เรางงในงงมากก เห้ยคือไรอ่ะ แบบมาหยิบของแล้วไม่จ่ายตัง ส่วนไอ้ที่จ่ายก็ดีไปแต่บางครั้งซึ่งหลายครั้งอยู่ที่อยู่ดีๆเดินเข้ามาในร้านแม่เรา แล้วมาหยิบของที่จะกินหยิบแล้วเดินออกไป ใช่แม่เรายอม แต่เราไม่ไง เราท้วงทุกครั้ง แต่ยายเรา แล้วก็เขาชอบบอกว่า เวลาออกไปข้างนอก ใครไปส่ง เอ้า ทุกครั้งก็จ่ายตังป่ะ ทำนู้นทำนี้บ้างละ เรางงมาก ทำไมชอบคิดแต่ว่าเขาทำอะไรให้เรา แต่ทำไมเราไม่นึกถึงสิ่งที่เราให้เขาบ้าง อย่างเช่น ข้าวก็มากินบ้านเรา ทั้งพ่อทั้งลูก บางทีก็วันละ 2-3 ครั้ง ยืมตังแม่เราไปบ้างครั้งละไม่ใช่ ร้อยสองร้อย มันเป็นหลักพัน ถึงหลังหมื่น แล้วก็ทำเป็นลืม ไอ้แม่เราก็ไม่เอ่ยปากสักคำเพราะคิดว่าเวลาไปไหนเขาก็ไปส่ง แค่เนี้ย รถเครื่องก็เอาไปใช้พังมาก็เอามาจอดไว้ให้แม่เราทำ พอแม่เราทำ ก็เอาไปใช้อีก ของบางครั้งก็หยิบของจากบ้านเราไป ปากบอกยืม แต่ยืมทีนี้ โอ้โห้ พอเราเอ่ยถาม บอกมาว่า หาไม่เจอแล้ว พูดมาได้ไงเนี้ย เรานี้แบบเอ๋อเลย นี้ขนาดนี้แล้วแม่เรายังเงียบกริบ ขนาดเราอยู่ในครอบครัวแบบนี้ตั้งแต่เกิด เรายังงงเลยอ่ะ ใจเขาใจเราไม่มี สุดท้ายอยากสอบถามว่าควรทำยังไงดีค่ะ เราจะพูดเรื่องค่าของ ก็มาวีนใส่ พอเราไม่พูดก็หงุดหงิดใจ ช่วยหน่อยคะ