเคยคดใคร?
พราวเดือนเลื่อนลับอับแฝง       หิ่งห้อยยังแจงแสงใส
ความหวังแม้พลาดคลาดไป      อาจฟื้นคืนใหม่นานา
ด้วยใจแนบเรียงเคียงสนิท        มิ่งมิตรจงพิงอกข้า
หยัดอยู่สู้โลกพาลา                  จนกว่าอรุณรุ่งราง

Under the curved bridge

Dearest, please stop crying
Gaze upon sickle moon, bathed with cool lights
We have only curved bridge, covering our heads
Through morning till night, sheltered from chilling rains
Imagine that as rainbow, bringing hope
Happiness till end, bad dreams leaving only shadows
Just the old curved bridge bringing hope is silly
But for the poor us, little hope better than none
Being expelled, driven away, only open hearts remain
We are honest and simple, but never deceive
Sparkling stars hidden, yet fireflies still emit light
Hope is extinguished, yet it can be reawakened
Hearts entwined, dearest to my embrace
Fight against all odds till morning lights beckon