เรื่องมันมีอยู่ว่า เราคบกับแฟนมา 4 ปีแล้ว พึ่งได้ไปนอนบ้านแฟนก็ตอนเข้าปีที่ 4 แม่ของแฟนเรามีลูกเล็ก อายุ 8 ขวบ ทางพ่อแม่แฟนเขาได้ขยายธุระกิจซึ่งได้ไปตั้งหลักปักฐานอยู่ต่างจังหวัด แล้วแม่ของแฟนเราก็ให้เราดูแลลูกเขา แบบต้องไปนอนด้วย ไปส่งรร. เราเรียนอยู่นะคะ เลิกเรียนมาก็ต้องไปรับน้องกลับบ้าน ต้องคอยบอกน้องอาบน้ำ กินข้าว เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ต้องกวาดบ้านล้างจาน ซักผ้าให้เขา บอกก่อนเลยว่า เรากับแฟนไม่ได้แต่งงานกัน แค่ตอนนี้เป็นแฟนกันเฉยๆ เราก็ต้องกลับบ้านของเราไม่ได้มาอยู่แบบทุกวันแบบนี้ แต่มาถึงตอนที่แม่แฟนกับพ่อแฟนต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด เขาก็จะให้เราดูแลลูกของเขาแบบที่เราได้พูดไป จนบางครั้งเรารู้สึกอึดอัดเพราะเราอายุแค่ 22 ปี ทำไมต้องมาดูแลลูกเขา จะไปไหนก็ลำบาก จะทำไรก็ไม่ได้ เพราะต้อคอยมาหาน้อง แล้วเวลาเรากวาดบ้านซักผ้าอะไรเรียบร้อยแล้วบางครั้งเราก็เหนื่อย ไม่ใช่อยู่บ้านเฉยๆ เราก็ไปเรียนด้วย พอแม่แฟนมา เขาก็พูดตลอดว่าบ้านสกปรก คือเราทำแล้วนะ แบบไหนถึงจะพอใจ แล้ววันหนึ่งคือเราปวดหัวหนักมากก็เลยกินยา แล้วเผลอหลับไปสักแปป ประมาณ 1 ทุ่มกว่า แม่แฟนเราโทรมาแล้วเห็นน้องยังไม่อาบน้ำ ก็โวยวาย แบบทำนองจะว่าให้เราก็ไม่ได้แต่ก็พูดว่า ทำไมเราไม่อาบน้ำให้น้อง แฟนก็ไม่ได้ช่วยทำงานบ้านอะไรเลย ทุกอย่างเป็นภาระของเราหมด เงินอะไรก็ไม่ได้ให้เรานะ มีแต่ให้ซื้อข้าวซื้อน้ำ ให้ลูกเขากินกับเรา ส่วนเงินใช้ส่วนตัวไม่เคยมี บางทีให้ ก็ 100 บาท 50 บาทบ้าง ฐานะของเค้าก็ค่อนข้างมีเงินนะคะ ใจเราก็ไม่ได้อยากเงินอะไรกับเขามากมายหรอก แต่คือส่วนตัวเราคิดว่า หมั้นก็ไม่ได้หมั้น แต่งก็ไม่ได้แต่ง แต่ใช้เรามากมาย  บ้านเราก็อยู่ห่างจากแฟนประมาณ 11 กก. เวลาเรานอนบ้านแกก็จะโทรมาตอนเช้าให้เราเข้าไปปลุกลูกเขา อย่างวันนี้ ก็โทรมาว่าตอนเช้าให้ไปซื้อยาแล้วเอามาให้พ่อด้วย ทั้งๆที่สถานที่ของแกก็มียาขายแต่ต้องให้เราไปซื้อมาให้ ต้องตื่นเช้าแล้วไปซื้อยาให้เขาแล้วเราก็กลับบ้าน แค่นั้นเอง เอาง่ายๆ ว่า ทุกอย่างต้องเป็นเรา อะไรก็เรา จ่ายบิลค่าน้ำ ค่าไฟ ซื้อยา พาลูกเขาไปหาหมอ ก็เรา พอให้เราดูแลน้อง แกก็จะชอบพูดแบบว่าเราดูแลน้องไม่ดี เช่น ยังไม่ 7:00 ทำไมไม่หาข้าวให้น้องกิน หรือ 18:00 จะถามลูกว่าเราเอาข้าวให้กินยัง พอยังแกก็จะพูดในทำนองว่า "เอ้า ทำไมพี่ไม่หาข้าวให้น้องกิน" ซึ่งบางทีเราก็กำลังหานะ หุ้งข้าวอยู่นะ แล้วแกก็จะมาพูดตามหลังว่า เนี๊ยะน้องผอมมาก เลยบังคับให้น้องกินข้าวหน่อย ซึ่งเราบังคับมันตลอด แต่เวลามันอยูากับแม่ เวลาเราบังคับแล้วมันไม่อยากกิน แม่ก็จะปล่อยมันบอกมันโอเคร อิ่มแล้วก็พอ ซึ่งมันกินไปไม่กี่คำ อย่างเราเอาข้าวต้มให้น้องกินตอนเย็น แกบอกว่าข้าวต้มไม่อยู่ท้อง อย่าให้กินข้าวต้มกับก๋วยเตี๋ยว แต่พอเวลาน้องอยู่กับแก ข้าวคุกน้ำปลาให้ลูกกินได้ ข้าวต้มให้ลูกกินได้ โจ๊กกล่อง 7-11 ให้ลูกกินได้ เราก็แปลกใจ เพราะแบบนี้เราถึงรำคราญ เหมือนเราเลี้ยงลูกเขาไม่ดี การที่ต้องมาเลี้ยงลูกให้เขาชีวิตส่วนตัวก็หายไปเลย ส่วนแฟนมันก็ไม่ช่วยอะไร พอเราระบายก็ว่าให้เรา คือเราอยากรู้ว่าทำไมเราถึงมีความรู้สึกแบบนี้ แล้วแม่ของแฟนเราทำไมต้องใช้ทุกอย่าง อะไรๆ ก็เราไปหมด