หลังบอลแพ้มักมีเรื่องให้ติติง ขออีกสักเรื่องแล้วกัน
ทุกวันนี้ฟุตบอลลีกบ้านเราเริ่มนิ่ง กระแสไม่ได้วูปวาบเหมือนยุคแรกๆ
เรียกได้ว่าเป็นช่วง ฟื้นศรัทธา ใหม่อีกครั้ง
การเล่นของนักเตะทีมชาติไทยในตอนนี้ คือการสะท้อนการเล่นในลีกได้อย่างดี
นักเตะไทยส่วนใหญ่ มันรอให้บอลมาหา และไม่เคลื่อนที่มากพอ
การที่อุรุกวัยมีระยะการวิ่งมากกว่าเรา บ่งบอกเรื่องนี้ชัดเจน 
ขนาดทีมเค้าเหนือกว่า เค้ายังเคลื่อนที่มากกว่าเรา
ในขณะที่เรา พอเพื่อนได้บอล ก็เดินๆวิ่งเหยาะๆรอเพื่อนส่งบอลมาให้
หรือเวลาได้บอล แทนที่จะพาบอลไปยังจุดได้เปรียบ หรือพื้นที่ที่คิดไว้ล่วงหน้า 
ก็กลายเป็นว่า ได้บอล แล้วจับบอล บังบอล แล้วก็โดนเข้าถึงตัว โดนรุม
ในลีกบ้านเราก็เช่นกัน ภาพนักเตะไทยได้บอล แล้วจับ2-3จังหวะแล้วค่อยออกบอล 
เพราะบ้านเราไม่ค่อยเพลสซิ่งเท่าไหร่ หรือถ้าไล่ก็ไล่แค่บางคน ไม่เหมือนที่อุรกวัย เวียดนามเพลสปิดพื้นที่
สาเหตุที่นักเตะไทยเคลื่อนที่น้อย เพราะในลีก ตัวต่างชาติเคล่อนที่มากกว่า เหมือนเค้าวิ่งพล่านไปทั่ว
ในขณะที่นักเตะไทย ยืนในโซนของตัวเอง  (อาจเป็นแทคติคโค้ช)
สุดท้าย พื้นที่ในไทยลีก มีมากกว่า การเล่นกับต่างชาติมาก จับบอลมีเวลาคิด
ในขณะที่เวลาแข่งกับต่างชาติ ไม่มีเวลาคิด ออกบอลพลาดบ่อยๆ
ถ้าสโมสรในไทยลีก ยังไม่ปรับวิธีการเล่น นักเตะทีมชาติก็ก้าวหน้าในการเล่นกับต่างชาติได้ยาก
ต่อให้เอาโค้ชทีมชาติระดับเพลสเก่งๆ นักเตะไทยก็จะทำได้ดีไม่สุด เพราะฝืนการเล่นธรรมชาติที่ลงเล่นให้สโมสร
ต้องฝากสโมสรด้วยเรื่องรูปแบบการเล่น สปีดเกมส์ และการเพลสที่ไทยลีกต้องเพิ่มเข้าไป
อ่านจบแล้ว ด่าได้ แต่อย่าแรงนะครับ