เราคุยกับผู้ทอมคนนึงอยู่ เค้าเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน น้องเค้าเข้ามาหาเราในตอนที่เรากำลังเลิกกับแฟน แต่ตอนนั้นน้องเค้าก็มีแฟนอยู่นะ เป็นเพื่อนห้องเดียวกัน ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรมาก เพราะเรากำลังเสียใจอยู่ พอน้องคุยกับเราได้ 3 วัน น้องก็เลิกกับแฟน เราก็ยังคุยกับน้องปกติแบบไม่ได้คิดอะไร พอไปนานๆความรู้สึกมันเริ่มเปลี่ยน ความสัมพันธ์มันมากขึ้นเรื่อยๆจนเรารู้สึกว่าเราชอบเขา แต่เราก็ยังไม่ได้ออกตัวขนาดนั้นเพราะเราก็เจ็บมาเยอะ และกลัวว่าจะเจ็บซ้ำอีก น้องเค้าเป็นทุกอย่างให้เรา เป็นคนที่คอยปลอบตอนที่เราเสียใจและให้กำลังใจเราตลอด น้องเค้าบอกรักเราทุกวัน แต่เรามีคติว่าเราจะไม่มีแฟนจนกว่าจะจบ ม.6 น้องบอกเราว่าเขารอได้ จะนานแค่ไหนก็รอได้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ 6 เดือน เราก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้าง แต่น้องจะเป็นคนยอมเราตลอด จนเรารู้สึกว่าเขารักเรามากไม่อยากเสียเราไป ซึ่งเราไม่เคยได้รับความรู้สึกดีๆแบบนี้มาก่อน แต่ด้วยความที่เพศสภาพเราเป็นผู้หญิงด้วยกันทั้งคู่ซึ่งเป็นสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ เราก็ยอมรับในสิ่งที่เป็น แต่คนรอบข้างเราไม่ว่าจะเป็น เพื่อน พี่ น้อง เขารับไม่ได้ และพูดเหน็บแนมเราตลอด เราจะเถียงก็ไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องจริง แต่เราก็ไม่เคยคุยเรื่องนี้กับน้องเลยนะ เพราะเราไม่อยากตอกย้ำจุดด้อยของเค้า เรารักเค้าไม่ใช่ภายนอก เราควรทำยังไงตอนที่มีคนพูดเหน็บแนมเรา