คือ...ตอนนี้ปิดเทอมอยู่แล้วกำลังจะขึ้นม.6ค่ะ
จะพูดยังไงดี คือยังไม่รู้จะไปเรียนที่ไหน คณะไหนทำงานอะไร จริงๆก็คิดตั้งแต่ม.3แล้วว่าอยากเป็นอะไร แต่ก็ไม่รู้อ่ะ มันอธิบายไม่ถูก

คือต้องอธิบายก่อนว่า เราอ่ะเป็นคนที่เรียนไม่เก่งเลย เรียนสายวิทย์-คณิต พ่อแม่บอกให้เรียน แต่เราก็ไม่คิดไปสายภาษานะเพราะเราคิดว่าเราก็ไม่เก่งภาษาเหมือนกัน ทีนี่เราก็เรียนไปๆแต่ก็คิดตลอดนะว่าอยากเป็นอะไรแต่ก็คิดไม่ได้สักที เราคิดแค่โตขึ้นอ่ะเราอยากรวยคิดอย่างนี้มาตลอดอ่ะว่าเราอยากรวย แล้วจะทำไงวะถึงรวยถามตัวเองแค่เลือกที่เรียนเลือกคณะยังไม่ได้เลย -.,- ไปดูคลิปที่ให้แรงบันดาลใจก็...มันก็ให้พลังบวกนะคะแต่ในความจริงคือ เราคงทำแบบนั้นไม่ได้ พ่อแม่เราถึงจะบอกว่าเรียนอะไรก็ได้ที่เราอยากเป็น แต่ในใจก็คงหวังแหละให้เราเป็นหมอ เป็นวิศวะไรนี้ พ่อชอบพูดกรอกหูเราตลอด เป็นหมอนะ เป็นวิศวะนะ ถ้าเรียนแล้วจะฝากให้(บางทีก็บอกไม่ฝากให้อะไรของพ่ออ่ะ) แต่แบบเราอ่ะเป็นคนที่คณิตไม่ได้ ภาษาไม่ดี ฟิสิกส์กาก เคมีวิบัติเลยเว้ย คือเกรดก็ล่อแล่ แถมต้องเจอ Gat Pat Onet อีก  Portfilio นี่คือไม่ต้องหวัง(ถึงแอบหวัง)คือไม่มีอะไร ผลงานด้านวิชาการไม่มีเลย(คนไม่เก่งร.รไม่มอง) ถ้าถามว่าเอ้าแบบเกียรติบัตรค่ายอะไรไม่มีเหรอ? ขอตอบเลยค่ะว่าไม่มี แล้วทำไมไม่ไปล่ะ? เฮ้อ...อันนี้แหละเครียด คือแค่เรียนพิเศษที่ร.ร.พ่อเราก็เป็นคนมารับ(บ้านอยู่ไกลร.ร.)ก็บ่นอุ่บเลยแหละว่าไม่มีเวลา เสียทั้งค่าน้ำมันทั้งเวลา แล้วใครจะกล้าขอไปกันนะ555 แถมบ้านเราพ่อแม่ไม่เคยยอมปล่อยเราเลยอ่ะ ชีวิตนี้เคยไปบ้านเพื่อนนับครั้งได้(แอบไป)เที่ยวนี่ไม่เคยไปเที่ยวเองเลยสักครั้ง เคยมีครั้งนึงที่เราอยากไปติวมากๆตอนนั้นอยู่ม.4 พ่อแม่เราอยู่อีกจังหวัด แล้วเราเรียนอยู่อีกจังหวัด(ตอนนี้เราย้ายร.รมาที่พ่อแม่เราอยู่หลังจบม.4) พี่เราตั้งใจว่าจะแอบไป แต่เราอาะเป็นคนที่ทำอะไรก็บอกแม่หมดเลยเเล้วเราก็บอกแม่ พ่อแม่เราก็โวยวายใหญ่ไม่ให้ไปเรากับพี่ต้องค่อยโน้มน้าวอยู่นานมากอ่ะกว่าจะได้ไป
     ตอนม.4 นี้ชีวิตสดใส เกรดดี เรียนโอเค ตั้งใจเรียนเวอร์อ่ะตอนนั้นมีความสุขกับชีวิตแบบล้อมรอบด้วยเพื่อนๆ เพื่อนๆเราก็ตั้งใจเรียนกันดีเราคิดว่าเออชีวิตในร.ร.เราโอเคแล้วอ่ะ
