คือตอน ม.ปลายผ่านมาหลายปีแล้วแต่ไม่เคยลืมเลยค่ะ วันหนึ่งเราแชร์โพสที่เป็นข่าวปลอมอ่ะค่ะ
เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วก็ไม่ได้ใส่ความคิดเห็นลงไปเลย (เอาง่ายๆคือแชร์
เก็บไว้อ่านค่ะ ) เราก็ไม่ได้ใส่ใจเนื้อหาด้วยอ่ะค่ะแล้วเพื่อนคนนั้นก็มาคอมเม้นที่ทำให้เรา
รู้สึกไม่ดีประมาณว่า กรองข่าวหน่อยนะ ถ้าบอกแค่นี้จะไม่อะไรเลยค่ะและพร้อมที่จะ
น้อมรับคำแนะนำแต่ว่าเราดันไปเห็นเพื่อนคนนั้นโพสในไอจี ทวิตเตอร์ ว่าที่บอกว่า
คนไทยอ่านหนังสือน้อย (อะไรประมาณนี้) ไม่คิดว่าจะเกิดกะเพื่อนตัวเอง
แล้วพอเจอหน้าเรายิ้มให้ก็ไม่ยิ้มแถมดูเลี่ยงๆเหมือนไม่อยากคุยด้วยอ่ะคะ
แล้วเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มก็เล่าให้ฟังว่าเพื่อนคนนี้ไปบ่นกะเค้าด้วยว่าทำไมเดี๋ยวนี้เพื่อนเราอ่านข่าว
ไม่กรองเลยคะ พอเราได้ยินแบบนั้น ตอนนั้นคือโกรธค่ะ ยอมรับเลยก็เลยสบถคำหยาบต่างๆมากมาย
ออกมาแล้วเพื่อนคนที่คอมเม้นเราก็มาได้ยินจากนั้นก็โพสด่าใหญ่เลยค่ะ
เราก็ขอโทษนะคะ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเขาดูไม่ให้อภัยแถมพูดจาปัดๆค่ะ
ตอนแรกก็คือนอยๆอ่ะค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงง้อก็ไม่หายเราเลยปล่อยเลยค่ะ ไม่ยุ่งด้วยเลย
เราอยากรู้ค่ะว่าในมุมเพื่อนคนนั้นมันไม่สามารถให้อภัยได้เลยหรอ ????
ทำไมเพื่อนไม่หายโกรธสักที ?
เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แล้วก็ไม่ได้ใส่ความคิดเห็นลงไปเลย (เอาง่ายๆคือแชร์
เก็บไว้อ่านค่ะ ) เราก็ไม่ได้ใส่ใจเนื้อหาด้วยอ่ะค่ะแล้วเพื่อนคนนั้นก็มาคอมเม้นที่ทำให้เรา
รู้สึกไม่ดีประมาณว่า กรองข่าวหน่อยนะ ถ้าบอกแค่นี้จะไม่อะไรเลยค่ะและพร้อมที่จะ
น้อมรับคำแนะนำแต่ว่าเราดันไปเห็นเพื่อนคนนั้นโพสในไอจี ทวิตเตอร์ ว่าที่บอกว่า
คนไทยอ่านหนังสือน้อย (อะไรประมาณนี้) ไม่คิดว่าจะเกิดกะเพื่อนตัวเอง
แล้วพอเจอหน้าเรายิ้มให้ก็ไม่ยิ้มแถมดูเลี่ยงๆเหมือนไม่อยากคุยด้วยอ่ะคะ
แล้วเพื่อนที่อยู่ในกลุ่มก็เล่าให้ฟังว่าเพื่อนคนนี้ไปบ่นกะเค้าด้วยว่าทำไมเดี๋ยวนี้เพื่อนเราอ่านข่าว
ไม่กรองเลยคะ พอเราได้ยินแบบนั้น ตอนนั้นคือโกรธค่ะ ยอมรับเลยก็เลยสบถคำหยาบต่างๆมากมาย
ออกมาแล้วเพื่อนคนที่คอมเม้นเราก็มาได้ยินจากนั้นก็โพสด่าใหญ่เลยค่ะ
เราก็ขอโทษนะคะ แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือเขาดูไม่ให้อภัยแถมพูดจาปัดๆค่ะ
ตอนแรกก็คือนอยๆอ่ะค่ะ ไม่รู้จะทำยังไงง้อก็ไม่หายเราเลยปล่อยเลยค่ะ ไม่ยุ่งด้วยเลย
เราอยากรู้ค่ะว่าในมุมเพื่อนคนนั้นมันไม่สามารถให้อภัยได้เลยหรอ ????