ชีวิตเรามีแต่ผู้ที่มอบให้แต่คำๆนี้ "เรื่องของเราอย่าให้ใครรู้"
คนที่หนึ่ง เราคบกันเพราะเขาเป็นคนเจ้าชู้ เราเลยแพ้ทางให้กับคนแบบนี้ และเราก็ต้องเลิกคบกันไป เพราะทางที่เราเดินมันไม่สวยงาม ตลอดเวลาต้องได้รับแต่คำว่า "เรื่องของเรา เมียพี่จะรู้ไม่ได้" เราเลยตัดสินใจเลือกที่จะถอยออกมาจากจุดนั้น เพื่อหยุดทางรักของเรา
คนที่สอง เรามาเจอกันด้วยความบังเอิญ ตอนนั้นเราเศร้ามากเลยหันหน้าเข้าวัดทำบุญ ปฏิบัติสมาธิเพื่อถอนตัวเองให้ขึ้นมาจากจุดที่แย่ที่สุด จึงมาเจอกับคนๆนี้ เขาอายุเยอะกว่าเราเป็นรอบ ความคิดเป็นผู้ใหญ่มาก ดูแลเราอย่างดี แล้วทุกอย่างมันก็คลิกกันทั้งความคิด ทั้งทัศนคติ เรากำลังไปด้วยดี วางแผนอนาคตไว้ด้วยกันแล้ว แต่ติดตรงที่เขาเป็นคนของประชาชน เป็นที่รักของคนในหมู่มาก การที่เราสองคนถ้าเปิดเผยตัวว่ากำลังคบหากัน นั่นหมายถึง ตัวเค้าเองจะหมดความศรัทธาจากผู้อื่น แล้วเขาก็คงอยากจะบอกเราว่า "เรื่องของเราอย่าให้ใครรู้นะ" เราเลยเลือกที่จะเดินถอยออกมา เพราะตอนนั้นได้แต่คิดว่า ถ้าเรายังอยู่จุดนี้ไปด้วยกัน สักวันเขาต้องเดือดร้อนแน่ จนถึงวันนี้เราก็ไม่กลับไปเจอเขาอีกเลย
คนที่สาม ก็มาเจอกันด้วยความบังเอิญเช่นกัน รถเราเสียเราเลยขอความช่วยเหลือจากเขา แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ยอมรับว่าเราคุยกันแก้เหงา อายุเราห่างกันมาก เราก็ไม่ได้คิดอะไรเกินคำว่าพี่น้อง แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะคบกันแบบไม่เปิดตัวนะ (อันนี้เราเลือกเอง)เราเลือกที่จะไม่บอกใครไม่อยากให้ใครมองว่าคบกันได้ยังไง ผู้ชายอ่อนกว่าเรามากๆ ช่วงที่เราเจอกัน เขาเป็นคนเฟรนลี่ หน้าตาโอเค และเจ้าชู้มากๆ ยอมรับว่ามันเกินเลยเพราะเราเองก็ชอบที่เขาเอาใจแล้วเราก็เปย์เขามากๆ เขาอยากได้อะไรเราให้หมด ให้จนวันหนึ่งคงมีคนให้มากกว่าเรา แล้วเขาก็เลือกที่จะไปจากเราเอง
ไม่ได้อยากเป็นคนที่ถูกมองว่าทำตัวไม่มีค่าเลย เพราะบางทีสิ่งที่เรามอบให้ เราคิดและตัดสินแล้ว ว่าเราอยากให้เขาจริงๆ ไม่คิดว่าจุดจบมันจะลงเอยแบบนี้ทุกครั้งเลยที่เราทุ่มเท เจ็บกว่าความรัก คือความผูกพันที่มันฝังอยู่ในใจ เราคงเป็นคนรักของคนที่เรารักไม่ได้จริงๆ
เราเลยอยากรู้ว่ามีชีวิตใครบ้างที่เป็นแบบเราไหม หรือมีวิธีไหนบ้างที่เราจะไม่ต้องเจอคนแบบนี้อีก แบ่งปันหรือแนะนำเราบ้าง เราจะได้ปรับปรุงแก้ไข
