ตอนที่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้File 8 : ฆาตกรรมวันหยุด [บทเฉลย]
https://ppantip.com/topic/38643081
แนะนำตัวละคร
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
File 9 : เอ นักสืบจำเป็น?
- 1 -
หกโมงเย็นที่เซเว่นอีเลฟเว่น นักศึกษาหนุ่มหน้าตาคุ้นหน้า ปลาย กำลังยืนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่มุมหนึ่งภายในนั้น
แต่เขาไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์แบบปกติธรรมดา นักศึกษาหนุ่มตั้งใจอ่านแบบจริงจังมากทีเดียว ราวกับหนังสือพิมพ์เป็นของตัวเองเลย ทั้งที่หนังสือพิมพ์เล่มนี้ก็เป็นของขายของร้านเซเว่นอีเลฟเว่น ปลายเองก็ไม่ได้ซื้อแต่อย่างใด เพียงยืนอ่านฟรีเท่านั้น แถมเขาไม่ได้สนใจสายตาของพนักงานภายในร้านที่จ้องมองมาอีกด้วย
ปลายอ่านฟรีอย่างสบายใจ และไม่มีอาการสลดเลย..
‘ตืดตือ!!’ เสียงกริ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของร้านเซเว่นอีเลฟเว่นดังขึ้น แน่นอนว่าต้องมีผู้ผ่านประตูร้านเข้ามา
เป็นนักศึกษาชายคนหนึ่งที่ดันประตูเปิดเข้ามานั่นเอง เขาแต่งตัวศิลป์ ๆ ดูแนว ๆ ซึ่งเมื่อเขาเห็นปลาย ก็เดินตรงเข้าไปหาทันที
“ปลาย..” หนุ่มนักศึกษาเด็กแนวนั้นเรียก
ปลายหันหาเสียงเรียกนั้น และตอบกลับไปว่า “อ้าว.. ป๊อป” แล้วเขาก็วางหนังสือพิมพ์ที่อ่านมาตั้งนานลง ค่อยพูดต่อว่า “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
ผู้ที่มาทักปลาย คือ ป๊อป นักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ชั้นปีเดียวกับปลาย เขารู้จักกับปลายมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่ เพราะไม่มีเรียนอาคารเดียวกันเลย
ทั้งสองคุยสารทุกข์สุขดิบไปสักพัก แล้วปลายก็ถามขึ้นว่า
“ฉันว่าที่แกตรงมาหาฉันนี่.. มันต้องมีอะไรเกี่ยวกับฉันด้วยใช่มั้ย?”
ที่ปลายพูดอย่างนี้ เพราะเขาทราบว่า อย่างป๊อปถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญจะไม่เข้ามาหาตรง ๆ
"เออ..” ป๊อปพยักหน้ารับ “คืนนี้แกว่างรึเปล่า?”
“ก็ว่างนะ มีอะไรล่ะ?” ปลายเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
ป๊อปจ้องหน้าปลายอยู่วูบหนึ่ง แล้วถามว่า “แกนึกออกมั้ยว่าวันนี้วันอะไร?
“ก็วันพฤหัสไง ทำไมเหรอ?”
หนุ่มสถา’ปัตถลึงตาใส่ทันที “เฮ้ย! แกจำวันเกิดฉันไม่ได้หรือวะ”
ปลายอึ้งเล็กน้อย ท่าทางจะจำวันเกิดป๊อปไม่ได้จริง ๆ “เหอ.. ฉันพูดเล่นแน่ะ ..ทำไมจะจำวันเกิดแกไม่ได้เล่า”
“จริงเหรอ?” ป๊อปมองหน้า คงไม่เชื่อที่ปลายพูดเท่าไหร่
“จริงสิวะ... ฉันจำได้อยู่แล้วน่า” ปลายพยายามพูดอีก “แล้วมีอะไรล่ะ?”
เขารีบเปลี่ยนประเด็นเพื่อให้รอดตัวโดยเร็ว
“เอ่อ... ฉันจะเลี้ยงวันเกิดที่หอ แกจะไปไหม?”
