ตอนนี้ผมสงสัยมากครับ ว่าในปัจจุบันนี้โรงเรียนมัธยมของรัฐไม่สามารถรับบุคคลที่ไม่มีใบประกอบวิชาชีพครูเข้าทำงานเป็นครูอัตราจ้างได้เลยใช่หรือไม่ครับ ผมก็เข้าใจนะครับว่าอาชีพครูถือเป็นอาชีพควบคุม ต้องมีใบประกอบวิชาชีพ (ตั๋วครู) ถึงจะทำงานเป็นครูได้ถ้าไม่มีแล้วไปทำถือว่าผิดกฎหมาย
แล้วทีนี้มันก็มีหลายกรณีมากๆๆๆๆๆ ที่ผมเห็นว่าในสมัยก่อนๆ ประมาณ 3-4 ปีที่ผ่านมาก็ยังเห็นว่ามี ครูอัตราจ้างที่เคยสอนผม, รุ่นพี่สาขาเดียวกัน หลายคนที่ไม่ได้จบครู ไม่มีใบประกอบวิชาชีพ ก็มีการรับเข้าทำงานเป็นครูอัตราจ้างของโรงเรียนรัฐ เขียนสัญญาจ้าง ส่งขอใบอนุญาตประกอบการสอนชั่วคราวจากคุรุสภา แล้วไปเรียนต่อ ป.บัณฑิต จนปัจจุบันทั้งรุ่นพี่ของผม ทั้งครูอัตราจ้างที่เคยสอนผม (ไม่ได้จบครู) ได้บรรจุเป็นข้าราชการไปแล้ว อีกกรณีคือรุ่นน้องผมที่เขามาฝึกงานที่โรงเรียนเดียวกันเขาก็จบศิลปศาสตรภาษาไทยมาไปลองถาม ผอ. โรงเรียนประถมที่เป็นโรงเรียนข้างๆ ผอ. เขาก็รับเข้าทำงานเป็นครูอัตราจ้างได้นะครับ ดังนั้นผมจึงงงมากๆว่าอ่าว มัธยมกับประถมเขามีเกณฐ์รับบุคลากรไม่เหมือนกันหรือทีนี้มาถึงยุคผมที่เพิ่งจบมาก็อยากที่จะเจริญรอยตามบ้าง แม้ว่าการเริ่มต้นจะไม่เท่าเทียมกับพี่ๆ ที่จบครูมาโดยตรงก็ตาม แต่เหมือนกลับว่าจะทำไม่ได้เลยในกรณีของผม
ทีนี้ผมจะเล่าถึงกรณีของผมบ้างนะครับ อัดอั้นตันใจ อยู่ในสถานะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมานานวันนี้เลยอยากเขียนระบาย เอ้ยยย สอบถามผู้รู้ที่สามารถชี้แนวทางที่ถูกต้องให้ผมได้ เข้าเรื่องเลยนะครับ ตัวผมจบศิลปศาสตรบัณฑิตมาครับช่วงฝึกงานก็เลือกฝึกที่โรงเรียนมัธยมแถวบ้านที่ผมเป็นศิษย์เก่า เพราะหวังว่าอาจจะได้ทำงานต่อที่นั่นเลย จนช่วงท้าย ผอ. ก็มาทาบทามผมว่าอยากทำงานต่อหรือเปล่า...ถ้าจบแล้ว (ผอ.คนนี้แกอายุมากแล้ว ย้ายเข้ามาใหม่ๆ ก็เหลืออีก 2 ปีเกษียณ ผมจึงไม่รู้จักผอ. มาก่อนครับเพราะย้ายมาช่วงผมไปเรียน ) แต่เงื่อนไขที่เขาบอกคือถ้าจะทำต้องมาทำฟรีก่อนนะ มาเป็นครูอาสาสอนฟรีไปก่อน เพราะเดี๋ยวนี้เขาไม่ให้จ้างคนไม่มีใบประกอบฯ เดี๋ยวมาเป็นครูอาสาก่อนจะพาไปขอใบอนุญาตชั่วคราวที่คุรุสภา... จากนั้นผมก็ทบทวนข้อตกลงอย่างดีคุยกับครอบครัวเรียบร้อยว่า เอาก็เอาวะ โอกาสมาแล้วแม้ว่าจะไม่ได้เงินเดือนแต่อย่างน้อยได้สิทธิไปเรียน ป.