ก่อนแรกก็ตัองบอกว่าเราเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งนะ แต่อยากแชร์ประสบการณ์ที่เคยทำงาน 7-11 part time เป็นครั้งแรกค่าาา เริ่มเลยล่ะกัน
ขอเล่าตั้งแต่ตอนสมัครเลยล่ะกัน คือเราเป็นคนที่ชอบขี้หลง ขี้ลืมเอามากๆและก็จะอึนๆ ซึนๆ หน่อยๆ ตอนที่สมัครอ่ะเราโทรไปที่ร้านสาขาที่จะสมัครก่อนว่าแบบ เราจะไปสมัครวันนี้นะ พี่ผู้จัดการร้านว่างตอนไหน เขาก้บอกว่าประมาณบ่ายๆ เราก้นั่งรอเวลาอันชวนน่าตื่นเต้นในการสมัครงาน 555 (เพราะมันเป็นงานแรกของเราเลย) พอถึงเวลาเราก้ตรงเข้าไปในเซเว่นเห็นพี่คนนึงก้บอกเขาว่ามาสมัครงาน และเขาก็ถามเราว่าเป็นลูกค้าสาขานี้มั้ย เราก้บอกว่าเป็น พี่เขาเลยบอกกลับมาว่าเห็นพวกพี่ทำงานกันมั้ย เหนื่อยนะ ไหวมั้ย เรานี่ก้เลยตอบไปแบบมั่นใจไว้ก่อนว่าไหว(แต่ในใจนี่แอบหวั่นๆอยู่ค่าา) พี่เขาก้เลยบอกกลับมาอีกทีว่าให้เรากลับไปก่อน และเดี๋ยวอีกครึ่งชม.โทรหาอีกทีนะ พอเราได้ยินงี้ก็อดใจตุบไม่ได้ว่าถูกปฏิเสธรึเปล่า เรานั่งรอเวลาอยู่ที่บ้าน และครึ่งชม.ผ่านไป เราก็โทรไปอีกครั้งพี่เขาก็ถามว่าเราอายุเท่าไหร่ และก็บอกให้เตรียมเอกสารในการสมัคร(ของเราที่เตรียมมีสำเนาบัตรปชช,สำเนาทะเบียนบ้าน,หน้าสมุดบัญชีของUOB ,สำเนาวุฒิ,สำเนาบัตรปชชผู้ค้ำ,สำเนาทะเบียนบ้านผู้ค้ำ และก็รูปถ่าย2 รูป1 นิ้ว) ฟังที่พี่เขาบอกอย่างรัวๆเลยจ้าา เราต้องไปเปิดบัญชีก่อนเราเลยขอส่งเอกสารให้พี่เขาพรุ่งนี้....พอเราเตรียมเอกสารเสร็จวันถัดมาก้นำไปให้พี่เขา แต่เราลืมเอารูปถ่ายให้เขาเราก้เลยต้องกลับมาเอาเพราะความขี้ลืมของตัวเอง พอไปส่งอีกทีเราก้ลืมเอาวุฒิมาอีกพี่เขาเลยบอกให้เราเขียนใบสมัครไปก่อนและวันทำงานค่อยเอาวุฒิมาา...อ้อวันเริ่มทำงานนี่พี่เขาถามว่าจะเริ่มวันไหนและก้ตอบไปว่าเป็นอาทิตย์หน้าค่ะ พี่เขาก้ให้เราทำงานวันนั้นแหละของเราได้อยู่ผลัดบ่ายประมาณ13.00-22.30 ได้ประมาณชม.ล่ะ 42฿ จ้าาาา จบการสมัครงาน...55

เริ่มทำงานวันแรกเลยล่ะกัน
เราเข้างานก่อน 15 นาทีพอเข้าไปก็ยื่นวุฒิที่ลืมให้ตอนนั้น(ของเราเป็นวุฒิม.3) สิ่งแรกที่โดนเป็นประเด็นและได้รับความสนใจเป็นพิเศษคือเราเป็นเด็กใหม่ไง คนเก่าๆก็จะแบบมองด้วยความสนใจนิดนึง เราก็เลยรู้สึกว่าเพื่อนร่วมงานก็ดูมีความใส่ใจนะ 555 หรือเราคิดไปเอง เราไม่ได้แต่งหน้าไป (จริงๆเราแต่งหน้าไม่เป็นแค่ทาลิปเฉยๆ และไปหน้าสดแบบบ้านๆนี่แหละค่ะ ทำผมดังโงะไปแบบชิลสุดๆนึกว่าอยู่บ้านซะอีก555) พี่เขาเลยแนะนำให้เราแต่งหน้านะเพราะงาน7-11 มันก็เป็นงานบริการอย่างนึงนะ ต้องเป็นหน้าเป็นตานิสนึงประมาณนี้ พอเข้างานมาพี่เข้าก้ให้บอกจำนวนเงินที่พกมาและจำนวนเงินในโทรศัพท์ด้วย