“ไปสิ ฉันไปอยู่แล้ว” ปลายมีอาการดีใจขึ้นมาบนใบหน้าทันที เพราะได้กินฟรีแล้ว แต่ก็ยังมีปัญหาหนึ่งในการกินฟรีของเขา “อ่า... แล้วหอแกอยู่ไหนล่ะ ไม่เคยไป”
“เอ่อ... แกก็ไปกับไอ้เจละกัน มันรู้จักหอฉัน”
“เหรอ... อืม..” ปลายพยักหน้ารับ แล้วนิ่งสักพักเหมือนรู้สึกอะไรบางอย่าง “..แต่ว่าแกกินไอ้นั่นมาเหรอ กลิ่นออกเชียว”
“อืม..” เขายิ้ม “เห็นมันขายอยู่ที่ร้านผลไม้หน้าปากซอยน่ะ ..อดใจไม่ได้ เลยซื้อมากินสองชิ้น”
“งั้นเหรอ..” ปลายมองเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากมายอะไร “เอาเถอะ แต่คืนนี้ฉันอาจไปช้าหน่อยนะ พอดีมีเรื่องต้องทำก่อนนิดนึง”
“เออ.. ไม่เป็นไร ไงก็ไปให้ทันละกัน”
ป๊อปพูดเสร็จก็เดินไปหยิบของที่ต้องการซื้อที่ชั้นวาง ค่อยไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ แล้วเดินออกจากร้านไป ส่วนปลายตอนนี้เขาหยุดอ่านหนังสือพิมพ์แล้ว เปลี่ยนมาหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาลูกน้องของตัวเอง เพื่อพูดคุยนัดแนะเรื่องไปกินวันเกิดป๊อปที่หอพัก
ซึ่งเมื่อคุยจนเสร็จเรียบร้อย ปลายก็หยิบหนังสือพิมพ์เล่มเดิมขึ้นมา แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านต่อไป
...เขาก็ยังอ่านหนังสือพิมพ์ฟรีอย่างไม่สลดเช่นเดิม
(มีต่อครับ)
ปลาย นักสืบจำเป็น - File 9 : เอ นักสืบจำเป็น? [บทปัญหา]
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
- 1 -
หกโมงเย็นที่เซเว่นอีเลฟเว่น นักศึกษาหนุ่มหน้าตาคุ้นหน้า ปลาย กำลังยืนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่มุมหนึ่งภายในนั้น
แต่เขาไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์แบบปกติธรรมดา นักศึกษาหนุ่มตั้งใจอ่านแบบจริงจังมากทีเดียว ราวกับหนังสือพิมพ์เป็นของตัวเองเลย ทั้งที่หนังสือพิมพ์เล่มนี้ก็เป็นของขายของร้านเซเว่นอีเลฟเว่น ปลายเองก็ไม่ได้ซื้อแต่อย่างใด เพียงยืนอ่านฟรีเท่านั้น แถมเขาไม่ได้สนใจสายตาของพนักงานภายในร้านที่จ้องมองมาอีกด้วย
ปลายอ่านฟรีอย่างสบายใจ และไม่มีอาการสลดเลย..
‘ตืดตือ!!’ เสียงกริ่งที่เป็นเอกลักษณ์ของร้านเซเว่นอีเลฟเว่นดังขึ้น แน่นอนว่าต้องมีผู้ผ่านประตูร้านเข้ามา
เป็นนักศึกษาชายคนหนึ่งที่ดันประตูเปิดเข้ามานั่นเอง เขาแต่งตัวศิลป์ ๆ ดูแนว ๆ ซึ่งเมื่อเขาเห็นปลาย ก็เดินตรงเข้าไปหาทันที
“ปลาย..” หนุ่มนักศึกษาเด็กแนวนั้นเรียก
ปลายหันหาเสียงเรียกนั้น และตอบกลับไปว่า “อ้าว.. ป๊อป” แล้วเขาก็วางหนังสือพิมพ์ที่อ่านมาตั้งนานลง ค่อยพูดต่อว่า “ไม่ได้เจอกันตั้งนาน”
ผู้ที่มาทักปลาย คือ ป๊อป นักศึกษาคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ชั้นปีเดียวกับปลาย เขารู้จักกับปลายมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว แต่ทั้งคู่ก็ไม่ค่อยเจอกันเท่าไหร่ เพราะไม่มีเรียนอาคารเดียวกันเลย
ทั้งสองคุยสารทุกข์สุขดิบไปสักพัก แล้วปลายก็ถามขึ้นว่า
“ฉันว่าที่แกตรงมาหาฉันนี่.. มันต้องมีอะไรเกี่ยวกับฉันด้วยใช่มั้ย?”
