ละครทองเอก หมอยาท่าโฉลง ที่เพิ่งจบไป ทันทำให้ชีวิตผมมีทุกรสชาด มีทั้งน้ำตา เหงื่อ และ เลือด
       มันเป็น ความ คหสต. ล้วนๆนะครับ
ซึ่งจะขอเกริ่น และบอกสิ่งที่เป็นความรู้สึกล้วนๆก่อน ว่าชอบและไม่ค่อยชอบอ่ะไร บลา บลา บลา
เรื่องเข้มข้นมาตลอดสำหรับ ทองเอกหมอยา ท่าโฉลง  จากที่ไม่ดูละคร เพิ่งมีปีก่อน ติดแม่การะเกดเหลือเกินหลังจากที่ไม่ดูละครมาเกือบ 10 ปี จึงคิดไปว่า พรหมลิขิตจะทำได้ดีเหมือนกันไหมหนอเพราะ ถ้าทำออกมาเป็นมุขเดิมๆซ้ำๆกลัวจะไม่ปังน่ะสิ
          พ่อทองเอก กับแม่ชบา นี่หนอ มาออกทะเลเอาอีกครั้ง ในตอนจบ
          ทุกๆตอนหลังจากที่เสพติดทางอารมณ์ เมื่อได้ดูละครเรื่องนี้ ยิ่งดูยิ่งติด บางซีนตอนหลังๆที่ปู่ทองอินทร์ ก่อนตาย เรียกน้ำตาผมออกมาได้น่ะ
        ทีนี้กลายเป็น พอจะตัดเข้าโฆษณา อ้าวเฮ้ย จะกินน้ำ จะไปฉี่ บลา บลา บลา ต้องรีบไป เข้าห้องน้ำตัองแค่ฉี่ จรี้ไม่ได้ ไม่งั้นกูพลาด (ยุคนี้โฆษณาน้อยและสั้น) แต่เมื่อใกล้ๆะจบละคร
อ้าว...เฮ้ย ไรอ่ะ กรูกะลังอิน และซีเรียสเพราะบทสรุปในความดีงาม จากสิ่งที่เพียรสร้างเพียรพยายามทุ่มเท โห..แหม เอามาไม เกาหลีพรีเซนเตอร์ครีมรวมให้ไดครบ4คน เรื่องมันนอกจากไม่เจ้ากันได้เลยน่ะ แทนที่จะ แหม...อุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากแดนไกล จะหาแลกเปลี่ยนความรู้ รึ ได้ทำอะไรสักอย่างที่ไม่ต้องสาระก็ได้ สรุป เอามาไมว้าาาา ก็รักนักแสดงทุกคนอ่ะนะ แต่พี่ก้อง พี่ขุเล่นมาเติมนอกบททีหลังที่ออนแอร์แน่ๆ ก็ดูดิครับ ใครอยู่ในฉาก มันเข้ากันที่ไหน
          อีกอย่าง พี่เล่น 2 EP. ก่อนถึงไคลแม็กซ์ บทสรุปตอนจบที่ไม่รู้ว่า รึคิดเองได้ว่าจะจบแบบไหน โห.. เล่นตัดซะ เฮ้ย..เมื่อกี้เพิ่งเริ่มตอน EP.xx/x นี่หว่า เฮ้ย..หันไปเปิดขวดน้ำกิน กะลังกินอยู่ไม่ทันหมด อ้าว ..เฮ้ย.. ใครกดเปลี่ยนช่องกุวะเนี่ย..ฮะ!!! เพราะบางทีหมาผมมันวนเวียนแถวไตัวพ่อมันนี่แหล่ะ
