ปีนี้อายุ18แล้วค่ะ พี่หนีพ่อไปเช่าห้องอยู่กับแฟน เพราะเขาทะเลาะกัน เรารู้เบื่อมากๆ อยากอยู่คนเดียวไปเลย เรารู้สึกไม่อยากคุยกับพ่อเลย พ่อไม่เคยทำอะไรสำเร็จสักอย่าง ชอบพูดอะไรเปื่อยๆ คนที่เคยดีกับเขา เขายังพูดไม่พูดไม่ดีเลย เราแบบอะไรวะ เราพูดตลอดไม่ชอบก็ไม่ต้องยุ่งกับเขาดิ ยากมากรึไง ชอบพูดให้ความหวัง เราก็เชื่อทุกครั้ง เงินเดือน20,000ไม่รู้ใช้อะไรหมด วันที่5ก็ไม่มีเงินแล้วอะ ค่าบ้านน้ำไฟรวมกันไม่เกิน2400 รถก็ผ่อนหมดแล้ว เราเบื่อเหนิ่อย เราก็ทำงานช่วงปิดเทอม ขอตลอดจนเราไม่มีเงินเก็บ คิดดูม.6เราต้องใช้อะไรบ้าง แต่ตั้งแต่ที่พี่เราออกจากบ้านไป เรารู้สึกเราเปลี่ยนไปเยอะมาก เราเงียบ ทุกอย่าง ถามอะไรไม่ตอบ ไม่อยากคุย คุยก็คุยเสียงไม่อยากคุย เรารู้เขาหงุดหงิดมากแน่ๆแหละ เขาแอบไปร้องไห้คนเดียว หวังลูกคนนี้มาก เลี้ยงมาดี แต่เรารู้สึกเราขาดทุกอย่าง พ่อก็ไปหาเมียใหม่ อยู่ด้วยกัน เรานอนกับพี่ทุกวัน เราคิดถึงพ่อมากเรานอนร้องไห้ทุกวันเลย พ่อเคยเอาแฟนใหมามาอยู่บ้านเดียวกันแล้วเรากับเขาทะเลาะกันพ่อเลยแยกอยู่) เรารู้เขาให้เงินกันตลอด ไม่มีจะกินก็เพราะให้มันหมุนเงินให้นี่แหละม่มีจะกินก็เพราะให้มันหมุนเงินให้นี่แหละลูกติดเขาก็เยอะ เห้อ  เรารักพ่อนะ แต่เราไม่อยากยุ่งกับเขาเลย รู้พ่อเหนิ่อยพ่อพยายามทุกอย่างเพื่อลูก แต่เราห้ามความรู้สึกไม่ได้จริงๆ เรารู้สึกผิดหวังกับเขามามากเหลือเกิน เขาถามเราอยู่นะ เห็นพ่อเป็นอะไร อยากรู้อะไรเกี่ยวกับลูกก็ไม่บอก ไม่ตอบ เป็นอะไรไม่พูด อยากตอบกลับมาก แต่กลัวไปขึ้นเสียงละจะไปกันใหญ่ เราบอกไปเขาก็เฉยๆแหละ ปัญหาปรึกษาเขาไม่เคยได้คำตอบที่ต้องการมาเลย พ่อไม่เข้าใจเราเลยสักอย่าง แต่ด้วยความที่เราวัยรุ่นด้วย เราไม่เห็นด้วยกับความคิดโบราณอยู่แล้วอืมแต่ก็นะ เราอึดอัด ทรมานว่ะ 😭😭😭