ที่ปลายพูดอย่างนี้ เพราะเขาทราบว่า อย่างป๊อปถ้าไม่มีเรื่องอะไรสำคัญจะไม่เข้ามาหาตรง ๆ
"เออ..” ป๊อปพยักหน้ารับ “คืนนี้แกว่างรึเปล่า?”
“ก็ว่างนะ มีอะไรล่ะ?” ปลายเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
ป๊อปจ้องหน้าปลายอยู่วูบหนึ่ง แล้วถามว่า “แกนึกออกมั้ยว่าวันนี้วันอะไร?
“ก็วันพฤหัสไง ทำไมเหรอ?”
หนุ่มสถา’ปัตถลึงตาใส่ทันที “เฮ้ย! แกจำวันเกิดฉันไม่ได้หรือวะ”
ปลายอึ้งเล็กน้อย ท่าทางจะจำวันเกิดป๊อปไม่ได้จริง ๆ “เหอ.. ฉันพูดเล่นแน่ะ ..ทำไมจะจำวันเกิดแกไม่ได้เล่า”
“จริงเหรอ?” ป๊อปมองหน้า คงไม่เชื่อที่ปลายพูดเท่าไหร่
“จริงสิวะ... ฉันจำได้อยู่แล้วน่า” ปลายพยายามพูดอีก “แล้วมีอะไรล่ะ?”
เขารีบเปลี่ยนประเด็นเพื่อให้รอดตัวโดยเร็ว
“เอ่อ... ฉันจะเลี้ยงวันเกิดที่หอ แกจะไปไหม?”
“ไปสิ ฉันไปอยู่แล้ว” ปลายมีอาการดีใจขึ้นมาบนใบหน้าทันที เพราะได้กินฟรีแล้ว แต่ก็ยังมีปัญหาหนึ่งในการกินฟรีของเขา “อ่า... แล้วหอแกอยู่ไหนล่ะ ไม่เคยไป”
“เอ่อ... แกก็ไปกับไอ้เจละกัน มันรู้จักหอฉัน”
“เหรอ... อืม..” ปลายพยักหน้ารับ แล้วนิ่งสักพักเหมือนรู้สึกอะไรบางอย่าง “..แต่ว่าแกกินไอ้นั่นมาเหรอ กลิ่นออกเชียว”
“อืม..” เขายิ้ม “เห็นมันขายอยู่ที่ร้านผลไม้หน้าปากซอยน่ะ ..อดใจไม่ได้ เลยซื้อมากินสองชิ้น”
“งั้นเหรอ..” ปลายมองเขา แต่ก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากมายอะไร “เอาเถอะ แต่คืนนี้ฉันอาจไปช้าหน่อยนะ พอดีมีเรื่องต้องทำก่อนนิดนึง”
“เออ.. ไม่เป็นไร ไงก็ไปให้ทันละกัน”
ป๊อปพูดเสร็จก็เดินไปหยิบของที่ต้องการซื้อที่ชั้นวาง ค่อยไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ แล้วเดินออกจากร้านไป ส่วนปลายตอนนี้เขาหยุดอ่านหนังสือพิมพ์แล้ว เปลี่ยนมาหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาลูกน้องของตัวเอง เพื่อพูดคุยนัดแนะเรื่องไปกินวันเกิดป๊อปที่หอพัก
ซึ่งเมื่อคุยจนเสร็จเรียบร้อย ปลายก็หยิบหนังสือพิมพ์เล่มเดิมขึ้นมา แล้วก้มหน้าก้มตาอ่านต่อไป
...เขาก็ยังอ่านหนังสือพิมพ์ฟรีอย่างไม่สลดเช่นเดิม
(มีต่อครับ)