กฏหมายไทยมันไม่ได้คุ้มครองคนที่ทำมาหากิน. เวลาโจรฆ่าคุณหรือปล้นคุณ อู้ยส์ลดโทษสารพัด พอเจ้าของบ้านฆ่าโจรในบ้าน เกือบสิ้นเนื้อประดาตัว ชีวิตพัง ครอบครัวพัง.
ลองคุณมีลูกสาว อยู่ดีๆเดินเข้ามาในบ้านเจอผู้ชายแก้ผ้ารอข่มขืนลูกสาวคุณอยู่ แต่เผอิญเป็นคุณเดินเข้าบ้านมาแทน
ถ้าคุณมีปืน คุณจะแค่ชักปืนขู่แล้วบอกว่าโจรคร้าบ ช่วยใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปจากบ้านผมดีๆเถอะนะ ลูกสาวผมสวยแต่ก็ได้โปรดมีใจเมตตาอย่าเข้ามาในบ้านผมอีกเลยนะ. เวลาผมไม่อยู่บ้านมีลูกสาวเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวก็ได้โปรดอย่างัดเข้ามาในบ้านผมเลย. ยังงี้เหรอ?
คุณจะกล้าให้ลูกสาวกลับบ้านดึกอีกไม๊ คุณจะกล้าให้ลูกสาวคุณเฝ้าบ้านอยู่คนเดียวอีกไม๊ คุณจะกล้าไปเที่ยวต่างจังหวัดแล้วปล่อยให้ลูกสาวคุณอยู่คนเดียวอีกไม๊? ครอบครัวหนึ่งครอบครัวต้องกลายเป็นโรคระแวงไปตลอดชีวิต.
แต่ถ้ามันจะทำร้ายคุณ แล้วคุณยิงมันตาย คุณก็ต้องมาโดนจับ โดนคดีฆ่าคนตาย ต้องเสียเงินเสียทองจ้างทนาย หาข้อแก้ตัว ทำไมยิงหัว ทำไมไม่ยิงขา คุณก็ต้องมานั่งแก้ต่าง ผมไม่ใช่เจมส์บอนด์นะคร้าบจะได้ยิงแม่น เวลานั้นใครมันจะมานั่งคิดคร้าบว่าจะยิงให้โดนขา แค่ไม่ให้ตัวเองถูกมันฆ่าตายก็ยากแล้วคร้าบ ใช้ส่วนไหนของร่างกายคิดคร้าบมาถามแบบเน้ การงานพัง ครอบครัวพัง
ถึงจะแก้ต่างสำเร็จ ก็ต้องมีชื่อว่าเคยโดนคดีฆ่าคนตายอยู่ในประวัติตลอดชีวิต
เป็นเมืองนอก แค่เดินถืออาวุธเข้ามาในบ้านก็ถือว่ามีเจตนาร้ายแล้ว ไม่ต้องรอให้คนในบ้านโดนฆ่าตายก่อนหรอก ยิงสวนทะลุประตูออกไปโดนโจรยังไม่ผิดเลย.