สวัสดีค่ะ เราขอแทนตัวเองว่า S แล้วกัน
คือเราอ้ะ มีเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึงเป็นเพื่อนตั้งแต่ประถมเลย ตอนเรียนอยู่ด้วยกันเราไม่ค่อยชอบขี้หน้าเพื่อนคนนี้เท่าไหร่ เราชอบต่อย ชอบตบมัน จนคนรอบข้างหาว่าเราเป็นพวกประเภทหัวรุนแรง แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร
จนวันนึงมีเพื่อนอีกคนนึงพูดขึ้นมาว่า
#ขออนุญาติใช้คำหยาบนิดนึงนะคะ
"ชอบเล่นกับคนอื่นแรงๆคิดว่ามีใครชอบป่าวไม่มีหรอกรู้ไหมตอนนี้มันไม่ชอบกันหมดแล้ว"
ตอนนั้นยังเด็กคิดไม่ได้ ก็เล่นแบบนี้ไปเรื่อยๆ พอผ่านไปสักพักเริ่มรู้สึกว่าคนอื่นคงไม่ชอบที่เราเล่นแรงไป
เราจึงเริ่มตีตัวออกห่างจากเพื่อนจากคนที่ชอบเล่นเฮฮาพูดมาก
กลับกลายเป็นคนที่นิ่งเงียบไม่อะไรกับใครเลยจนจบ ม.ต้น
พอเริ่มขึ้นม.4 เราก็นัดเพื่อนสมัย ม.ต้น ไปไหนอยู่บ่อยๆ รวมถึงเพื่อนผู้ชายคนที่เราไม่ค่อยชอบขี้หน้า เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่ชอบขี้หน้ามันนะตอนนั้น เฉยๆมากกว่า พอสัก ม.5 เราเริ่มทะเลาะกับเพื่อนสนิทของเรา เพราะเพื่อนติดเเฟน เราไม่เคยอะไรนะเเค่นอยๆเฉยๆที่เพื่อนติดแฟนตีตัวห่างจากเรา ไปหาแฟนมากกว่ามาอยู่กับเพื่อน
พอเราทะเลาะกับเพื่อนกลุ่มนี้ไปเรารู้เลยว่าเค้าไม่เคยมองเราเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ
จนสุดท้ายเราต้องกลับไปคุยกับเพื่อนผู้ชายที่เราไม่ชอบขี้หน้าคุยไปเรื่อยๆ
จนเรารู้สึกว่าเออเราชอบเค้านะ(สายมโนนิดๆคิดว่าเค้าชอบเราเหมือนกัน)
เราก็คุยกันทุกวันหยอดกันทุกวัน
ไปไหน มาไหน ทำไร บอกตลอด ถ่ายรูปส่งให้ดู
พอว่าวันนึงจ้าา เค้าหายไป
เราเลยทักไปถามว่าหายไปไหนหยิ่งนักนะทักไปไม่ตอบ
เค้าเลยบอกว่า ก็เธอไม่ชัดเจนกับเราสักทีอ้ะ ( คือไม่ชัดเจนอะไรกูหยอดทุกวันขนาดนี้ยังไม่รู้อีก )
เราก็เลยบอกไปว่าเธอนั่นแหละที่ไม่ชัดเจนกะเรา
สักพัก
ขอเราคบจ้า
แบบเออ ( กูรอมานานมากจ้าา )
แล้วเด็ดไปกว่านั้น คบกันได้อาทิตย์นึง
เค้าหายไปอาทิตย์นึง
พอเราถามว่าหายไปไหน
เค้าก็บอกว่าป่าว แล้วก็ขอโทษเรา
เราเลยถามเค้าไปว่า นี่ตกลงเราคบกันป่ะวะไปไหนมาไหนทำอะไรไม่เคยบอกเหมือนเมื่อก่อนเลย
เค้าตอบว่าไงรู้ป่ะ?
