คือเริ่มเรื่องแม่สามีจะคอยเหน็บขวิดเราตลอด ใช้เราเหมือนคนใช้ เราก็อดทนมาตลอด 6 ปีนะคะ เลี้ยงลูกเอง มีลูกเราทำงานบ้างไม่ได้ทำบ่างเป็นงานหน้าหีบ โรงงานอ้อยคือจะมีแค่ ระยะ 4 เดือน แต่ทุกครั้งที่เราไปทำมันจะมีปัญหาตลอด เราฝากแม่ผัวเลี้ยงลูกเค้าก็จะไม่เลี้ยงให้ แม่เราก็ป่วยเป็นโรคประสาทไม่สามารถดูเด็กได้ เราก็อยากทำงาน เก็บเงินบ้างแม้ช่วงสั้นๆ แต่ว่าพอทำก็จะมีปัญหาเข้ามาแล้วผัวเราเองก็ทำงานแต่ให้เราแค่เดือนละ 2000 มันไม่พออะคะ เริ่มปัญหาครั้งแรกที่ทะเลาะแรง วันหนึ่งเราออกกะมา เจ็ดโมงเช้า จานชามที่บ้านเต็มเลยคะ เราง่วงนะมันไม่ได้นอนตอนแรกเราว่าจะเข้าไปงีบละออกมาล้างเราใส่ผ้าในเครื่องซักผ้าไว้ เราจะหลับละแต่หลับไม่ลงห่วงผ้าเลยตื่นมานั่งหลังย้านรอผ้าก็ตากผ้าอยู่นางด่าเราให้สามีเราฟังว่า มันทำ อะไรมั่งเนี่ย คือเราได้ยินนี่ตาสว่างเลยคะ จากที่เราเคยเคารพและรักมันพังหมดเลย เราก็เสียใจแต่ปากเราก็ร้ายคะ เราก็บ่นไปแล้วนี้เราทำ อะไรอยู่คือในใจตอนนั่นมันไม่ไหวจริงๆ ท้อแต่ก็ไม่ยอมอ่อนเลยมันเจ็บ คือเค้าคงเห็นจานชามที่ไม่ได้ล้างนะคะ คือเค้ากินกันก็กองๆไว้ให้เรากลับมาล้างมาทำ แล้วเค้าก็ด่าจิกหัวเราว่าอี..เรียกชื่อกล้าพูดกับกุแบบนี้หรอเราก็บอกแม่แล้วทำไมแม่ต้องด่า เรียกจิกหัวทำไม เค้าก็ด่าเราไม่หยุดเราเบรกตัวเองโดยการยอมแล้วเดินไปที่ห้อง แล้วเราก็นั่งรถเมย์กลับบ้านพ่อ สักพักสามีตามเรากลับเราก็กลับเพราะสงสารลูกเราไปกราบขอโทษที่พุดไม่ดีแต่สิางที่เค้าพุดกลับมาคือ.. น้ำเสียงอย่าทำแบบนี้อีกนะ นิสัยเสียสันดานไม่ดีคือเราแบบอึบ.. อึ้งคะ ทำไมผุ้ใหญ่บางคนไม่โตเลยคะ อันนี้ครั้งแรกนะคะฉนวนความรุนแรง จากนั้นก็จะกระทบกันตลอด้ค้าจะพุดแขวะ แบบถ้าเราต้มมัน เราถามทำไมมันมันขม เค้าจะพุดแบยเอ้า.. ก็พ่อแกเป็นคนสวนไม่รุ้หรอมันมันขมได้ไง เราก็จะแบบ เอิ่มพ่อหนุไม่ได้ทำสวนมันคะแม่ คือแม่สามีเรานางจะเหมือนพวกคุณนายอะคะ แต่งตัวคล้ายๆในละคร ทำผมดัดลอนตีกระบังลม เรารักลูกชายเรา เราก็อดทนมาตลอดนะคะ จนถึงปีนี้ปีที่ 6 เกิดหายนะคะ สามีเราออกจากงานมาเกาะแม่กิน เราทำงานแค่สี่เดือนไม่พอคะ สามีเรามาติดยาม้าเราขอให้เค้าเลิกเค้าก็ทำหงุดหงิด แม่ผัวก็รู้นะคะ เราบอกให้บอกพ่อสามี กับพี่ชายช่วยกันพาไปบำบัด แต่นางไม่ยอมบอกพ่อเพราะกลัวเราก็ไม่รุ้ว่ากลัวอะไร แต่เราเคียดมาก เพราะนางให้เงินลูกซื้อยามาดูดอะคะ พี่ชายพอรู้ก็ทำเฉยๆ ไม่สนใจ จนการประทะมาอีกครั้งวันที่ อังคารที่ 12 มีนาคม 2562 สดๆร้อนๆ เราสอนการบ้านลูกให้เค้าหัดบวกเลขแล้วเราตีเค้าที่ขา 1 ที แม่ผัวเราตะโกนน้ำเสียง ที่สาม ว่าจะสอนการบ้านทำไมแกไม่ปิดทีวีซี่งพอเราฟังแล้วก็สะอึกเลยเราลุกไปปิดทีวีคะ แล้วก็ถามแม่ว่าแม่ทำไมใช้น้ำเสียงแบบนั่นอะแม่ บอกหนุดีๆก็ได้ แล้วเค้าก็ว่าเราทำไมแกชอบเถียง นี่ขนาดบอกนะน้ำเสียงไปไกลละ เราบอกเราไม่ได้เถียง หนุแค่ถามแม่ เราก็บอกบางครั้งคนฟังมันก็ไม่ได้ชอบใจ เค้าก็พุดว่า ก็เป็นแบบนี้อะจะทำไม เราก็เลยพูดว่าทีเราต้องการให้เราปรับเราเปลี่ยนเราทำให้หมด แต่ทำไมคนอื่นไม่ทำเพื่อเราบ้าง นางเลยด่าเราเลยคะ ว่า แกมันชอบเถียงสมัยเค้ากะย่าไม่มีมาเถียงนะนางฟังตลอด แต่คุณย่าชวดนิสัยดีคะรับรองย่าชวดไม่เสียงดังเป็นผุ้ดีมากๆ ผิดกับแม่สามี แล้วนางก็พุดเรื่องอื่นว่าต่อไปถ้านางหมดงานหมดเงินแกสองคน หมายถึงเรากะสามีจะถีบหัวแม่แฟนกับพ่อผัวส่งแน่นอน เราก็ไม่หยุดคะคือเจ็บปากมันพาไปละ เราบอกทำไมแม่ต้องพุดเรื่องอื่น เราทะเลาะกันเรื่องนี้แม่พุดเรื่องอื่นทำไม ไหมงั้นแม่ก็จบเราก็เงียบคะหลังจากพุดจบ แต่แม่สามีเราไม่จบคะเค้าด่าเราว่า แกไปซื้อหนังสือตำราลูกสะใภ้มาอ่านสะมั้งนะสะใภ้ห่าอะไรแบบนี้เถียงคำไม่ตกฟาก  จริงๆพอสิ้นสุดคำว่า เราของขึ้นเลยคะควาทอดทนที่เก็บมา เราบอกแม่ก็สมควรอ่านตำราแม่ผัวนะ นางเหมือนเดิมกระตุ้นทีนี้นางตะโกนด่าเราให้ชาวบ้านข้างเคียงได้ยินคะว่าโอ้ยย มาดูสิลูกสะใภ้ ๆที่ไหนเถียงแม่ผัวฉอดๆๆ แบบนี้เราอดไม่ไหวละคะวินาทีนั้นเราตัดสินใจทิ้งลูกและพุดว่า ... มานี่มาหากุ.. . เค้าก็เดินมาแล้วชี้หน้าเรา บอกว่ากุจะจำไว้อิ.. ว่าพุดกับกุแบบนี้ เราบอกเออจำไว้นานๆๆนะ เราก็บอกอยากได้สะใภ้ดีๆๆ หาใหม่ให้ลูกละกัน เอาให้ดีกว่ากุนะ ให้อดทนกว่ากุ หาได้แล้วโทรมาบอกกุกุจะมาหย่าให้ หรือไม่กุก็ไม่หย่า เราก็พุดอีกว่าถ้าอยากได้คนรับใช้ก็ต้องจ้างนะ แต่ถ้าอยากได้ ลุกสะใภ้ก็ต้องทำใจ เพราะแกไม่ได้มาเลี้ยงชั้นตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย แล้วก็ลุกสะใภ้เงียบๆติ๋มๆๆ มีแต่ในละครจ๊ะ ในโลกความจริงมันไม่มีแล่วนี่หรอตระกูลผุ้ดี พ่อแม่ชั้นขนาดคนสวนยังไม่เคยด่าแบบนี้เลยจ๊ะ แล้วเราก็เดินสะบัดบ๊อบไปเก็บเสื้อผ้า สงสารลูกมากเราทิ้งลูกออกมา เราคิดว่าเค้าคงไปทนลำบากกะเราไม่ได้เราผิดเรื่องเราทิ้งลูกคะ แต่เราต้องหางานทำบ้านเราไม่มีใครเลี้ยงน้องไปรับไปส่ง รร.ได้เลยแม่เราก็ป่วยเป็นโรคประสาท บ้านพ่อเราก็มีเมียน้อยแต่เราก็ไม่วางใจเลยห่วงแต่ลูก สามีเราลงไปว่าแม่เค้าแต่เราก็รู้เค้าแม่ลูกกันคะ ต่อให้เค้ารักเราแต่เค้าก็เลือกแม่เพราะแม่ให้เงินใช้ดูดม้า55555 เคียดนะแต่มันขำ เราก็อายุเยอะละ 33 ก็พยายามหางานที่ทำได้ทำไปก่อนแต่มันก็จะมีไลน์เด้งเข้ามาว่า อืแม่ใจร้ายมั้ง อะไรมั่ง คือตอนนี้เราไม่สามารถโทรหาลูกเราได้แค่ได้ยินเสียงเรสก็น้ำตาไกลละ สามีก็ง้อเรากลับแต่เราไม่กลับคะ เพราะกลับไปเราก็คงเหมือนเดิม คือต้องกราบขอโทษแล้วก็เก็บกด สรุปคือเราทำผิดหรือถุกคะที่ทิ้งลูกมา จะกลับไปก็แย่กับสภาพจิตใจ