ทุกอย่างเรียบร้อย แต่สิ่งที่ชวนน่าตื่นเต้นคือวันแรกพี่เขาก็ให้เราไปถ่ายรูปโปรโมทเป็นพรีเซนท์เตอร์ขายน้ำกับเพื่อนร่วมงานผู้ชายคนนึง(เขาอยู่ผลัดเช้า ซึ่งเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างน่ารักนะ โอ้ยยยยในใจนี่คือแบบแอบจิ้นและฟินสุดๆ แต่ก้ต้องเก๊กหน้านิ่งไว้ก่อน - -‘ ) กลับมาๆๆที่ประเด็นเดิมนะ สิ่งที่ทำให้เรางงต่อมาคือพอเข้างานปุ๊ปก็พักปั๊ป เพราะว่าผลัดเช้าจะออกตอน14.30 เราก็ไปนั่งรอเพื่อนร่วมงานที่อยู่ผลัดเดียวกันกินข้าวก่อน เวลาล่วงเลยมาจนถึงเวลาเข้างานจริงๆสักที พี่เขาก็ให้เราเติมของโดยต้องจดของว่าบนเชล์ฟ(ชั้นวางสินค้านั่นแหละ)มีอะไรที่ต้องมาเติมบ้าง เหมือนจะเป็นงานที่งานนะ เราก้จดไปว่าชื่อสินค้าอะไรบ้าง ขาดเหลือกี่ชิ้นและก็นำสินค้าหลังร้านมาเติม เหมือนเป็นงานที่ง่ายนะ แต่สำหรับเราโคตรมีความงงเลยตอนที่หาของมาเติม หายากกกมากกก และด้วยความมึนหยิบสินค้ามาผิดบ้าง เติมไม่ครบบ้าง โอยยยจิบ้าตาย งานนี้ยังไม่ทันเสร็จ เราต้องเข้าไปช่วยเพื่อนร่วมงานอีกคนที่เติมสินค้าในวอล(เขียนผิดขอโทษด้วย เรียกง่ายๆก้ห้องเย็นหลังตู้เครื่องดื่นนั่นแหละ ความรู้สึกแรกที่เขาไปคืออยากอยู่ในนั้นนานๆเลยยย เย็นสบายจริง ขอบอก 555  จากนั้นพี่ผู้จัดการก้บอกเราว่าจะให้เราไปอยู่หน้าเคาท์เตอร์ ตอนนั้นคือแบบเป็นตำแหน่งที่ไม่อยากทำที่สุด การที่ต้องเจอผู้คนหลายคนจนหน้าเวียนหัว เราเหมือนเป็นโรคกลัวคนอยู่กลายๆ เราไม่ใช่คนเฟรนลี่เท่าไหร่ และเข้าหา หรือคุยกะใครไม่เก่งเลยอ่ะ ยิ่งงานบริการนี่โคตรแย่สำหรับเราเลย ตอนแรกก็นึกว่าแบบบอกไว้เฉยๆ แต่!!!ให้เราเริ่มทำหน้าเคาท์เตอร์ตั้งแต่วันแรกเลยจ้าา ในใจนี่คือแบบเอาแล้ววว ซวยย แล้ววไม่คิดว่าจะต้องมาทำตำแหน่งที่ไม่อยากทำที่สุดในวันแรกเลย...เราเดินตรงไปที่หน้าเคาท์เตอร์อย่างหวั่นๆ พี่ผู้ช่วยก้เริ่มสอนงานเราทันที พี่เขาเริ่มจากสอนการเวฟ อุปกรณ์ต่างๆที่เกี่ยวกับอาหาร ให้เช็ดทำความสะอาดอยู่เสมอ และเราก็เริ่มงงอีกครั้งตอนที่เขาสอนการเวฟอาหารให้กดโน้นนี่นั่น ฟังดูไม่ยากนะ แต่เรางงอยู่ดีบวกความลนหน่อยๆ ฮืออ จากนั้นก้เริ่มขยับไปตรงเคาท์เตอร์เขตอันตราย(ก่อนหน้านี่เคยอ่านรีวิวว่าบางคนก็จะคิดเงินลูกค้าผิดบ้าง ทอนเงินเกิน เงินหายโน้นนี่นั่น ในใจก็กลัวอยู่แล้วยิ่งอ่านรีวิวก่อนที่จะทำเลยทำให้กลัวคูณ 2 ไปอี๊กกก) โอเครพี่เขาสอนการใช้เคาท์เตอร์ บอกโน้นนี่นั่นมาไม่หยุดหย่อน คือนอกจากจะต้องคิดเงินเป็นแล้ว ลูกค้าบางคนก็มาเติมเงินบ้างล่ะ เสียค่าน้ำค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ บัตรสมาชิกอะไรก้ไม่รู้เยอะแยะไปหมดประเด็นคือต้องกดให้ถูก T_T ความจำฉานนก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น ยังไม่หมดแค่นี้ค่ะ เชื่อว่าทุกคนเคยไปซื้อของ7-11 ใช่มั้ยคะแล้วเขาก็จะถามว่ารับนี่เพิ่มมั้ย รับโน้นเพิ่มอีกรึเปล่า มีสิทธิ์ลดน้าาา 5555 นั่นแหละค่ะคือสิ่งที่เราต้องจำและนำไปพูดขายของกับลูกค้าค่ะ อ้อลืมบอกไปก่อนเข้างานจะมีประชุมผลัด เขาจะบอกว่าต้องได้ยอดเท่าไหร่ มีการสรุปยอด และวันนี้ต้องขายอะไรบ้าง ตามนั้นแหละค่ะ จำๆๆๆๆๆ ยาวปายยค่าา ลูกค้าคนแรกผ่านมา คนที่สองผ่านไป คนแล้วคนเล่า มาไม่หยุดหย่อนเลยยค่าายิ่งช่วงเย็นตอนประมาณ 5 โมง ช่วงเวลาเลิกงานเลยค่าาาช่วงนั้นแหละคนงานก็จะแห่มาที่7-11 อย่างไม่ได้นัดหมาย และคือเราเพิ่งมาทำงานวันแรกก็เจอกับผู้คนมากหน้าหลายตาขนาดนี้ จิเป็นลม บางทีวุ่นซะจนแทบไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเลยด้วยซ้ำก้มหน้าก้มตาอยู่กับการกดคิดเงิน และนำสินค้าใส่ถุงที่บางชิ้นก็สุดแสนจะหนักเลยยจ้าา อ้อ นี่ลืมบอกอีกอย่างงง(ก้บอกแล้วเป็นคนขี้ลืมง่ะ -^- ) พี่ที่ร่วมงานเข้าบอกว่าเงินในเครื่องห้ามเกิน ตามนี้ๆนะ นี่ก้วุ่นกะการคิดเงินยังไม่พอยังจะต้องวุ่นกับการนับเงินออกจากเครื่องอีก บางทีเงินไม่พอทอนก้ต้องวุ่นกะการหาเงินทอนอีก ลูกค้าก็เหมือนจะไซโคสร้างความกดดันหน่อยๆให้รีบๆ เรานี่ก็หัวหมุน ชนิดที่แทบลืมหายใจ(เวอร์ไปล่ะ 555) และเหตุการณ์ความน่าตึงเครียดก็ไปหยุดอยู่ที่เราทำน้ำลูกค้าหกปัดโดน เลอะเคาท์เตอร์เต็มไปหมด ตอนนั้นคือแบบอยากสลายร่างและวิญญาณตัวเองซะตรงนั้น แต่พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร (แต่ความรู้สึกผิดนี่เต็มประตูเลยจ้าาา) เวลาล่วงเลยผ่านไปใกล้เลิกงาน และสุดท้ายสิ่งที่กังวลใจที่สุดสำหรับวันนี้คือเงินที่คิดให้กับลูกค้าจะหายมั้ยนะ 😂😂

- - ขอทิ้งท้ายความรู้สึกที่ทำงานวันนี้ครั้งแรกนะคะกับตำแหน่งแคชเชียร์(ตำแหน่งที่ไม่อยากทำที่สุด) รู้สึกโอเครค่ะ อาจจะไม่ได้มากอะไรขนาดนั้น แต่รู้สึกเป็นอะไรที่ท้าทายมากทีเดียวค่ะ มันทำให้เราได้กล้าขึ้นแม้จะนิดนึงก็ตาม...และยิ่งไปกว่านั้นมันทำให้เรารู้สึกย้อนกลับไปคิดถึงในวัยเด็กที่กำลังเล่นขายของไม่คิดว่าในวันนึงจะได้มาขายของจริงๆและมีสนุกแบบนี้ ประสบการณ์นี้คงเก็บไว้คนเดียวไม่ได้ เลยอยากบอกต่อในนี้นะคะ อาจจะเขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่นะคะ แต่อยากแชร์ประสบการณ์ให้ทุกคนได้เห็นหลายๆมุมมองค่ะ ทั้งทีหากผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ จะมีใครมานั่งอ่านมั้ยอ่ะ 55555 😁😁