เห้อ..เจอมาแต่ละคนทิ้งความทรงจำแย่ๆไว้กับเราทั้งนั้น
แฟนคนแรกก็นอกใจเราไปชอบเพื่อนสนิท
แฟนคนที่สองก็นอกใจเราไปมีอะไรกับคนอื่น
แต่ละคนทิ้งความทรงจำไว้แบบ..
ผมกลายเป็นคนมองความรักในทางแง่ลบไปหมด
มองว่าทุกคนสมัยนี้ไม่จริงจัง ไม่จริงใจ คบไปก็มีแต่เลิก
ผมเหนื่อยที่จะวิ่งตามหาความรักแล้วล่ะ
ผมเหนื่อยที่ต้องมานั่งเสียใจ..
ผมไม่ไหวแล้ว..
ผมกลัวที่จะสูญเสียคนที่รักไป..
แต่เขาทุกคนไม่กลัวที่จะสูญเสียผมเลย
ผมมีค่าแค่ไหนกันนะ*
หรือความจริงแล้ว
ผมไม่ควรมีคนที่รักกันนะ
มีแค่ เพื่อน ครอบครัว พี่น้อง ญาติๆ พอ..
ผมไม่สามารถดึงเอาด้านลบๆออกไป
จากหัวได้เลย
ทุกครั้งที่ผมเริ่มคุยกับคนใหม่ๆ
ผมมักจะคิดไว้เสมอว่า.. แล้วถ้าเรารีบคบกัน
แล้ววันหนึ่งเราต้องเลิกกันล่ะ
ผมคงเสียใจมากๆ เพราะแต่ละคนที่เข้ามาในชีวิตผมนั้นล้วนไม่มีใครสักคนที่จริงจัง
การที่คุณมีหลายคนมันเท่หรอ?
การที่คุณทำให้คนที่รักคุณมากๆต้องมานั้งร้องไห้มันเท่ไหม?
นอกใจ สนุกพอหรือเปล่า?
หรือคุณเห็นคนที่เขารักคุณเสียใจแล้วคุณรู้สึกดี..
ทุกครั้งที่ผมมีความรัก ผมมักจะเป็น100เสมอ
แต่สิ่งที่ผมได้กลับมาทำไมมัน -100 ตลอดเลย
ผมไม่รู้ต้องทำยังไงแล้ว?
ผมสับสน
ผมเหนื่อย
ผมเหงา
ผมเครียด
ผมไม่สามารถพูดกับใครได้ว่าผม
ไม่โอเค .. ผมท้อ
ช่วยผมทีผมเหนื่อยเหลือเกิน
ทางที่ผมเดินมามันตันทั้งนั้นเลย*
ผมกลายเป็นคนขี้กลัวที่จะมีความรักไปแล้ว