          เออ..ที่กุดูอยู่นี่มันมือถือนี่หว่า อืมมม... ในห้องด้วย ไม่ใช่ห้องรับแขก55555 หนักละกุ (อืม อยู่คนเดียวด้วยดิ)โห นี่ใจคอ พี่ชุพี่ก้องน่ะเล่นตัดแบบนี่ให้ได้ EP.เพิ่มตอนยังงี้เลยเพรอ อืมมม .. ไม่ว่ากัน ไอ้เราน่ะก็ไม่ได้อยากให้มันมาแบบมาเร็ว เคลมเร็ว แบบ 'ไรว้า" อวสานละ และที่เห็นที่ดูละครมาจนอายุสี่สิบกว่านี่เพิ่งเป็นเรื่องที่สองนี่แหล่ะ แถมมีความรู้สมุนไพรไทยอีกด้วย
ปอลิง. แหม.. ผมนี่เขียนเสียยาวน่ะ รักนะครับ ละครทองเอกเนี่ย จะอยู่ในใจตลอดไปเลยก็ว่าได้ ละครแบบบุพเพ กับ ทองเอกหมอยาเนี่ย เราหาดูละครที่จะไม่เอาของเดิมๆมาทำซ้ำๆ หรือหาแนวใหม่ๆแบบนี้ มันไม้เคยมีมาก่อน  แถมหากนำมาปัดฝุ่นทำใหม่ยากแล้ว เพราะคุณได้เริ่ม และก็กลายเป็นตำนานไปด้วยน่ะสิ
          ขอบคุณนะครับ ที่สร้างสรรค์ละคนเยี่ยมๆให้เรา (ไม่ใช่แค่ดี) ในภาวะที่บ้านเมืองเต็มไปด้วยความเครียด ความร้อนกายร้อนใจ
          ปกติที่ผมไม่ดูละครมานาน เพราะแต่ละวันมันก็เครียดอยู่แล้ว และในทุกๆวัน มีแต่เรื่องเครียด เรื่องซีเรียสเข้ามาตลอดเวลา
          ตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา รู้สึกดี สนุกสนาน หัวเราะ(สุดๆเลยตอนฉากโดนเยี่ยวนี่แหล่ะครับ ยิ่งตอนนางเอกถามว่า "อ้าว หายเจ็บแล้วรือ..ไม่ร้องเลย " ผมล่ะฮาหัวเราะได้น่ะ หลังจากที่ไม่เคยหัวเราะมา12ปี ขนาดรัจะครบุเพนะ แต่ทุกครั้งผมจะแค่ยิ้มๆ
          ยิ่งตอนที่ชบาร้อง " อี๋ " แล้วทองเอกถามว่า ร้องอะไร ชบาตอบว่า
"มือโดนเยี่ยว" ที่ผม กำลังหัวเราะอยู่ shot ที่ นางเอกว่า"หายเจ็บแล้วรือ...ดูสิ ไม่ร้องเลย " ที่ฮาอยู่แล้ว คราวนี่ลั่นบ้านเลยครับ หมาดเหมอ ที่ผมเลี้ยงไว้ในบ้านด้วย(ชิวาว่า6ตัว กับชิวาว่าแม่ลูกอ่อน1+2) ตกใจ เห่าลั่นบ้านบ้านเลย
เห่าไปวิ่งอลหม่านไปด้วย ได้เรื่องที่นี้ แม่ม .. กัดกันเลย " สงครามกลางเมืองทีนี้ " เฮ้อ นี่กรู(ที่ใช้คำออกหยาบๆนี่คือแทนตัวเองคุยกะบตัวเองนะครับ ขออภัยด้วย) คือนี้กู รึ ละครว่าเนี่ย ต้นเหตุมันกัดกัน
       คู่แรก 3พี่น้อง กัดแบบงูกินหาง ค่างคนยิ่งเจ็บตูดทีนี้ นิ่งเจ็บดูยิ่งไม่ปล่อย
       คู่สองแม่ลูกอ่อนน่ะ วิ่งไปหาเขา แม่ทร้องเจ๋บดังมากกกก  แต่มันน่ะกัดเขา พอเรารีบเข้าไปอุ้มออกแยกกัน อืม..เอ้า มันตามมาโดดเหยงๆกัดอีกแน่ะ ที่นี้ เลือดพ่อเอ็งน่ะสิที่ออก ก็พ่อพวกมันน่ะครับคือผมเอง...
