ผมสงสัยมากเลยครับ 
ผมปรึกษาเพื่อนบางคนก็บอก - เห้ย เอ็งบอกเค้าเร็วไปป่าววะ แบบเค้ายังไม่สนิทใจด้วย
- เห้ย เอ็งจีบเค้าไปทั่วป่าว เค้าก็เลยเห็นเอ็งน่ากลัว
- เห้ย เอ็งก็แต่งตัวให้มันดูดีหน่อยดิ่วะ ยิ้มหน่อย คุยสนุก ๆ หน่อย
บลาๆๆๆๆๆๆ

ผมว่าคำตอบที่ผมได้ มันก็ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย ก็เลยต้องมาถามเพื่อน ๆ ในนี้บ้างอ่ะครับ
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า ผมเคยไปจีบผู้หญิงคนนึง แบบเค้าพึ่งอกหักมา บ้านรวย มีตัง เฟรนด์ลี่ คุยเก่ง การศึกษาดี หน้าตาโอเคร แต่เธอเป็นคนมั่น ๆ แรง ๆ ครับ
ส่วนผมก็หน้าตาบ้าน ๆ แหละ การศึกษาก็ระดับเดียวกัน แต่ฐานะก็แค่ ปานกลาง เงินใช้ไม่ขาด ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาใคร รายได้เลี้ยงครอบครัว รวมพ่อแม่ 4-5 คนสบาย ๆ แต่ก็ถือว่าเล่นของสูงพอสมควรครับ

ผมจีบเค้า ผมก็ว่าผมเจตนาดีนะครับ ทำอะไรเพื่อเค้าตลอด แต่แรก ๆ เค้าก็ไม่รู้หรอกว่าผมแอบชอบเค้า เค้าก็เริ่มสนิท ชอบพูดอ้อน ๆ ไรงี้ ถามผู้หญิงในสเปค มีจับมือ อะไรกันบ้าง คอยให้กำลังใจกันและกันตลอด เราชอบอยู่แล้ว มันก็ยิ่งถลำลึกลงไปในความรักไงครับ

พอวันเค้าเลิกกับแฟนได้สักพัก ผมก็เลยแอบให้ดอกไม้วันวาเลนไทม์ แต่ไม่ได้บอกเค้า

แต่ดูเหมือนเค้าจะรู้ครับ

จากนั้นเค้าก็เปลี่ยนไปเลย จากเฮฮา เป็นบึ้งตึงใส่ เงียบหายไป

วันนึงผมทนไม่ไหว ผมก็เลยไลน์ไป แบบจะสารภาพ จะขอคบจริงจังอะไรงี้

แต่อนิจจา แค่พิมไปยังไม่ทันจะเข้าเรื่อง เค้าก็วีนใส่เลยครับ อารมณ์ทุกอย่างสะท้อนผ่านตัวหนังสือออกมาหมด

ผม งง เป็นไก่ตาแตก ทำไรไม่ถูก น้ำตาคลอ ๆ ในใจมีคำถาม นี่กุผิดอะไรวะ !

-------------------------------

ผมไม่ได้กลัวการถูกปฏิเสธนะครับ เพราะผมคิดว่ามันเป็นส่วนนึงของความรัก การที่จะสารภาพรักกับใครสักคนอยู่แล้ว
แต่ที่ผมไม่เข้าใจก็คือ ผมทำอะไรที่แย่ ขนาดต้องต่อว่า กันขนาดนั้นเลยหรอ
เพราะที่ผ่านมาผมมั่นใจว่า ไม่เคยทำให้เค้าเสียใจอะไรเลยแม้แต่นิด จะต่อหน้า จะลับหลังก็ตาม

แค่บอกสั้น ๆ ว่า "เราคบกันไม่ได้ เราเป็นเพื่อนกันก็พอ" แค่นี้ก็สวยงามแล้วครับสำหรับผม

ตอนนี้เรื่องราวก็ผ่านมาค่อนข้างนานแล้ว วันนี้มันแว่บเข้ามาในหัวอีกครั้ง
วันที่โดนมันเฟลมาก แต่วันนี้พอนึกถึงมันก็ยังรู้สึกถึงสิ่งดีๆ ที่ผมมอบให้เค้าอยู่เลยนะครับ

แต่ผมแค่สงสัย "ทำไมแค่ไม่ชอบต้องต่อว่ากัน" อยากรู้เหตุผล จะได้ไม่ทำผิดกับคนอื่นอีกครับ ^^