เคยไหม ? "เรื่องของเราอย่าให้ใครรู้"
คนที่หนึ่ง เราคบกันเพราะเขาเป็นคนเจ้าชู้ เราเลยแพ้ทางให้กับคนแบบนี้ และเราก็ต้องเลิกคบกันไป เพราะทางที่เราเดินมันไม่สวยงาม ตลอดเวลาต้องได้รับแต่คำว่า "เรื่องของเรา เมียพี่จะรู้ไม่ได้" เราเลยตัดสินใจเลือกที่จะถอยออกมาจากจุดนั้น เพื่อหยุดทางรักของเรา
คนที่สอง เรามาเจอกันด้วยความบังเอิญ ตอนนั้นเราเศร้ามากเลยหันหน้าเข้าวัดทำบุญ ปฏิบัติสมาธิเพื่อถอนตัวเองให้ขึ้นมาจากจุดที่แย่ที่สุด จึงมาเจอกับคนๆนี้ เขาอายุเยอะกว่าเราเป็นรอบ ความคิดเป็นผู้ใหญ่มาก ดูแลเราอย่างดี แล้วทุกอย่างมันก็คลิกกันทั้งความคิด ทั้งทัศนคติ เรากำลังไปด้วยดี วางแผนอนาคตไว้ด้วยกันแล้ว แต่ติดตรงที่เขาเป็นคนของประชาชน เป็นที่รักของคนในหมู่มาก การที่เราสองคนถ้าเปิดเผยตัวว่ากำลังคบหากัน นั่นหมายถึง ตัวเค้าเองจะหมดความศรัทธาจากผู้อื่น แล้วเขาก็คงอยากจะบอกเราว่า "เรื่องของเราอย่าให้ใครรู้นะ" เราเลยเลือกที่จะเดินถอยออกมา เพราะตอนนั้นได้แต่คิดว่า ถ้าเรายังอยู่จุดนี้ไปด้วยกัน สักวันเขาต้องเดือดร้อนแน่ จนถึงวันนี้เราก็ไม่กลับไปเจอเขาอีกเลย
คนที่สาม ก็มาเจอกันด้วยความบังเอิญเช่นกัน รถเราเสียเราเลยขอความช่วยเหลือจากเขา แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ ยอมรับว่าเราคุยกันแก้เหงา อายุเราห่างกันมาก เราก็ไม่ได้คิดอะไรเกินคำว่าพี่น้อง แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะคบกันแบบไม่เปิดตัวนะ (อันนี้เราเลือกเอง)เราเลือกที่จะไม่บอกใครไม่อยากให้ใครมองว่าคบกันได้ยังไง ผู้ชายอ่อนกว่าเรามากๆ ช่วงที่เราเจอกัน เขาเป็นคนเฟรนลี่ หน้าตาโอเค และเจ้าชู้มากๆ ยอมรับว่ามันเกินเลยเพราะเราเองก็ชอบที่เขาเอาใจแล้วเราก็เปย์เขามากๆ เขาอยากได้อะไรเราให้หมด ให้จนวันหนึ่งคงมีคนให้มากกว่าเรา แล้วเขาก็เลือกที่จะไปจากเราเอง
ไม่ได้อยากเป็นคนที่ถูกมองว่าทำตัวไม่มีค่าเลย เพราะบางทีสิ่งที่เรามอบให้ เราคิดและตัดสินแล้ว ว่าเราอยากให้เขาจริงๆ ไม่คิดว่าจุดจบมันจะลงเอยแบบนี้ทุกครั้งเลยที่เราทุ่มเท เจ็บกว่าความรัก คือความผูกพันที่มันฝังอยู่ในใจ เราคงเป็นคนรักของคนที่เรารักไม่ได้จริงๆ
เราเลยอยากรู้ว่ามีชีวิตใครบ้างที่เป็นแบบเราไหม หรือมีวิธีไหนบ้างที่เราจะไม่ต้องเจอคนแบบนี้อีก แบ่งปันหรือแนะนำเราบ้าง เราจะได้ปรับปรุงแก้ไข