       กว่าจะมาแยกไอ่สามแสบพี่น้องได้ เล่นเอาทั้งเหนื่อยทั้งโมโห  โห แยกยากมาก .. เพราะเล่นไม่ยอมปล่อยปากกันเลย ใครมันจะยอม ก็มันเจ็บตูดยิ่งเจ็บ ไม่มีทางซะละ ที่เราจะเอาออกง่ายๆ
        ที่โมโหน่ะครับ มันหอบเหมือนจะขาดใจ หอบดังมาก หอบนานหลายนาทีด้วย  แหม เพิ่งจะมีความสุข เพิ่งหัวเราเดี๋ยวเนี้ยยยยย  5555555
   สรุป ตัวที่เราอุ้มน่ะ ลูกรักตุ้ยนุ้ยของพ่อ เดินไม่ได้ ดันโดนเขี้ยวเข้าที่เนื้อระหว่างซอกนิ้ว โลหิตไหลพราก
           สามพี่น้อง ไอ้คนโต(แต่ตัวเล็กสุด โดนเขี้ยว เฉี่ยวเข้าไปที่กระจกตา ต้องฉีด+หยอด+ป้ายฯลฯ และต้องหาหมอนันเว้นวัน สุดท้าย ผมต้องมาหาวิธีเยียวยาอยู่พักหลังรักษา เพราะเมื่อสังเกตเวลากลางคืน ผิวกระจกตามันสะท้อนแสงแปลกๆบลาบลาบลา
         โซฟาขาด พรมเละ บ้านเลอะ เละเทะ ชามน้ำชา ข้าวฯลฯ กระจาย น้ำแฉะกระจุย ฯลฯ
        ตัวผม อ้าว..เลือดที่นิ้ว55ไกลหัวใจ ที่วุ่นวาย ทั้งหมดทั้งมวลที่ได้เล่ามาน่ะ จิ๊บๆครับ
        มันเจ็บจิ๊ด เพราะพอถึงวันศุกร์ ภรรเมียผมกลับมาบ้าน (ทำงานอีกจังหวัดนึงครับ-)
         ระยะทาง300กิโล ไม่ได้ทำให้คำตำหนิ คำข่น และอีกหลายๆอย่าง จะจางไป ทั้งๆที่โดนในไลน์ของเธอไปแล้ว ฮือ ฮือ.. ละครเรื่องนี้ มันทำให้ผม มีความสุข และทำให้ผมได้หัวเราะ เคล้าน้ำตา มีทั้ง ต้องเาียทั้วเลือดและเนื้อ อืมมมม เสียตังค์ด้วย
*แต่ผมก็ยังรักละครเรื่องนี้ม้าก มาก
รักเพราะมันสนุก มีสาระ แบะที่ไม่ลืมก็คือ ทุกวันนี้ เมียผมยังชมให้ฟังตลอดเลยว่าเลี้ยงลูกดี ...... ฮ่าฮ่า ฮื้อฮื้อ
(เพราะผมนี่เองไม่อยากเหงาเมื่ออยู่คนเดียว_แบบ(ผมน่ะมีภาวะซึมเศร้าขั้นเอาการอยู่ อิอิ เลยหาเอามาเลี้ยง เฉพาะนอนร่วมเตียงน่ะ5ละ อีก5ก็วนๆเวียนๆพบัดกันขึ้น-ลง ไม่รวมหมาจรอีก4นอนข้างนอก นก-ไก่ฯลฯ ทั้งที่อยู่คนเดียว เมียจะไม่ขมได้ไง)
ขี้เยี่ยว เต้ม..บ้าน 55 และอีกบลาบลาบลา โถ..ชีวิต ทองเอกนะทองเอก ทำกูได้ รักจริงจิ๊ง ....
  ทั้งหมดทั้งสิ้น อน่าเอามาเป็นอารมณ์นะครับ เพียงแค่แค่อยากเล่าน่ะ ไม่อยากเก็บเอาความทรงจำฮาๆนี้ไย้คนเดียว อยากจะยอกให้โลกได้รับรู้บ้างว่า ทำไมชายคนนี้ เขายอกว่ารักละครเรื่องรี้เพียงใด ผิดถูก ประการใด จขกท.ไม่ได้มีเจตนาขอรับ หากแต่เย็นพรุ่งนี้ ไม่ใช่สิ เย็นนี้ เป็นวันศุกร์อีกแล้ว เธอจะมากล่าวคำชม พร้อมด้วยความคิดถึง(เธอรักลูกๆ10คนนี้นิ่งกว่าพ่มันอีกแน่ะ) ที่รัก พี่คิดถึงจัง