ครอบครัวหนูเป็นครอบครัวฐานะปานกลาง มีตาทวด ยายทวด ยาย แม่ พ่อ น้องชาย น้องสาว และน้าๆ หนูแม่กับน้าๆเป็นคนเรียนเก่ง ใจดี หัวดี ฉลาด แต่แม่จะเป็นคนชอบคิดมาก จริงจังกับทุกเรื่องไม่เคยมองอะใรเป็นเรื่องเล่นหรือตลก ตาทวด ยายทวด ยายเป็นคนขยัน เก่ง น้องชายน้องสาวเป็นคนจิตใจดี เรียบร้อย เรียนเก่ง ส่วนตัวหนูเป็นคนร่าเริงแจ่มใสคิดแต่เรื่องดีเป็นคนบานนอกที่ไม่ค่อยทันคนทันโลก แต่ชอบการทำกิจกรรม ทำจิตอาสา ชอบช่วยเหลือประโยชน์ทางสังคม เเละเป็นคนไม่เคยที่จะเสียใจหรือพอเสียใจจะมีกำลังใจจากครอบครัวมาโดยตลอดครั้ง เมื่อตอนมอ1หนูและน้องสาวฝาแฝดหนู เริ่มมีความฝันในการเรียนมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ด้วยโครต้าเด็กดีมีคุณธรรมของคณะที่เรียนครูเพราะทางบ้านเป็นข้าราชการครูโดยส่วนใหญ่ เเละรับรู้โครต้านี้เพราะเห็นพี่ รร.ได้โครต้านี้ หนูกับน้องก็เริ่มติดและบอกตัวเองว่าต้องทำให้ได้ เริ่มทำกิจกรรมเรียนให้เกรดดีดี เพื่อมุ่งมั่นให้ได้โครต้านี้ อีก5อีปีในตอนนั้น เเละไม่สนใจมองมหาวิทยาลัยอื่นเลย รับรู้เเต่ว่ามีมหาวิทยาลัยนี้ ตลอด6 ปีที่อยู่รร.นี้ก็สร้างชสะสมกิจกรรมเเละเกรดให้ได้เยอะ  จนมาตอนมอ6 โครต้านี้มาที่ รร.หนูและน้องก็สมัครเเละเตรียมพอต ทำเอกสารครบหมดแล้วแต่การส่งต้องให้ ครูแนะเเนวเป็นคนส่งไปที่สำนักงานเขต พอวันประกาศผู้มีสิทธิสัมภาษณ์ หนูและน้องดูผล ไม่มีชื่อ ครูเเนะเเนวเลยมาบอกหน้าห้องว่า หนูกับน้องสาวคะเเนน gatpat ไม่ถึง หนูกับน้องก็ งง ว่าคะเเนนจะไม่ถึงได้ใง แต่ก็พอทำใจได้แล้ว แต่พอมาอีกวันหนึ่ง ครูผอ.กับครูฝ่ายวิชาการก็เดินเรียกหนูกับน้องเข้าไปถามว่า ได้ส่งโครต้าเด็กดีมีคุณธรรมป่าว ทำไมไม่มีรายชื่อที่สพม.ส่งมาละ หนูกับน้องบอกว่า ส่งค่ะให้ครู..... ส่ง ทีนี้หนูเลยทราบมาอีกว่า ครูแนะแนวคนนั้นไม่ได้ส่ง เอกสารให้หนูกับน้องสาว และมาโกหก อีกว่าพวกหนูคะแนนไม่ถึง หนูและน้องสาวเสียใจมาก เสียใจมากที่สุด เพราะหวังมาก วันนั้นพอรู้เรื่อง ก็กลับมาบ้านรีบบอก ตาทวดยายทวด ยาย พ่อแม่ น้า ด้วยน้ำตา ร้องไห้ฟูมฟายหนักมากเลย  แต่ก็ได้กำลังใจจากครอบครัวเเละ เริ่มหาที่เรียนใหม่ในระดับมหาลัย  เเต่ช่วงนั้นทุกอย่างก็มืดมน