อยากที่บอกไปค่ะตามหัวข้อ  ตอนนี้รู้สึก สับสน แย่ หรืออะไรสักอยากที่มันติดลบกับความรู้สึก คือเราคบกับแฟนมา ปีนี้ปีที่ 10 ละค่ะ คือเราก็รักเขามากๆนะคะ แต่ทางครอบครัวเราก็ทางเรื่องแต่งงาน ถามเรื่องมีลูก คือแฟนเราตอนแรกที่คบกันเขาก็ไม่ได้ทำงานอะไรจริงจังค่ะ เป็นทนายอ่านหนังสือสอบตำแหน่งใหญ่โตค่ะ ที่เงินเดือนหลักแสนไม่ขอพูดนะค่ะ  เรายังเรียนอยู่ที่มหาลัยค่ะ ตอนนั้นเราป๊อบมากๆ (ไม่ได้อวยตัวเองนะค่ะ) มีคนเข้ามาจีบเราเยอะ คนดีๆ ก็มีค่ะ ป๋าๆ เสี่ยๆก็มีเยอะค่ะ คนโสดก็มี แต่เราเลือกผู้ชายคนนี้ เพราะเรารู้สึกรักอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา จนมาถึงวันนี้ 10 ปี ความรักของเราที่คบกันมา ช่วยแรก หนักมาค่ะ ทั้งเรื่อง พ่อ แม่เขาที่ไม่ชอบเรา (เขาตำแหน่งใหญ่โตเหมือนกัน) แต่เราก็ทน ไม่ค่อยได้เจอท่านเท่ารัย เพราะเรารักแฟน พ่อแม่เขาก็จะคอยชวนเขาไปนัดดูตัวลูกสาวเพื่อนบ่อยครั้งจนเราอดน้อยใจไม่ได้ แต่เขาก็บอกว่าไม่ชอบ มีเราคนเดียว  ต่อมาก็มีอีกเรื่องคือระหว่างคบกันเขาก็คุยกับแฟนเก่าค่ะ อ้างถึงเรื่องสอบคุยกันเรื่องสอบ ของว่าแฟนเก่าธรรมมะธรรมโม คงมองเรามารร้ายหรือป่าวไม่รู้ ความรู้สึกตอนนั้นบอกเลยเจ็บอยากจะเลิก สุดท้ายเขาก็ไม่ยอมเลิก เป็นแบบนี้บ่อยครั้งจนเรายืนคำขาดว่าถ้าติดต่ออีกไม่ว่าเรื่องอะไรคือจบ เขาก็เลิกติดต่อ (ไม่รู้ว่าแอบคุยหรือป่าว เราให้เกรียติกันไม่ค่อยตรวจมือถือ นานๆทีแอบดูครั้ง) พอคบกันมาได้ 7 ปี หรือจะเป็นอาถรรเลข 7 หรือป่าว เขาไปมีคนอื่น หมายถึงไปนอนด้วยกัน ไปมีอะไรกัน  เจ็บมากตรงที่คนนั้นคือคนที่อ่านหนังสือสอบตำแหน่งใหญ่โตด้วยกัน แล้วเราก็รู้จัก เคยไปรับทานข้าว ไปเที่ยว กินเหล้าด้วยกัน สุดท้ายก็โดนแทงข้างหลัง เราจับได้ เขาก็ยอมรับมาทำจริง ครั้งนี้สุดๆเลยค่ะ เรารับเรื่องนี้ไม่ได้ เรายื่นคำขาดไปว่าเลิก ยังไงก็ไม่เอาแล้ว แต่เราก็ไปไหนยังไม่ได้เพราะงาน เราเป็นคน ตจว ค่ะ ลำบามมากมาอยู่ กทม เพราะเราไม่ค่อยมีเพื่อน ระหว่างที่มีปัญหากัน เขาก็ตามติดเราแจ กลัวเราหนี้ เราก็ทำงานของเราไป ร้องไห้ไป ดีที่มีลูกน้อง เพื่อนไม่กี่คนค่อยเข้าใจ ช่วงนั้นเราเครียดมากค่ะ ไปเที่ยวกลางคืนเกือบทุกวัน เงินเก็บที่มีเราก็เอาไปเที่ยวเลี้ยงเพื่อนเลื้องลูกน้องเยอะ ยอมรับว่าตอนนั้นสิ้นคิดมากที่ทำแบบนั้น แต่มันไม่ไหวจริงๆค่ะ  และเราก็เพ้อในเฟส บ้าๆบ่อ เยอะแยะ จนมีคนที่เราแอบชอบเราเข้ามาคุยบ้าง ก็ 2-3 คน เรายอมรับว่าตอนนั้นคือหมดใจกับแฟนคนนนี้จริงๆแต่ก็ยังรักมากๆ ถามตัวเองตลอดว่า จะทำไงดี เขาก็ไม่ยอมเลิก หรือ เราไม่ยอมไปกันแน่ สับสนตัวเองสุดๆ จนเราได้คุยกับคนๆหนึ่ง ซึ่งตอนนนั้นเขาก็มีปัญหาเดียวกับเราเลย คือแฟนเขาไปมีชู้กับเพื่อนเขา แต่เขาหนักกว่าเราคือเขามีลูกด้วยกันแล้ว แต่เขาบอกว่าเขาเลิกกันแล้วเลยเข้าใจเรา แล้วมาปลอบให้กำลังใจ เรายอมรับว่าเรารู้สึกดีกับคนนี้จริงๆตรงที่เขาเข้าใจเรา เราเริ่มคุยกันมากขึ้น และตอนนี้สถานะเรากับแฟนเรียกได้ว่า เราเลิกกันแล้วจริงๆ แต่แฟนเราไม่ยอมจากลา ยังคอยโทร คอยตื้อเรา จนมาวันหนึ่ง เรากลับบ้าน ตจว แล้วนัดเราคนที่เราคุยด้วยคนนั้นไปเที่ยวกันไป กินเข้ากัน (อ้อลืมบอกไปเราไม่ได้คุยกับใคร นัดเจอใครไม่ดูตาม้าตาเรือนะคะ คนนนี้คน จ.