บัณฑิต ก็ยังดี พอมหาวิทยาลัยอนุมัติจบปุ๊ปผมก็เข้าไปทำงานเลยครับ มาในตำแหน่งครูอาสา ถามว่ามีการเขียนสัญญาอะไรหรือไม่ ตอบว่ามีครับ เป็นสัญญาครูอาสา แต่ไม่มีเงินเข้ามาเกี่ยวนะครับ ผมเริ่มงาน 1 ต.ค. 61 มาเป็นครูสอนในหมวดสังคม นอกจากนั้นทำงานเลขาด้วย อยู่หน้าห้องผอ. แกใช้ทำอะไรทำหมด พอมาถึงเดือนพฤศจิกายน ความหวังของผมก็เริ่มเกิดขึ้นเพราะ ผอ. พาผมไปที่คุรุสภา ด้วยตนเองเพื่อไปดำเนินเรื่องขอใบอนุญาตประกอบการสอนชั่วคราว แต่ท้ายที่สุดความตั้งใจและดีใจของผมก็วูบลงเมื่อรู้ว่า จริงๆแล้วจะขอได้ต้องเป็นครูจ้างเท่านั้น... หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมก็ทำงานในฐานะครูอาสามาโดยตลอด โดยที่ผอ. แกก็บอกว่าจะช่วยให้ผมได้ใบนี้มาให้ได้ก่อนแกเกษียณ เพื่อจะเอาไปเรียน บอกกับผมว่าจะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ เรื่อยมา สุดท้ายก็เงียบไป สักพักเรียกไปคุยว่าจะต้องทำอย่างนี้ เขียนสัญญาไว้นะแต่ยังไม่เซ็น รอประชุมครู ประชุมคณะกรรมการก่อน สุดท้ายก็ไม่มีการประชุม ไม่มีการพูดถึง สรุปง่ายคือแกไม่ยอมบอกตรงๆ เลยว่าเฮ้ยมันจ้างไม่ได้นะเพราะแกไม่มีใบประกอบ ถ้าบอกอย่างนั้นก็จบครับจะได้แยกย้ายกัน คือแกชอบบอกให้ความหวังเรามาเรื่อยๆ เราก็เชื่อใจแกในฐานะที่เป็นถึงระดับผู้อำนวยการ สุดท้ายสอนจนมาจบเทอม โดยที่ผมไม่เคยขาดงาน ทำงานทุกอย่างที่แกสั่ง ทั้งงานกิจกรรมโรงเรียน งานเอกสาร อยู่จนมืดค่ำ เพราะคิดว่าอย่างน้อยๆก็ทำเพื่อนักเรียน ทำเพื่อโรงเรียนเพราะเป็นศิษย์เก่าที่ผูกพันกับโรงเรียนนี้มาก ตั้งใจมากๆ แม้ไม่ได้สิ่งตอบแทน จนมาในวันนี้ที่จะเริ่มเทอมใหม่ความอึดอัดต่างๆ ที่มันเก็บมานานมันเริ่มที่จะไม่ไหวครับ มันรู้สึกว่าเราเป็นใครในที่นี้ เวลาเขาจัดตารางสอนในหมวดก็ไม่มีชื่อเราเพราะเราไม่ใช่พนักงานจ้าง บางครั้งผมก็รู้สึกว่าไม่มีส่วนร่วมในองค์กร เป็นแค่หลักลอย เป็นคนนอกที่ไม่ได้อยู่ในระบบ มันอึดอัดมากครับ ถามว่าที่ผมอยู่มาได้อย่างไรค่าตอบแทนก็ไม่ได้ คำตอบก็คือผมมีความสุขที่ได้สอนนักเรียน ได้ทำเพื่อนักเรียนครับ แค่นั้นจริงๆ ครับ ผมอยากเป็นครูมากๆ และผมเชื่อว่าผมเป็นครูที่ดีได้แน่ๆ แต่หลายอย่างที่ผมเผชิญมันก็ทำให้บางครั้งก็แอบคิดว่าผมคงเป็นครูไม่ได้หรอกชีวิตนี้...
