เข้าเรื่องเลยนะคะ. เราเป็นอ่อนไหวในความรู้สึกมากๆ ใครเข้ามาพูดดีด้วย ก็รู้สึกดีกับเขาไปส่ะหมด....จนในขณะนี้ เราได้คุยกับผู้ชายคนนึงค่ะ. ต้นเรื่องเราก็เจอกับเขาในนี้นั่นแหละค่ะ
เราคุยกันได้พักนึงไม่นานเท่าไหร่. แต่เราคุยกันทุกวัน คุยเป็นเวลา. ซึ่งเค้าก็คุยธรรมดาไม่ได้อะไรมาก. เพียงแต่เรารู้สึกได้ว่า "เค้าเป็นตัวของตัวเอง" บางครั้งอาจจะหยอกเราติดคำพูด18+เล็กน้อยก็เถอะ
เราอยากถามเค้าหลายๆอย่าง แต่ไม่กล้า. แบบว่า มีแฟนหรือยัง. อยากมีแฟนมั้ย. ลองเป็นแฟนกับเราได้ป่าว. อะไรงี้ 55555 ไม่กล้าถาม. อยากจะบอกว่าชอบรู้สึกดีด้วยก็ไม่กล้า. โอ๊ยยยยย....
อีกอย่างเราอยู่ไกลกันด้วยค่ะ ลึกๆก็แอบคิดว่าเค้าคงมีแฟนแล้วแน่ๆ เฮ้อออ. เราควรทำอย่างไรดีคะ. บอกหรือไม่บอกความรู้สึกเราดี?
ปล.กระทู้นี้อาจใช้คำผิดๆบ้างนะ. กลัวเขามาอ่านกระทู้นี้จัง
ปล.2ก่อนหน้านี้ก็พึ่งโดนเทไปเอง(อย่าเทกันนะ)
แอบชอบคนที่กำลังคุยอยู่ แต่ไม่กล้าบอก
เราคุยกันได้พักนึงไม่นานเท่าไหร่. แต่เราคุยกันทุกวัน คุยเป็นเวลา. ซึ่งเค้าก็คุยธรรมดาไม่ได้อะไรมาก. เพียงแต่เรารู้สึกได้ว่า "เค้าเป็นตัวของตัวเอง" บางครั้งอาจจะหยอกเราติดคำพูด18+เล็กน้อยก็เถอะ
เราอยากถามเค้าหลายๆอย่าง แต่ไม่กล้า. แบบว่า มีแฟนหรือยัง. อยากมีแฟนมั้ย. ลองเป็นแฟนกับเราได้ป่าว. อะไรงี้ 55555 ไม่กล้าถาม. อยากจะบอกว่าชอบรู้สึกดีด้วยก็ไม่กล้า. โอ๊ยยยยย....
อีกอย่างเราอยู่ไกลกันด้วยค่ะ ลึกๆก็แอบคิดว่าเค้าคงมีแฟนแล้วแน่ๆ เฮ้อออ. เราควรทำอย่างไรดีคะ. บอกหรือไม่บอกความรู้สึกเราดี?
ปล.กระทู้นี้อาจใช้คำผิดๆบ้างนะ. กลัวเขามาอ่านกระทู้นี้จัง
ปล.2ก่อนหน้านี้ก็พึ่งโดนเทไปเอง(อย่าเทกันนะ)