พอมีอะใรมาก็สมัคร เเละหนูก็ได้มหาวิทยาลัยที่ไม่เคยรู้จัก ได้เรียนคณะที่ไม่ชอบ  และน้องสาวก็ได้ที่เรียนที่เป็นทุนที่จบมารับราชการเลย น้องสาวเป็นคนที่เรียนเก่งกว่าหนูได้ ทุกคนดีใจมาก หนูได้เรียนศิลปากร ส่วนน้องสาว ศรีนครินทร์วิโรฒ ตลอดเวลาที่หนูไม่ได้สิ่งที่หนูอยากเรียนหนูเสียใจเเละร้องไห้เเทบทุกวันผิดหวัง คิดฆ่าตัวตาย และกำลังจะผูกคอแต่น้องหนูมาช่วยทัน หนูเลยได้สติ เเละคิดว่า หนูอยากเริ่มยื่นคะเเนนใหม่ แต่แม่บอกว่าให้ลองเรียนไปก่อน ตัดสินใจจ่ายตังวันสุดท้าย เพราะหนูไม่อยากให้เสียใจเพราะที่ผ่านมาหนูทะเลาะกับแม่อย่างหนักจนหนูล้มและฟันหัก แม่ร้องไห้เพราะหนู ( หนูกับน้องสาวได้เรียนคนละที่ )ตลอดเวลาที่ปิดเทอมรอวันมหาวิทยาลัยเปิด หนูมีความกลัวเเละกังวลตลอดว่าจะเรียนได้ไหม จะเรียนได้เหรอ แต่เอาวะเลือกมาแล้ว เราทำได้อยู่เเล้ว จนวันเปิดมหาวิทยาลัย หนูก็รู้สึกว่าทำไมมันไม่ใช่เราเลย ไม่มีความสุขเลย เพื่อนก็ไม่มี กิจกรรมที่เคยชอบก็ไม่ทำ ปรับตัวเข้ากับใครไม่ได้ เพราะปิดกั้นตัวเอง เพื่อนก็มองว่าหนูเเอฟ เพราะด้วยความที่หน้าหนูจะแดงตลอด  เหงื่อก็ออกตลอด แล้วหนูก็เลยคิดไปเองว่าไม่มีใครเข้ากับหนูได้ คณะนี้มีเเต่เรื่องเถื่อนๆ หนูไม่ชอบคณะนี้ไม่ชอบครู ไม่ชอบเพื่อน หนูรับไม่ได้เลย เลยบอกกับแม่ว่าแม่หนูอยากซิ่ว แต่แม่บอกว่าให้ทนเรียนไปก่อนใหนๆก็เสียตังแล้ว น้องสาวและคนที่บ้านก็ให้กำลังใจ หนูเลยทนเรียน พอเกรดออกหนูได้เกรดน้อยมากจนที่บ้านตกใจ แตาไม่มีเอฟ ก็เลยทนเรียนต่อไปพอเทอมส องก็ขอแม่อีกว่า หนูไม่ไหวเเล้วเรียนไม่ได้ แม่เเละทุกคนบอกรอดูเกรดก่อน เเต่คราวนี้เกรดออกมีเอฟมาหนึ่งตัว หนูเครียดเศร้าเสียใจมากที่ทำให้ครอบครัวผิดหวังไม่กล้าบอกใครจนเกรดมาส่งบ้านที่บ้านรู้ก็ให้กำลังใจแต่หนูรู้สึกผิดที่ติดเอฟเกรดได้น้อยเเละขอ ที่บ้านซิ่วแต่เพราะความกลัวที่จะเริ่มต้นใหม่เลยก็ทนเรียนจนปีสองเทอมสองมีเอฟสองตัว เเละไม่จบสี่ปีเเน่ๆ เลยขอคนที่บ้าน เเละตัดสินใจลาออกจากมหาลัยนั้น ทุกคนโอเคเเละให้กำลังใจหนูเพราะหนูบอกว่าหนูไม่มีความสุขเลย หนูรู้สึกผิดตลอดเวลาที่เรียนที่นี่ รู้สึกเศร้า ท้อหมดหวังเเละคิดฆ่าตัวตายทุกวัน ร้องไห้ทุกวันคนเดียวที่เตียงตัวเอง