เราไม่มีใครที่จะระบายความรู้สึกอัดอันในใจได้จึงอยากใช้พื้นนี้ในการระบายความรู้สึก..เมื่อตอนปีใหม่ที่ผ่านมาเราไม่ได้กลับบ้านไปฉลองกับพ่อแม่..ซึ่งก่อนหน้านี้ทุกๆปีๆทุกๆเทศกาลเราต้องกลับบ้านไปหาพ่อแม่ตลอด..แต่ปีนี้ดราขอกับแม่ว่าจะอยู่เพื่อนสามีสักครั้งซึ่งแม่ของเราก็เข้าใจและอนุญาตให้อยู่กับสามีได้..สามีเราทำงานห้างไม่สามารุหยุดช่วงเทศกาลได้..จะได้หยุดก็หลังเทศกาล..เราเองก็เข้าใจความรู้สึกนั้นนะเห็นคนอื่นเค้าฉลองกับครอบครัว..แต่ตัวเองทำงานกลับมาห้องก็ไม่เจอใครอาจจะเหงาบ้าง. ซึ่งเราก็อธิบายเหตุผลที่ให้แม่เราฟัง..เราและสามีแต่งงานมา3ปีและย้ายมาทำงานเพชรบูรณ์กันคะพอใกล้สงกรานต์เราก็เคยสัญญาว่าจะกลับไปแน่นอน..แต่แม่เราพูดประมาณอ้อนวอนว่าต้องกลับนะ..เดี๋ยวใครๆจะถามหาอีกไม่อยากพูดแก้ตัวให้แล้ว..เราไม่ทำงานประจำอะไรแต่ก็ขายของออนไลน์..คือจริงอยู่เราไม่ได้ทำงานประจำอะไรแต่จำเป็นมากมั้ยที่ต้องมาต่อว่าเราเหมือนเป็นความผิดร้ายแรงที่ไม่ได้กลับบ้านในวันปีใหม่แค่ครั้งเดียว..อีกอย่างการที่เราไม่กลับช่วงปีใหม่เพราะแม่เราเป็นคนบอกให้อยู่กับสามีเองเราจึงได้ตกลงอยู่เป็นเพื่อนสามี..และอีกเรื่องที่เราอึดอัดคือเจอเราหรือพ่อปม่คนพวกนั่นมักจะพูดว่าเราอ้วนจัง..เมื่อไหร่จะท้อง..ถามทุกครั้งที่เจอหน้าจะเราอึดอัดถ้ามันท้องง่ายป่านนี้คลเลี้ยงลูก3-4คนแล้ว..เราก็ร่างกายไม่แข็งแรงอ้วนเพราะกันยากระตุ้นฮอร์โมน..เราโมโหก็เลยเขียนโพสต์ลงเฟสระบายความอึดอันแต่ก็มีผู้หวังดีเอาเฟสเราไปให้แม่เราอ่าน..แม่เราโทรมาด่าและปกป้องคนพวกนั้น..ถามเราว่ามันสมควรมั้ยที่ต้องอยู่เฝ้าผัวในช่วงเทศกาล..ควรกลับมาหาพ่อแม่..ถ้าทำงานประจำ..มีลูกอ่อนกลับไปหาไม่ได้ก็ว่าไปอย่าง..ซึ่งเมื่ออาทิตย์ก่อนแม่เราเป็นคนพูดเองว่าต่อไปนี้ปีใหม่ให้อยู่กับสามีได้. แต่สงกรานต์ต้องกลับบ้าน..แต่พอมาเมื่อวานบอกให้กลับทุกๆเทศกาล..พูดประชดเราว่าถ้าสงกรานต์ไม่อยากกลับก็ไม่ต้องกลับ..ลองเราไม่กลับจริงๆก็บ้านแตกตัดขาดกันอีกแน่..สรุปคือเราผิดเองใช่มั้ยที่ไม่กลับบ้านช่วงปีใหม่..สรุปเราผิดใช่มั้ยที่โพสต์ระบายความรู้สึก..เรามีญาติพี่น้องก็ระบายให้ใครฟังไม่ได้เลย..ทุกวันนี้เรามีสามีคนเดียวที่เข้าใจและคุยได้..เราแต่งงานมา3ปีแต่การใช้ชีวิตทุกอย่างทุดวันนี้แม่เรายังคงเข้ามากำหนด..เรามีอิสระสามรถทำอะไรก็ได้กินอะไรก็ได้ที่อยากกิน..ซึ่งต่างกับการอยู่กับที่บ้าน..ถ้าจะเราให้ฟังทั้งหมดตั้งแต่ชีวิตวัยเด็กจนเรียนจบและเรื่องการแต่งตัวเราถูกกำหนดไว้ในทางที่ถูกเลือกไว้เรียบร้อยแล้ว..เรามีหน้าที่ทำตามที่บอก..สรุปสั้นๆเราอึดอัดไม่เคยเป็นตัวของตัวเองเลย