     พอม.5(ย้ายร.รแบบไม่อยากย้าย)ได้เข้ามาอยู่ต้องพิเศษเป็นห้องหนูทดลอง(มีเป็นปีแรก)เราเข้ามาในห้องนี้ก็มีแต่คนเก่งๆนั่นแหละ ไม่รู้จักใครเลย แต่ละคนใส่แว้นหนาเต่อะ คือก็งงนะว่าเข้ามาในห้องนี้ได้ไงแบบแค่ยืนเข้าห้องนี้เขาก็ให้เข้าเลย เด็กใหม่เหมือนเราบางคนเขาไม่ได้ยื่นเข้าห้องนี่นะยื่นเข้าห้องธรรมดาแต่ก็โดนยัดเข้ามาเฉย. แต่มันไม่ได้ป้ะ?! ห้องนี้คือเรียนลงลึกสุดเรียนหนักสุดแล้วเพื่อนเด็กใหม่คนนั้นเขาขอเข้าห้องธรรมดาเลยแต่ก็โดนยัดเข้ามาเฉยเลยทุกวันนี่คือนางก็บ่นอยากออกจากห้องนี่อยู่เลย555(คือบางคนเขาก็ไม่ไหวไงเช่นเรา ยัดให้เราเรียนลึกกว่าชาวบ้านชาวเมืองทำไมฟ้ะ!!) โอเคเราเข้ามาอยู่ในเรียนห้องเ_ี้ยไรฟะเนี้ย คือเข้าไปเราก็จับกลุ่มกันเป็นเด็กใหม่ทั้งหมด เหมือนกับว่าเด็กเก่าเขาไม่ค่อยอะไรเราเลยอ่ะแนะนำตัวเสร็จก็จากไปไม่มีอะไรมากกว่านั้น จากการสังเกตมาหลายสัปดาห์พบว่าห้องนี่มันเเตกเป็นก๊กๆค่ะ โอเคเราก็ตั้งกลุ่มใหม่เป็นกลุ่มเด็กใหม่ร่วมเด็กเก่า(ที่ห้องนี่ไม่คบ)อีกนิดหน่อย  

-ความพังพินาศของชีวิต-

เทอม 1
พอได้เข้ามาอยู่ร.รใหม่แล้ว โอเคเราก็คิดไว้ว่าเราจะตั้งใจเรียนแบบตอนม.4 นะ ไม่เก่งแต่พยายามเว้ยสู้ๆ  
-ภาษาไทย เป็นครูผู้หญิงใกล้เกษียร(ในไม่กี่เดือน)แกเป็นครูที่ปรึกษาเรา เป็นครูภาษาไทยที่พูดไทยไม่ชัด จ่ะพูดไม่ชัดเลยแหละเพื่อนก็ปรอบใจเราแกคงแก่เลยพูดไม่ชัดมั้งนางว่างี้ทนๆไปเถอะเพื่อน ที่สำคัญแกชอบขู่เราตลอดเลยว่าถ้าเกรดไม่ถึง 3.00 จะให้ออกจากห้องนี้นะ(จริงๆก็อยากออกแต่มันเหมือนจะทำให้ตัวเราเองจะผิดหวังก็เลยทั้งอยากออกแล้วไม่อยากออกในเวลาเดียวกัน) ก็เรียนๆไปแกก็สอนไปเรานั่งฟังแกทุกคาบเลยไม่หลับเลยแต่มันโครตน่าหงุดหงิดเลย เพราะพูดไม่ชัดอ่ะเราฟังไม่รู้เรื่อง
-เคมี เคมีคือวิชาที่ใครๆก็บอกว่ามันยาก...ใช่มันยากและด้วยความยาก การที่เราจะได้คะแนนดีๆในวิชานี่ก็ต้องมีความเข้าใจใช่ไหม
แต่....ครูเคมีในม.5ของเรา หูหนวก T^T
เอ้ยวิชาที่เข้าใจยากๆก็ดันเรียนกับคนที่เข้าใจอยาก ครูคนนี่มีความถี่เสียงที่สูงมากเพื่อนผู้ชายนางนั่งข้างหน้าครูนางหันมาทำไมหน้าเหยเกทางเราตอนเรียนเราเลยถามว่ามันเป็นไร? มันบอก เสียงครูบาดหูกูมากกูไม่ไหวแล้ว เราขำแห้งในใจก็คิดกูก็คิดเหมือนนั่นแหละ สรุปก็คือเป็นวิชาที่ไม่อยากเท แต่ก็เทไม่สิสาดเลย//เอามืออุดหูวิ่งหนีครู