ไม่พบเจอใครเก็บตัว พอหนูลาออกมาอยู่บ้าน แม่เหมือนรับไม่ได้เเละทำใจไม่ได้ เพราะหนูอายุ21 แล้วถ้าเริ่มเรียนให้ม่คือายุ 22 หนูกับแม่ทะเลาะกันเเทบทุกอาทิตย์เรื่องการเรียนของหนู และหนูรับรู้เลยว่า เมื่อก่อนแม่ไม่เคยเครียดขนาดนี้ หมดค่าเรียนทั้งหมดสี่เทอมเกือบสองแสน หนูรู้สึกผิดมากที่ทำให้ทุกคนเสียใจผิดหวัง สองปีที่เรียนมหาลัยนี้หนูมีแต่ก่อนปัญหาให้แม่เครียดเเละทุกข์ใจทุกวันเพราะหนูไม่อยากเรียนที่นี่เลยขอซิ่ว แต่เเม่เป็นคนเก่งแม่เลยไม่อยากให้หนูเสียเวลา จนตอนนี้หนูก็มีความคิดฆ่าตัวตายมากขึ้น เพราะรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระของครอบครัว เสียเงินเสียเวลา หนูขอโทษ แม่บอกกับหนูว่า แม่เบื่อชีวิต หนูเลยคิดว่าทั้งหมดมันเพราะหนูเอง หนูผิดเอง ถ้าหนูตัดสินใจไม่จ่ายเงินวันนั้นแม่คงไม่เสียเงินขนาดนี้ ปัจจุบันนี้แม่ได้แต่ประชดชีวิตตัวเองทำงานหนักมากขึ้นเพราะต้องหาเงินส่งหนูเรียนใหมา แม่พาลทะเลาะกับพ่อ แต่พ่อเป็นคนใจเย็น พ่อใม่ตอบโต้ หนูกำลังคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง เพราะไม่รู้จะทนอยู่เพื่ออะใร เเละก็มีเเวปหนึ่งที่หนูคิดได้ว่าเรามีชีวิตอยู่เพราะมีน้องชาย น้องสาว ยายทวด ตาทวด ยาย พ่อที่เข้าใจเรา หนูเลยไม่ตาย แต่มาวันนี้หนูหมดหวังเเละไม่อยากทนอยู่อีกต่อไปแล้ว หนูเกลียดตัวเอง เบื่อชีวิต คิดโทษแต่โชคชะตา ว่าทำไมแกล้งหนู หนูทนไม่ไหวแล้ว หนูไม่มีความสุขเลยรู้สึกผิด หนูทำให้ทุกคนทะเลาะกัน หนูรู้สึกไม่ชอบน้าตัวเองเพราะเขาว่าแม่ หนูแบบไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเลวได้ขนาดนี้ เรื่องทั้งหมดนี้ที่แม่เครียด ก็เพราะหนู หนูไม่อยากอยู่แล้ว โลกคงสร้างหนูมาแค่นี้ โพสต์นี้อาจเป็นโพสต์สุดท้ายของหนูที่อยากจะบอกพ่อแม่ ตายาย คุณน้า  น้องสาวและน้องชายว่า พี่ขอโทษ หนูขอโทษ ชีวิตหนูพังก็ขอให้พังคนเดียว ฮื่อๆ เรื่องทั้งหมดหนูผิดเอง หนูไม่อยากอยู่ให้แม่เสียใจอีกแล้ว ตอนนี้หนูได้คิดและตัดสินใจดีแล้ว ฮื่อๆ หนูขอโทษในทุกๆเรื่องหนูอยากทำให้แม่ภูมิใจ หนูขอโทษ หนูรักครอบครัหนูรักครอบครัวหนูมากแต่หนูเกลียดตัวเองที่เป็นแบบนี้หนูไม่รู้จะปล่อยวางได้อย่างใรหนูผิดเอง หนูขอโทษ