สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลย เราค่อนข้างผิดหวังกับความรัก เรียกได้ว่าทุกครั้งที่คิดมีความรัก มักจะจบที่เราโดนทำร้ายจิตใจตลอด จนครั้งล่าสุด เราลองเปิดใจให้คนที่ชอบเรามา4ปี คือคาดหวังเลยว่าต้องได้คบแล้วมีความสุขแน่ๆ หวังไว้เต็มร้อย เปิดใจมาก ทั้งที่ไม่เคยเปิด
ก็คุยไปเรื่อยๆ จนมีวันนึงที่มีปากเสียงกัน ละรู้มาว่าลับหลังเค้าด่าเราเสียๆหายๆมาก มีแต่คำหยาบคาย (เค้าเป็นรุ่นน้อง)
พอเรารู้ เราก็พยายามเงียบ แต่วันนึงก็รู้สึกอยากให้เข้าใจกัน เพราะเสียดายมิตรภาพ ก็เลยทักไป สรุปเค้าพ่นคำหยาบใส่เราหนักมาก เราก็แบบ เออ จบก็จบ แต่ว่าใจเราพังมาก ภาพที่โดนทำร้ายจิตใจมันเลยวนเวียนในหัว ใครก็ตามที่เคยทำเราอกหัก ภาพที่เค้าทำเราเสียใจวนเวียนในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
( อาจเพราะคิดว่าเค้าจะดีที่สุดในชีวิตแล้วผิดหวัง )
ยอมรับว่าตอนนี้กลัว ไม่อยากคุยกับใคร ไม่ชอบเวลาผู้ชายเข้าใกล้ ไม่ชอบเวลามีคนมาแซวทำนองจีบ เพราะภาพที่แต่ละคนทำร้ายจิตใจเรามันหลอกหลอน แทบทุกลมหายใจ
ปล.ไม่ได้ยึดติดนะ ไม่รู้สึกอกหัก
แต่ไม่รู้ทำไม ทุกอย่างมันตามหลอกหลอนว่าไม่ควรมีความรัก บางครั้งเผลอตบตัวเองเพื่อเตือนสติ แอบไปร้องไห้เพราะเจ็บปวดจากทุกคนก็บ่อย เดินหนีคนที่เค้ามาคุยก็บ่อย
เราควรพบจิตแพทย์หรือรอเวลาเยียวยาดีคะ
ใจเรามันบอบช้ำเกินไป
ทำยังไงดีเมื่อกลายเป็นคนกลัวความรัก ?
ก็คุยไปเรื่อยๆ จนมีวันนึงที่มีปากเสียงกัน ละรู้มาว่าลับหลังเค้าด่าเราเสียๆหายๆมาก มีแต่คำหยาบคาย (เค้าเป็นรุ่นน้อง)
พอเรารู้ เราก็พยายามเงียบ แต่วันนึงก็รู้สึกอยากให้เข้าใจกัน เพราะเสียดายมิตรภาพ ก็เลยทักไป สรุปเค้าพ่นคำหยาบใส่เราหนักมาก เราก็แบบ เออ จบก็จบ แต่ว่าใจเราพังมาก ภาพที่โดนทำร้ายจิตใจมันเลยวนเวียนในหัว ใครก็ตามที่เคยทำเราอกหัก ภาพที่เค้าทำเราเสียใจวนเวียนในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า
( อาจเพราะคิดว่าเค้าจะดีที่สุดในชีวิตแล้วผิดหวัง )
ยอมรับว่าตอนนี้กลัว ไม่อยากคุยกับใคร ไม่ชอบเวลาผู้ชายเข้าใกล้ ไม่ชอบเวลามีคนมาแซวทำนองจีบ เพราะภาพที่แต่ละคนทำร้ายจิตใจเรามันหลอกหลอน แทบทุกลมหายใจ
ปล.ไม่ได้ยึดติดนะ ไม่รู้สึกอกหัก
แต่ไม่รู้ทำไม ทุกอย่างมันตามหลอกหลอนว่าไม่ควรมีความรัก บางครั้งเผลอตบตัวเองเพื่อเตือนสติ แอบไปร้องไห้เพราะเจ็บปวดจากทุกคนก็บ่อย เดินหนีคนที่เค้ามาคุยก็บ่อย
เราควรพบจิตแพทย์หรือรอเวลาเยียวยาดีคะ
ใจเรามันบอบช้ำเกินไป