-ฟิสิกส์ นี่ก็เป็นวิชาที่วิชาที่เป็นครูที่ปรึกษาเราเหมือนกัน อยากบอกเลยว่าเป็นครูที่เรากลับมากคนนึงในร.ร.นี่ไม่ใช่เพราะสอนไม่ดีนะ ครูแกสอนดีมากเลยแหละ แต่ ครูเขาเป็นคนที่ชอบเหน็บแนม -ดัน ขุดขุ้ย นักเรียนในห้องมากเลย โดยเฉพาะเด็กใหม่เเละคนในห้องที่มีแฟน แบบพูดว้าเราไม่เก่งอ่อนอย่างนู้นอย่างนี่ คือเรารู้นะรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ครูพูดให้เรารู้สึกเหมือนเราเป็นสิ่งที่ไม่ควรมีในห้องนี่เลยอ่ะ
-คณิตเพิ่ม นี่ของจริงฟิสิกส์ เคมี ภาษาไทยปั่นรวมกันยังไม่ทำให้เราเบื่อเท่าวิชานี่เลย ครูเป็นครูยังสาว นางเป็นคนเราไม่อยากเจอที่สุดในร.ร.เลยเกลียด เกลียดมากไม่เคยเกลียดครูคนไหนเท่านี่มาก่อนโอ้ยชีวิต ชั้นน่ะไม่เค๊ยไม่เคยคิดว่าต้องเครียดแค้นใครอะไรขนาดนี่มาก่อนเลยค่ะ เป็นครูที่เขียนกระดานนับครั้งได้อ่ะ ส่วนใหญ่นางจะสอนแบบใช่กล้องอะไรแบบนั้นอ่ะชั่งมันเถอะ แต่นางเป็นครูเสียงเบามากเว้ยพูดได้ยินแค่แถวหน้าประมาณนั้น มีเพื่อนบอก ครูค่ะเสียงกว่านี้ได้ไหมคะ เรานี้ปรบมือให้เพื่อนเลย แล้วนางก็เคยพูดนะว่า"เนี้ย ครูไม่อยากเป็นครูแต่ครูก็ได้มาเป็นครู"
คือ...ไม่มาเป็นน่ะดีแล้ว จริงๆ แล้วที่ยิ่งไปกว่านั้นเวลาคิดเลขครูเขาก็จะบอกนักเรียก"นักเรียน เอาเครื่องคิดเลขขึ้นมาคิดดิ ครูขี้เกียจคิดเลข" อะไนฟะเนี้ย  และที่เกลียดแบบสุดๆเลยคือนางสอนน้อยมากๆเลยสอนแบบ พูดนิดหน่อยโยนโจทย์ ให้แล้วก็พูดว่า"ทำให้เดี๋ยวก็ได้เอง" #+@%%฿7
แต่ละข้อเอาไปให้ผอ.ทำเหอะ(ยาก) จริงๆอยากเรียนพิเศษกับนางนะ แต่นางตอบกลับมาว่า"ขี้เกียจสอน มีอะไรถามครูเองนะ" ใครจะกล้าถามวะ แค่ตรวจการบ้านก็จะกินหัวกูละ"ลอกใช่ไหม เกลียดพวกลอกคนอื่นเดี๋ยวหักคะแนน"ที่แค้นไม่ใช่อะไรนางพูดเฉพาะเด็กใหม่ เด็กเก่าก็ลอกนางก็เฉย.. บางทีนางก็ยังไม่สอนเลยก็เอาโจทย์มาให้ทำละ เฮ้ย~
ให้พูดจริงๆนะนางอ่ะสอนแค่อะไรง่ายๆน่ารักง้องแง้ง พอโจทย์ที่ให้มาหนิ อึหือpat2หลบไปเหอะ เราเคยลองถามคนที่เรียนเก่งแบบเก่งมากๆว่าทำไมเก่งจัง? นางก็ตอบว่า กูก็หัดทำโจทย์เล่น เก่งจังวะ//ก้มมองตัวเอง  เอาเป็นว่าไม่เทแต่ทำไม่ไหวจริงๆคือสอบท้ายบทยากกว่าสอบปลายภาค แล้วสอบกลางภาคก็ยากกว่าปลายภาคแต่ง่ายกว่าท้ายบท คือเคยมีครั้งที่นั่งสอบท้ายบทกับห้อง 2 ห้องสองสอบคณิตห้องเราสอบฟิสิกส์ เราก็แอบบมองข้อสอบท้ายบทของห้องสอง ง่าย...