ผมต้องยอมรับเลยว่า ผมอวยมากๆสำหรับเรื่องนี้เลย เพราะลายเส้นเฮียแกซื้อใจไปแล้ว แต่ก็ยังทนอ่านต่อไปแม้จะใช้สมองเยอะก็ตาม
งานภาพ 10/10
-อันนี้ผมว่าเป็นมาตรฐานปกติ สำหรับงานฝีมือระดับ อาจารณ์โอกุเระ อิโตะ(Oh! Great) อารมณ์แบบเห็นชื่อปุ๊บให้ 10 เลย
เนื้อเรื่อง 8/10 (อ่านรอบแรก)
-อันนี้สำหรับการอ่านครั้งแรกต่อเล่มเลยนะ ต้องอ่าน 3-4 รอบถึงจะเข้าใจ แต่พอเข้าใจก็ให้ 9.5/10 เลยนะ
ที่อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบนี่คือ อ่านซ้ำมาไม่ต่ำกว่า 50 รอบ เพื่อทำความเข้าใจเรื่องนี้ จนมาอ่านเล่มสุดท้ายนี่แล้วย้อนเรื่องราวทั้งหมดอีกรอบ ต้องขอบอกเลยว่า ผมคารวะคนแต่งและคนวาดเลย มันเป็นการ์ตูนอีกเรื่องที่ผมต้องยกย่องมากๆ ความซับซ้อนและเดาทางไม่ได้เลย ว่าเอ๊ะ ต่อไปมันจะเป็นยังไงนะ ยกตัวอย่างฉาก แม่สาวกรรไกร ที่พอออกจากสวนสัตว์พร้อมคุณพ่อ หน้าต่อมา โดนสับเละ หรือ ที่เห็นบ่อยๆคือการตัดภาพอีกที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง และยังมีหน้าที่พูดเกี่ยวกับปรัชญาพร้อมงานอาร์ต ที่มาแบบงงๆ แต่ต้องยอมรับว่าเรื่องนี้ตัดภาพแบบปวดตับมากๆ อย่างหมายเลข 4 โดนขยี้เละ แล้วกลับมาเหมือนเดิม คือตอนนั้นรู้สึกตับแตก แต่ไม่แตก (เหมือนตบหัวแล้วลูบหลัง 5555)
เรื่องตัวละคร โดยส่วนตัวชอบ ริเกลมากที่สุด แต่ก็บ่นไม่ได้ว่า พี่แกใช้ตัวละครสิ้นเปลืองมาก มาแปปๆตายห่าหมด
ตัวละครแต่ละตัวนี่ ดีไซน์ออกมาดีมากๆ ใส่รายละเอียดเยอะมากๆ แม้จะอยู่ไม่กี่หน้าก็ตาม
ฟินสุดคือทุกเล่มจะมีภาพสีที่ 2-3 หน้าแรก และรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้งที่ซื้อเล่มใหม่มาอ่าน มันรู้สึกแบบเดียวกับหมายเลข 8 ที่บอกว่า
"อูยย ชักจะคันไอนั่นซะแล้วสิ"
สุดท้ายแล้ว อยากรู้ว่าคนอื่นๆคิดยังไงกับเรื่องนี้บ้าง