เมื่อก่อนผมก็เคยติดเพื่อนมากแต่พอมีครอบครัวแล้วผมก็เปลี่ยนเป็นคนละคนไม่อยากออกจากบ้านไปไหนกับเพื่อนเลย ถึงนานๆครั้งก็แทบจะไม่ได้ออกเลย แต่แฟนผมหลังจากอยู่กันมา จะเข้าปีที่3 เธอก็เปลี่ยนไป ไปเที่ยว ไปปาร์ตี้กับเพื่อนวันเว้นวันหรือไม่ก็อาทิตละวัน เข้าบ้านตี2ตี3บ่อย ถามว่าเธอชวนผมไหมเธอก็ชวนนะ แต่ผมไม่ชอบไปนานๆครั้งจะไปด้วยได้อยู่ และทุกๆครั้งเธอจะบอกผมว่า "จะไปเที่ยวกับเพื่อนนะ"แต่นี่ไม่ใช่ประโยคขอร้องแต่อย่างได เป็นแค่ประโยคบอกเล่าจะพอใจหรือไม่ ก็แล้วแต่ แต่ก็จะไปกับเพื่อนให้ได้ ผมไม่เคยห้ามนะครับสำหรับเรื่องคบเพื่อน แต่ก็น่าจะมีขอบเขตของคนมีครอบครัวแล้วบ้าง ส่วนเพื่อนก็ไม่ได้เกรงใจคนที่บ้านเลย ชอบพาแฟนผมไปแล้วใช้ให้แฟนผมไปขอเบอร์ผู้ชายให้ แล้วผมจะรู้สึกยังไง ผมเคยถาม เพื่อนเธอบอก อย่าคิดมาก ผมอึดอัดมากพูดอะไรไปเธอก็โมโหใส่ เธอบอกว่าผมคิดมาก"ประสาท"ผมอยากรู้ว่าคนที่มีครอบครัวแล้วคิดยังไงกับเหตุการนี้ครับ ผมคิดมากจนกินไม่ได้นอนไม่หลับต้องพึ่งยานอนหลับ