ง่ายกว่าห้องเรามากๆอ่ะ คือ ต่อให้ต่อเนื้อหายากง่ายกว่ากันแต่เกรดที่ออกมา ถ้าเราได้เกรดน้อยกว่าห้องอีกห้องที่เรียนอ่อนกว่า เราก็ถูกมองว่าโง่กว่าอยู่ป้ะวะ เขาไม่ดูหรอกว่าตอนเรียนเราเรียนแบบไหน เขาดูเกรด ลำดับ คะแนนสอบต่างๆนานา  เออจะสอนลึกก็เข้าใจมันห้องพิเศษไง แต่ช่วยตั้งใจสอนกูจริงๆได้ป้ะ!? อีคณิตเนี้ยครูที่ร.ร.เก่าเราอ่ะ ร.รเราเป็นร.รแถวชนบทนักเรียนไม่ค่อยตั้งใจเรียนหรอก โนสนโนแคร์
แต่ครูเราอ่ะโครตเข้าใจนักเรียนแก แหกปากสอนทุกคาบทำทุกข้อนักเรียนสงสัย ไม่สงสัยแกก็เอาขึ้นมาทำให้ดู แบบตอนนั้นโครตเบื่อคนอะไรสอนทุกคาบเลย ตอนนี้เข้าใจละเมื่อก่อนอยากได้ครูไม่ค่อยสอนนัก ตอนนี้คืออยากได้ความใส่ใจมาก555

เทอม 2
-ภาษาไทยเราก็เรียนกับครูคนใหม่ โอเคผ่านไปด้วยดี
-ครูเคมีคนเดิมเพิ่มเติมคือเรียนพิเศษกับนาง(เพื่อนผู้ชายที่นั่งหน้าหนีไปนั่งหลังห้อง)
แต่ก็ได้เข้าใจนะว่าจริงๆครูเขาใจดีมากเลยแหละ เราแค่ไม่เข้าใจครูเอง ในที่เรียนพิเศษแกสอนดีกว่าในห้องก็โอเคกูหน้าจะเรียนตั้งแต่เทอมที่แล้ว โล่งใจเริ่มคืนดีกับเคมี
-ฟิสิกส์ แกบอกเราว่าเทอมนี้ต้องได้เกรดดีกว่าเทอมก่อนเรากดดันมากแต่เราก็ทำได้ ไม่เคยเกลียดครูคนนี้เลยนะแกคงสนุกของแกอ่ะที่เหน็บเรา555
-คณิต.............วังวนเดิม พยายามเรียนในยูทูปแต่ก็ไม่เห็นผล ข้อสอบนางมันไปไกลกว่าในโจทย์ที่ติวเตอน์ในยูทูปให้มามาก สุดจริงวิชานี่ เฮ้อยังไงก็ไม่ได้เจอนาง ดีใจค่ะดีใจมากจริงๆไม่เคยมาร.รแล้วอึดอัดเหมือนอยู่ในคุกขนาดนี่เลย

เออแล้วจากที่เรามาตั้งทำถามว่าจะเอาไงกับชีวิตก็กลายเป็นที่ระบายซะงั้น555 คือยากบอกว่ามันอัดอั้นตันใจมากอ่ะจากที่อยู่ร.รแถวบ้านนอกดีชีวิตสดใส แล้วก็ต้องย้ายมาอยู่ที่อื่นโครตพังทลายเรื่องที่วางแผนในช่วงม.ปลาย  คือคิดว่าจะมีความสุขกับม.ปลายดีๆเอ้ย..............เครียด

#ข้างบนอ่ะไม่ต้องอ่านหรอก
#แค่อยากรู้ว่า คนเรียนไม่เก่ง เกรดไม่ บ้านจน
ไม่ตั้งใจเรียนอีก ควรจะทำยังไงกับชีวิตม.6 ดีคะ อย่าบอกว่าอ่านหนังสืออันนี้อ่านอยู่แล้ว ไปค่ายไปได้แค่ที่พ่อแม่อนุญาติ
#แนะนำคณะ มหาลัย
ปล.ใครอยากแชร์เรื่องต่างๆนาๆได้เลยนะ
เกียมรอเลย//ปูเสื่อ