ยาวมากไปต้องขออภัยด้วยนะครับ
ปล. วอนผู้รู้ที่เข้าใจเรื่องราวของผมช่วยชี้แนะแนวทางสว่างให้ผมทีครับถือเสียว่าเป็นการสร้างกุศลครั้งยิ่งใหญ่ที่มอบแสงสว่างในอนาคตให้คนที่อยากเป็นครูอย่างผมด้วยนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ
ปัจจุบันนี้โรงเรียนมัธยมรัฐไม่สามารถรับครูอัตราจ้างที่ไม่มีใบประกอบวิชาชีพเข้าทำงานแล้วใช่หรือไม่ครับ ?
แล้วทีนี้มันก็มีหลายกรณีมากๆๆๆๆๆ ที่ผมเห็นว่าในสมัยก่อนๆ ประมาณ 3-4 ปีที่ผ่านมาก็ยังเห็นว่ามี ครูอัตราจ้างที่เคยสอนผม, รุ่นพี่สาขาเดียวกัน หลายคนที่ไม่ได้จบครู ไม่มีใบประกอบวิชาชีพ ก็มีการรับเข้าทำงานเป็นครูอัตราจ้างของโรงเรียนรัฐ เขียนสัญญาจ้าง ส่งขอใบอนุญาตประกอบการสอนชั่วคราวจากคุรุสภา แล้วไปเรียนต่อ ป.บัณฑิต จนปัจจุบันทั้งรุ่นพี่ของผม ทั้งครูอัตราจ้างที่เคยสอนผม (ไม่ได้จบครู) ได้บรรจุเป็นข้าราชการไปแล้ว อีกกรณีคือรุ่นน้องผมที่เขามาฝึกงานที่โรงเรียนเดียวกันเขาก็จบศิลปศาสตรภาษาไทยมาไปลองถาม ผอ. โรงเรียนประถมที่เป็นโรงเรียนข้างๆ ผอ. เขาก็รับเข้าทำงานเป็นครูอัตราจ้างได้นะครับ ดังนั้นผมจึงงงมากๆว่าอ่าว มัธยมกับประถมเขามีเกณฐ์รับบุคลากรไม่เหมือนกันหรือทีนี้มาถึงยุคผมที่เพิ่งจบมาก็อยากที่จะเจริญรอยตามบ้าง แม้ว่าการเริ่มต้นจะไม่เท่าเทียมกับพี่ๆ ที่จบครูมาโดยตรงก็ตาม แต่เหมือนกลับว่าจะทำไม่ได้เลยในกรณีของผม
ทีนี้ผมจะเล่าถึงกรณีของผมบ้างนะครับ อัดอั้นตันใจ อยู่ในสถานะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกมานานวันนี้เลยอยากเขียนระบาย เอ้ยยย สอบถามผู้รู้ที่สามารถชี้แนวทางที่ถูกต้องให้ผมได้ เข้าเรื่องเลยนะครับ ตัวผมจบศิลปศาสตรบัณฑิตมาครับช่วงฝึกงานก็เลือกฝึกที่โรงเรียนมัธยมแถวบ้านที่ผมเป็นศิษย์เก่า เพราะหวังว่าอาจจะได้ทำงานต่อที่นั่นเลย จนช่วงท้าย ผอ. ก็มาทาบทามผมว่าอยากทำงานต่อหรือเปล่า...ถ้าจบแล้ว (ผอ.คนนี้แกอายุมากแล้ว ย้ายเข้ามาใหม่ๆ ก็เหลืออีก 2 ปีเกษียณ ผมจึงไม่รู้จักผอ. มาก่อนครับเพราะย้ายมาช่วงผมไปเรียน ) แต่เงื่อนไขที่เขาบอกคือถ้าจะทำต้องมาทำฟรีก่อนนะ มาเป็นครูอาสาสอนฟรีไปก่อน เพราะเดี๋ยวนี้เขาไม่ให้จ้างคนไม่มีใบประกอบฯ เดี๋ยวมาเป็นครูอาสาก่อนจะพาไปขอใบอนุญาตชั่วคราวที่คุรุสภา... จากนั้นผมก็ทบทวนข้อตกลงอย่างดีคุยกับครอบครัวเรียบร้อยว่า เอาก็เอาวะ โอกาสมาแล้วแม้ว่าจะไม่ได้เงินเดือนแต่อย่างน้อยได้สิทธิไปเรียน ป.