ต้องบอกก่อนนะคะว่าเราแค่อยากแชร์ประสบการณ์ของตัวเองกับความรักครั้งนี้ที่ไม่รู้ว่าจะจบลงแบบไหน
ย้อนไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วเราคบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนที่บ้านใกล้กัน และก็รู้จักผ่านเพื่อนอีกทีคะ เราแอบชอบเขามาตั้งแต่มัธยมจนถึงม.ปลาย ตอนนั้นก็อายุประมาณ 15-16 ปี แต่เราอยู่คนล่ะโรงเรียนกันคะ เวลาเจอเขาแถวบ้านเราก็จะแอบมอง อารมณ์แบบชอบเด็กช่างคะ เป็นชายในฝันกันเลยทีเดียว โดยที่เขาเองก็คงไม่รู้มั่งคะ>“”<
จนกระทั้งต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงาน อยู่คนล่ะจังหวัดกันคะ เราก็ไม่ได้ติดตามชีวิตเขาอีกเลย จนลืมไปเลยว่าเคยแอบชอบเขา บ้านใกล้กันนะคะแต่เวลากลับมาไม่เคยเจอ กลับมาเยี่ยมบ้านไม่ตรงกัน
เวลาผ่านไปเนินนานมว๊ากกก 4 ปีที่ผ่านมา เราบังเอิญเจอกันทางเฟสบุ๊คคะแต่เราจำไม่ได้ว่าใครแอดใครก่อน แต่เราจำได้ว่าเขาขอเบอร์โทรศัพท์เรา และเขาก็โทรมาเลยคะ ก็นั้นแหละคะท่านผู้ชม มันเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นั้นเอง คือเป็นอะไรที่ดีงามมากๆเลยคะ ได้คุยได้คบกับคนที่เราแอบชอบ อารมณ์ตอนนั้นคือว้าวววมากคะท่านผู้ชม มันจะต้องเป็นความสัมพันธ์ที่ดีมากๆเลย เราก็สานความสัมพันธ์ตรงนั้นมาเรื่อยๆ จนถึงจุดที่พีคคะ คือเราเป็นคนขี้หึงมากกกกก ตามติดชีวิตเขาเก่งมาก แค่เขาไม่อ่านไลน์เราก็จะโทรทันทีเลยคะ บวกกับเขาไม่ชอบจู้จี้จุกจิก เลยทำให้ความสัมพันธ์ค่อยๆห่างกันไปเรื่อยๆ จนเราเริ่มเปิดใจว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน เราก็ปรับกันมาสักพัก พยายามไม่จู้จี้จุกจิก สุดท้ายมันก็เหมือนเดิมคะ เราก็เลยคุยกันว่าพอแค่นี้ มันคงไปต่อไม่ได้แล้ว เราก็ใช่เวลาทำใจสักพักใหญ่ๆเลยคะ ตัดทุกช่องทางการติดต่อ บล็อคเฟส บล็อคไลน์ บล็อคทุกอย่างที่เป็นเขา ที่ต้องทำแบบนี้เพราะกลัวใจตัวเองหวั่นไหวอีกคะ ส่วนเขาก็มีแฟนใหม่คะ สุดท้ายเราก็ผ่านมันมาได้คะท่านผู้ชม^^
ปัจจุบันเรากลับมาทำงานใกล้บ้านคะ จะได้เจอกับเขาเวลาที่เขากลับมาเยี่ยมบ้าน เมื่อกลางปี 61 เราได้คุยกันเยอะขึ้น และความสัมพันธ์ของเรามันก็เกินเลยมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน แต่เราก็ตกลงกันว่าสถานะของเราคือเพื่อน ด้วยความที่เราหวั่นไหวง่ายมาก เราเริ่มมีความหวังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้อีกครั้ง แต่เหมือนพอเรายิ่งรุก เขาก็ยิ่งถอย เราวิ่งตามเขา เขาวิ่งหนีเรา เราเลยพยายามที่จะหยุดตัวเราเอง เราเลยกลับมาคิดว่าเราจะอยู่ในความสัมพันธ์ตรงนี้ได้ไหม ได้นานแค่ไหนกัน หรือเราจะยอมอยู่ตรงนี้เพื่อรอเขา
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนเมื่อสี่ปีที่แล้วเลยคะ 😹
บทสุดท้ายของความรักที่ยังไม่รู้จะจบลงแบบไหน (love return)
ย้อนไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วเราคบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนที่บ้านใกล้กัน และก็รู้จักผ่านเพื่อนอีกทีคะ เราแอบชอบเขามาตั้งแต่มัธยมจนถึงม.ปลาย ตอนนั้นก็อายุประมาณ 15-16 ปี แต่เราอยู่คนล่ะโรงเรียนกันคะ เวลาเจอเขาแถวบ้านเราก็จะแอบมอง อารมณ์แบบชอบเด็กช่างคะ เป็นชายในฝันกันเลยทีเดียว โดยที่เขาเองก็คงไม่รู้มั่งคะ>“”<
จนกระทั้งต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงาน อยู่คนล่ะจังหวัดกันคะ เราก็ไม่ได้ติดตามชีวิตเขาอีกเลย จนลืมไปเลยว่าเคยแอบชอบเขา บ้านใกล้กันนะคะแต่เวลากลับมาไม่เคยเจอ กลับมาเยี่ยมบ้านไม่ตรงกัน
เวลาผ่านไปเนินนานมว๊ากกก 4 ปีที่ผ่านมา เราบังเอิญเจอกันทางเฟสบุ๊คคะแต่เราจำไม่ได้ว่าใครแอดใครก่อน แต่เราจำได้ว่าเขาขอเบอร์โทรศัพท์เรา และเขาก็โทรมาเลยคะ ก็นั้นแหละคะท่านผู้ชม มันเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์นั้นเอง คือเป็นอะไรที่ดีงามมากๆเลยคะ ได้คุยได้คบกับคนที่เราแอบชอบ อารมณ์ตอนนั้นคือว้าวววมากคะท่านผู้ชม มันจะต้องเป็นความสัมพันธ์ที่ดีมากๆเลย เราก็สานความสัมพันธ์ตรงนั้นมาเรื่อยๆ จนถึงจุดที่พีคคะ คือเราเป็นคนขี้หึงมากกกกก ตามติดชีวิตเขาเก่งมาก แค่เขาไม่อ่านไลน์เราก็จะโทรทันทีเลยคะ บวกกับเขาไม่ชอบจู้จี้จุกจิก เลยทำให้ความสัมพันธ์ค่อยๆห่างกันไปเรื่อยๆ จนเราเริ่มเปิดใจว่าปัญหามันอยู่ตรงไหน เราก็ปรับกันมาสักพัก พยายามไม่จู้จี้จุกจิก สุดท้ายมันก็เหมือนเดิมคะ เราก็เลยคุยกันว่าพอแค่นี้ มันคงไปต่อไม่ได้แล้ว เราก็ใช่เวลาทำใจสักพักใหญ่ๆเลยคะ ตัดทุกช่องทางการติดต่อ บล็อคเฟส บล็อคไลน์ บล็อคทุกอย่างที่เป็นเขา ที่ต้องทำแบบนี้เพราะกลัวใจตัวเองหวั่นไหวอีกคะ ส่วนเขาก็มีแฟนใหม่คะ สุดท้ายเราก็ผ่านมันมาได้คะท่านผู้ชม^^
ปัจจุบันเรากลับมาทำงานใกล้บ้านคะ จะได้เจอกับเขาเวลาที่เขากลับมาเยี่ยมบ้าน เมื่อกลางปี 61 เราได้คุยกันเยอะขึ้น และความสัมพันธ์ของเรามันก็เกินเลยมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน แต่เราก็ตกลงกันว่าสถานะของเราคือเพื่อน ด้วยความที่เราหวั่นไหวง่ายมาก เราเริ่มมีความหวังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้อีกครั้ง แต่เหมือนพอเรายิ่งรุก เขาก็ยิ่งถอย เราวิ่งตามเขา เขาวิ่งหนีเรา เราเลยพยายามที่จะหยุดตัวเราเอง เราเลยกลับมาคิดว่าเราจะอยู่ในความสัมพันธ์ตรงนี้ได้ไหม ได้นานแค่ไหนกัน หรือเราจะยอมอยู่ตรงนี้เพื่อรอเขา
ความรู้สึกตอนนี้เหมือนเมื่อสี่ปีที่แล้วเลยคะ 😹