เค้าตอบว่าป่าวเราไม่ได้คบกัน คือวินาทีนั้นกูช็อคมากจ้า มาขอกูคบแต่มาทำแบบนี้กับกู แต่คือตอนนั้นทำอะไรไม่ได้แล้ว เค้าให้เหตุผลว่าเค้าก็เห็นเราเป็นแค่เพื่อนคิดมากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ
สุดท้ายเราก็เลือกที่จะเดินออกมามากกว่าไปอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ของเรา
เพื่อนไม่รัก แต่แอบรักเพื่อน
คือเราอ้ะ มีเพื่อนผู้ชายอยู่คนนึงเป็นเพื่อนตั้งแต่ประถมเลย ตอนเรียนอยู่ด้วยกันเราไม่ค่อยชอบขี้หน้าเพื่อนคนนี้เท่าไหร่ เราชอบต่อย ชอบตบมัน จนคนรอบข้างหาว่าเราเป็นพวกประเภทหัวรุนแรง แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร
จนวันนึงมีเพื่อนอีกคนนึงพูดขึ้นมาว่า
#ขออนุญาติใช้คำหยาบนิดนึงนะคะ
"ชอบเล่นกับคนอื่นแรงๆคิดว่ามีใครชอบป่าวไม่มีหรอกรู้ไหมตอนนี้มันไม่ชอบกันหมดแล้ว"
ตอนนั้นยังเด็กคิดไม่ได้ ก็เล่นแบบนี้ไปเรื่อยๆ พอผ่านไปสักพักเริ่มรู้สึกว่าคนอื่นคงไม่ชอบที่เราเล่นแรงไป
เราจึงเริ่มตีตัวออกห่างจากเพื่อนจากคนที่ชอบเล่นเฮฮาพูดมาก
กลับกลายเป็นคนที่นิ่งเงียบไม่อะไรกับใครเลยจนจบ ม.ต้น
พอเริ่มขึ้นม.4 เราก็นัดเพื่อนสมัย ม.ต้น ไปไหนอยู่บ่อยๆ รวมถึงเพื่อนผู้ชายคนที่เราไม่ค่อยชอบขี้หน้า เราก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่ชอบขี้หน้ามันนะตอนนั้น เฉยๆมากกว่า พอสัก ม.5 เราเริ่มทะเลาะกับเพื่อนสนิทของเรา เพราะเพื่อนติดเเฟน เราไม่เคยอะไรนะเเค่นอยๆเฉยๆที่เพื่อนติดแฟนตีตัวห่างจากเรา ไปหาแฟนมากกว่ามาอยู่กับเพื่อน
พอเราทะเลาะกับเพื่อนกลุ่มนี้ไปเรารู้เลยว่าเค้าไม่เคยมองเราเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ
จนสุดท้ายเราต้องกลับไปคุยกับเพื่อนผู้ชายที่เราไม่ชอบขี้หน้าคุยไปเรื่อยๆ
จนเรารู้สึกว่าเออเราชอบเค้านะ(สายมโนนิดๆคิดว่าเค้าชอบเราเหมือนกัน)
เราก็คุยกันทุกวันหยอดกันทุกวัน
ไปไหน มาไหน ทำไร บอกตลอด ถ่ายรูปส่งให้ดู
พอว่าวันนึงจ้าา เค้าหายไป
เราเลยทักไปถามว่าหายไปไหนหยิ่งนักนะทักไปไม่ตอบ
เค้าเลยบอกว่า ก็เธอไม่ชัดเจนกับเราสักทีอ้ะ ( คือไม่ชัดเจนอะไรกูหยอดทุกวันขนาดนี้ยังไม่รู้อีก )
เราก็เลยบอกไปว่าเธอนั่นแหละที่ไม่ชัดเจนกะเรา
สักพัก
แบบเออ ( กูรอมานานมากจ้าา )
แล้วเด็ดไปกว่านั้น คบกันได้อาทิตย์นึง
เค้าหายไปอาทิตย์นึง
พอเราถามว่าหายไปไหน
เค้าก็บอกว่าป่าว แล้วก็ขอโทษเรา
เราเลยถามเค้าไปว่า นี่ตกลงเราคบกันป่ะวะไปไหนมาไหนทำอะไรไม่เคยบอกเหมือนเมื่อก่อนเลย
เค้าตอบว่าไงรู้ป่ะ?
เค้าตอบว่าป่าวเราไม่ได้คบกัน คือวินาทีนั้นกูช็อคมากจ้า มาขอกูคบแต่มาทำแบบนี้กับกู แต่คือตอนนั้นทำอะไรไม่ได้แล้ว เค้าให้เหตุผลว่าเค้าก็เห็นเราเป็นแค่เพื่อนคิดมากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ
สุดท้ายเราก็เลือกที่จะเดินออกมามากกว่าไปอยู่ในที่ที่ไม่ใช่ของเรา