เดียวกัน แล้วยังรู้จักกับคนที่เรารู้จักด้วยค่ะ เลยไว้ใจในเรื่องการ ฆ่า ข่มขืนได้ 555) เราคุยกันผ่านทางเฟส ทางแชทค่ะ แต่เราพลาดไป 1 เรื่อง คือเราลืมโน๊ตบุคไว้ที่ห้อง แฟนเราเลยเปิดดูและเห็นทุกอย่างค่ะ เราคุยกับผู้ชายคนนี้ได้สักพักก็นานนะค่ะไม่ใช่ 2-3 วัน แล้วเราก็มีอะไรกัน แล้วแฟนเราก็รู้ค่ะ เพราะว่าอ่านจากแชท เรากลับบ้านไปได้สักพักใหญ่แล้วก็กลับมาลุยงานที่ กทม ต่อค่ะ พอกลับมาถึงห้องแฟนเราก็คุยเรื่องในแชท ว่า ทำแบบนี้ทำไม เราขึ้นมากเลยค่ะ คือแบบสุดๆ ทีทำได้ทีกูจะทำมัปัญหาได้ยังไง เพราะเราทำตอนนี้เราโสดแล้ว เราไม่เอาเขาแล้ว แต่ที่เราโกรธเขาได้เพราะเขาทำตอนนี้มีเราที่เรียกว่าแฟนอยู่ จนสุดท้ายไม่รู้อีท่าไหนเราก็ยังคบกลับแฟนคนนี้ต่อ พอหลังจากที่เรากลับมาคบกัน แต่เราก็ไม่ลืมเรื่องนั้นได้เลย และแฟนเราเขาก็บอกว่าเจ็บมากที่เราไปนอนกับคนอื่นเขาก็ไม่ลืมเช่นเดียวกัน ทะเลาะกันทีไรก็ขุดเอามาพูก จนเขาบอกว่าเขาจะบวช วันที่เขากับลังจะบวชนาค เขาโทรมาขอโทษเราขออโหสิกรรมให้เรา เราจริงนะเราเจ็บมาก เราเลยบอกไปว่าไม่ให้อภัย กับเรื่องนี้จริงๆ เราพูดไปแบบไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป จนเพือนเขาที่ขับเรา ที่เรากับลังนั้งไปด้วยกัน ไปงานบวชเขาพูดเตือนสติเราว่า ไม่ควรพูดแบบนั้นมันไม่ดี คนกำลังจะบวช เราเลยเพื่อมาคิดได้และมีสติ จากนั้นเราก็ต้องไปเผชิญกับหน้าพ่อแม่เขา เราได้แต่เงียบอย่างเดียว แต่ยังโชคดีที่แม่เขายังคุยกับเราบ้าง แต่พ่อเขาคือไม่เลย (พ่อเขาเคยคุยกับเขาต่อหน้าเพื่อนเขาว่า ทำไมคบคนนี้ คนนี้ไม่มีอะไรเลย ประมาณว่าบ้านจน การศึกษาแค่ ป.ตรี อะไรทำนองนี้ เพือนเขามาเล่าให้เราฟัง) หลังจากจบงานบวชเราก็กลับ กทม กับเพื่อนเขา ข้ามไปจนตอนศึกพระเลยนะคะ เราก็กลับมาใช้ชีวิตตามปกติ  ไปเรื่อยๆ ทะเลาะกันบ้าง จนมาปีที่ 9 นี้แระค่ะ เขาสอบได้แล้ว ตามที่เขาฝันหน้าที่การงานข้าราชการที่ใหญ่โตเงินเดือนถ้าอีกสัก 5-6 ปีคงเหยือบแสนได้ เขาก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง เข้าสักคมมากขึ้น นายมากก่อนเมีย เราก็พยายามเข้าใจค่ะว่ามันคืองานในส่วนหนึ่ง แต่เรารู้สึกเกินไป อ้อ ก่อนหน้านั้นที่เรายังคบต่อไป เขาบอกว่าถ้าเขาสอบได้เมือไร เราก็จะแต่งงานกัน จนตอนนี้เขาสอบได้แล้วค่ะ เราก็พูดกับเขาเรื่องนี้บ้าง เหมือนผู้หญิงหน้าด้านที่คุยเรื่องแต่งงาน คือเราก็อายุ 29 แล้วค่ะ ไม่ได้น้อยๆที่จะรอใครคนดีๆมาจีบ เขาก็พอปัดไปอีกค่ะ บอกว่ารอ (........) อันนี้บอกไม่ได้ค่ะ เราเลยรู้สึกว่าเราควรจะรอต่อไป หรือ พอแค่นี้  เราก็ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นเราไปมีอะไรกับคนอื่น แต่ถ้าเขาไม่ทำเรื่องก่อนเราก็ไม่ทำหรอกค่ะ  ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ  ด่าเราได้นะค่ะ แต่อย่าแรงมาก จิตใจตอนนี้อ่อนแอมากๆค่ะ