บัณฑิต ก็ยังดี พอมหาวิทยาลัยอนุมัติจบปุ๊ปผมก็เข้าไปทำงานเลยครับ มาในตำแหน่งครูอาสา ถามว่ามีการเขียนสัญญาอะไรหรือไม่ ตอบว่ามีครับ เป็นสัญญาครูอาสา แต่ไม่มีเงินเข้ามาเกี่ยวนะครับ ผมเริ่มงาน 1 ต.ค. 61 มาเป็นครูสอนในหมวดสังคม นอกจากนั้นทำงานเลขาด้วย อยู่หน้าห้องผอ. แกใช้ทำอะไรทำหมด พอมาถึงเดือนพฤศจิกายน ความหวังของผมก็เริ่มเกิดขึ้นเพราะ ผอ. พาผมไปที่คุรุสภา ด้วยตนเองเพื่อไปดำเนินเรื่องขอใบอนุญาตประกอบการสอนชั่วคราว แต่ท้ายที่สุดความตั้งใจและดีใจของผมก็วูบลงเมื่อรู้ว่า จริงๆแล้วจะขอได้ต้องเป็นครูจ้างเท่านั้น... หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมก็ทำงานในฐานะครูอาสามาโดยตลอด โดยที่ผอ. แกก็บอกว่าจะช่วยให้ผมได้ใบนี้มาให้ได้ก่อนแกเกษียณ เพื่อจะเอาไปเรียน บอกกับผมว่าจะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้ เรื่อยมา สุดท้ายก็เงียบไป สักพักเรียกไปคุยว่าจะต้องทำอย่างนี้ เขียนสัญญาไว้นะแต่ยังไม่เซ็น รอประชุมครู ประชุมคณะกรรมการก่อน สุดท้ายก็ไม่มีการประชุม ไม่มีการพูดถึง สรุปง่ายคือแกไม่ยอมบอกตรงๆ เลยว่าเฮ้ยมันจ้างไม่ได้นะเพราะแกไม่มีใบประกอบ ถ้าบอกอย่างนั้นก็จบครับจะได้แยกย้ายกัน คือแกชอบบอกให้ความหวังเรามาเรื่อยๆ เราก็เชื่อใจแกในฐานะที่เป็นถึงระดับผู้อำนวยการ สุดท้ายสอนจนมาจบเทอม โดยที่ผมไม่เคยขาดงาน ทำงานทุกอย่างที่แกสั่ง ทั้งงานกิจกรรมโรงเรียน งานเอกสาร อยู่จนมืดค่ำ เพราะคิดว่าอย่างน้อยๆก็ทำเพื่อนักเรียน ทำเพื่อโรงเรียนเพราะเป็นศิษย์เก่าที่ผูกพันกับโรงเรียนนี้มาก ตั้งใจมากๆ แม้ไม่ได้สิ่งตอบแทน จนมาในวันนี้ที่จะเริ่มเทอมใหม่ความอึดอัดต่างๆ ที่มันเก็บมานานมันเริ่มที่จะไม่ไหวครับ มันรู้สึกว่าเราเป็นใครในที่นี้ เวลาเขาจัดตารางสอนในหมวดก็ไม่มีชื่อเราเพราะเราไม่ใช่พนักงานจ้าง บางครั้งผมก็รู้สึกว่าไม่มีส่วนร่วมในองค์กร เป็นแค่หลักลอย เป็นคนนอกที่ไม่ได้อยู่ในระบบ มันอึดอัดมากครับ ถามว่าที่ผมอยู่มาได้อย่างไรค่าตอบแทนก็ไม่ได้ คำตอบก็คือผมมีความสุขที่ได้สอนนักเรียน ได้ทำเพื่อนักเรียนครับ แค่นั้นจริงๆ ครับ ผมอยากเป็นครูมากๆ และผมเชื่อว่าผมเป็นครูที่ดีได้แน่ๆ แต่หลายอย่างที่ผมเผชิญมันก็ทำให้บางครั้งก็แอบคิดว่าผมคงเป็นครูไม่ได้หรอกชีวิตนี้...
ยาวมากไปต้องขออภัยด้วยนะครับ
ปล. วอนผู้รู้ที่เข้าใจเรื่องราวของผมช่วยชี้แนะแนวทางสว่างให้ผมทีครับถือเสียว่าเป็นการสร้างกุศลครั้งยิ่งใหญ่ที่มอบแสงสว่างในอนาคตให้คนที่อยากเป็นครูอย่างผมด้วยนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