อายุ 29 ปี แล้วแต่ทำไมยังไม่มีแฟน

กระทู้คำถาม
บางครั้งก็แอบคิดนะเราก็หน้าตาถึงไม่ได้สวยระดับต้องหันหลังมาดูอีกรวมก็พอได้ ถ้าถามเรื่องมีคนเข้ามาจีบไหม ก็มีแต่นานมาเลย สมัยมหาลัย แต่สมัยนั้นคิดแค่ว่าผู้ชายที่เราจะชอบต้องเป็นผู้ชายที่เก่ง หน้าตาถึงไม่หล่อแต่ต้องดูดีเป็นผู้นำ แต่ที่ได้มันตรงกันข้ามเราก็เลยไม่อยากเสียเวลาคุยเพราะยังไงก็ไม่ชอบ นิสัยเราถ้าไม่ชอบก็จะไม่คุยเลย คิดแค่ว่าพอเราโตขึ้น มีงานการที่ดีๆเราคงได้พบเจอ ..

แต่เอาเข้าจริงโชคชะตาก็ไม่เข้าข้างพอทำงานก็ไม่ค่อยจะพบเจอคนที่โสดๆ เลยชีวิตวนเวียน แค่ทำงาน เลิกงาน กลับห้อง เคยแอบอิจฉาเพื่อนที่เขามีแฟนนะแต่ที่เห็นบางคนก็คบๆเลิกๆหาง่ายมาก บางคนมีแฟนอยู่แล้วแต่แถมกิ๊กมากมาย..แต่ก็แค่ชั่ววูบที่คิดขึ้นมาในสมองเพราะความคิดอีกด้านจะเข้าข้างตัวเองเสมอว่าตราบใดที่มีคู่แต่การงานยังไม่มั่นคงเท่าที่ควรเราอย่าพึ่งไปอิจฉาชีวิตเขาเลย บางครั้งทะเลาะกัน เลิกกัน เราก็ต้องมานั่งเป็นผู้ฟังที่ดี ดีที่สุดที่ทำได้ก็แค่ปลอมใจเพราะไม่มีประสบการณ์พูดมากไม่ได้  ..บางครั้งที่เห็นสภาพเพื่อนเป็นแบบนี้ก็รู้สึกกลัวกับความรักที่รักๆเลิกๆ ที่ไม่มีใครอยากให้มันเกิด...นิสัยปกติจะไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือและไม่ชอบขอความช่วยเหลือจากใคร   เป็นคนถ้าไม่สนิทก็คงคิดว่าเป็นคนหยิ่งๆ และไม่ค่อยชอบคุยกับผู้ชายก่อน ถ้าไม่สนิท บางครั้งก็แอบคิดว่าเราเป็นโรคอะไรหรือเปล่า  คนนั้นที่เราเฝ้ารอเมื่อวันที่มีความมั่นคงในชีวิตและเขาก็มีการงานที่มั่นคง การรอพบเจอคงได้แค่เพ้อฝันไปวันๆ 
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่