เรื่องมีอยู่ว่าเราคิดฆ่าตัวตายค่ะ แต่ไม่สำเร็จที่บ้านเลยหามกันไปโรงพยาบาลสุดท้ายผลออกมาเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ ได้รับยากันไปตามการรักษา 
พอเรากลับมาเราจึงตัดสินใจบอกแฟนค่ะ ว่าเราไปหาหมอมา หมอว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าแต่ไม่ได้เล่ารายละเอียดว่าเกิดอะไรขึ้นถึงต้องไปหาหมอ คำแรกที่แฟนพูดออกมาคือคำว่า ไร้สาระ เราตกใจค่ะเราเลยบอกไปว่า ได้ยามากินด้วยต้องกินยานี้ไปหนึ่งปีเลย เค้าก็ยังพูดอีกว่าเธอมันไร้สาระ เธอจะเป็นได้ยังไง แฟนบอกว่าเค้ารู้จักกับคนที่เป็นโรคนี้รู้ว่าเป็นยังไง มันเป็นสันดานเธอมากกว่า ถ้าเธอคิดว่าไม่เป็นมันก็ไม่เป็นหรอก ถึงตรงนี้เราพูดไม่ออกเลยค่ะได้แต่ร้องไห้เพราะรู้สึกว่าคนที่อยากให้เข้าใจเรามากที่สุดเค้าไม่รับฟังเราเลย เราเลยตัดสินใจไม่เล่าว่าเราคิดฆ่าตัวตายในตอนต้นเพราะกลัวจะทะเลาะกันใหญ่โต 
หลังจากเหตุการณ์นั้นซักพักใหญ่ๆ เราก็มีเรื่องแย่ๆเข้ามา เราเลยคิดฆ่าตัวตายอีกครั้ง กินยานอนหลับที่หมอให้มานั่นหละกินเข้าไปเลยไม่รู้กี่เม็ด ก็โดนหามเข้าโรงพยาบาลอีกรอบ และรอบนี้หมอลงความเห็นให้เราเข้าแอดมิชค่ะ เรายังไม่กล้าบอกแฟนเรา เราเลยได้แต่บอกเพื่อนค่ะว่าต้องแอดมิชนะ จนเพื่อนเราถามว่าแฟนรู้มั้ย เราเลยบอกว่ายังไม่ได้บอก ยังไม่อยากบอกเรากลัวเค้าว่าอีก(เพื่อนเรารับรู้ในเรื่องที่แฟนพูดค่ะ เพราะเราไประบายให้เพื่อนคนนี้ฟังค่ะ) เพื่อนเลยให้บอกแฟนค่ะ เผื่อเค้าจะเข้าใจมากขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา แต่ก็กลายเป็นว่า เราโดนด่าเหมือนเดิมค่ะ แถมรอบนี้พูดด้วยว่า ถ้าเธอคิดจะตายก็ตายไปเลยจะไม่สงสารด้วยคนแบบนี้ เราจุกไปเลยค่ะ พูดไม่ออกได้แต่ร้องไห้จนเค้าบอกว่าเราน่ารำคาญและปัญญาอ่อนมาก เราไม่รู้จะทำยังไงแล้วค่ะ ได้แต่หลีกเลี่ยงประเด็นมาโดยตลอดไม่อยากโดนพูดจาแบบนั้นใส่อีก หรือเราอ่อนแอไปเองรึป่าวที่รับคำพูดแบบนั้นไม่ได้ ตอนนี้เหนื่อยมากค่ะในหลายๆเรื่อง อยากให้แฟนเข้าใจมากขึ้นกว่านี้อีกซักหน่อยแล้วพวกเราไม่ต้องพูดถึงโรคของเราอีกเลยก็ได้

เราtagห้องผิดยังไงขออภัยด้วยนะคะ