ตามหัวข้อกระทู้คะ
เราอายุ 27 เอง แต่รู้สึกว่าต้องแบกรับความหวังความรู้สึกจากที่บ้านเรา และความรู้สึกของครอบครัวสามีอีก

เอาตรงๆ ว่าที่บ้านแม่เราไม่ชอบครอบครัวสามี คือเราต้องรับฟังๆๆๆๆ เราเครียดนะ จะแก้ไขยังไง สามีก็มีแต่พูดให้ดูดี  ทุกวันนี้กำลังใจที่มีคือ "ลูก"

ปล.อยากมีที่ปรึกษา อยากได้กำลังใจ
ร้องไห้ได้ไหม เหนื่อย จนอยากเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว