ผมคบกับแฟนมา 7-8ปีได้แล้ว คบตั้งแต่สมัยผมเรียนปวช. แต่แฟนเรียนสายสามัญ โดยพื้นฐานแล้วผมเป็นคนเชียงใหม่และรู้จักแฟนคบกับแฟนที่เชียงใหม่ แต่แฟนเป็นคนกรุงเทพ แต่เธอก็อยู่กับผมตลอดเช่าหออยู่ด้วยกัน นานๆทีจะกลับกทม.ไม่ก็กลับช่วงเทศกาล แต่ก็รักกันดี ทะเลาะกันบ้างตามปกติครับ แต่พอมาช่วงที่เข้าสู่วัยทำงาน ช่วงอายุ 23 แฟนผมเรียนจบก่อนผมและหางานทำก่อนผม ซึ่งก็ซิ่วมา1ปีเหมือนกัน แต่ผมยังไม่จบ ก็เลยยังไม่ได้ทำงาน แต่ก็ช่วยงาานที่บ้านซึ่งก็ได้ค่าจ้างและเงินกินขนมรายเดือนเช่นกัน ก่อนเธอจะเรียนจบเธอมักจะถามผมว่าจะแต่งงานเมื่อไหร่ จะทำบ้านเมื่อไหร่ เธอหางานเชียงใหม่ทำยากเพราะไม่ค่อยพอใจกับเงินเดือนที่นี้เคยได้ตำแหน่งดีๆก้ไม่ไหว บวกกับเธอเป้นคนต่างถิ่นด้วย จึงต้องคิดถึงค่าต่างๆเช่นค่าหอ เธอจึงอยากได้งานเงินเดือนเยอะๆ ซึ่งก้คงไม่พ้นกทม. แฟนผมคนนี้พ่อห่วงและดุมาก เราคบกันโดยที่พ่อเธอไม่รู้ นี้เป้นอีกเหตุผลนึงที่ผมเช่าหออยู่กับแฟน เพราะถ้าพ่อแฟนมาจะได้มีที่อยู่ ซึ่งแฟนผมก้มีฐานะค่อยข้างดี แต่มันเกิดข้อเปรียบเทียบขึ้นมาอีกนึงก้คือ แฟนผมมีน้องสาวเหมือนกันแต่น้องสาวแฟนอยู่กทม.มีแฟนก้อยู่กทม. ด้วยซึ่งก้สเต็ปเดียวกัน แอบคบโดยไม่ให้พ่อรู้เหมือนกัน ประเด้นก้คือถึงผมทำบ้านไปค่าใช้จ่ายเธอลดก้จริง แต่พ่อเธอก้ต้องรู้ ซึ่งผมเองก้ยังไม่พร้อมที่จะให้ท่านทราบ เพราะทราบคงต้องแต่งงานเลย คือ ผมเหนื่อยตรงที่ว่า ทำไมผมต้องเหนื่อยขนาดนี้ ต้องทำบ้าน ให้เธอ ต้องแต่งงานทั้งที่ตัวเองไม่พร้อมหรอ ฟิวผมประมาณว่าเธอจะอยู่ที่นี้เมื่อไม่มีภาระค่าหออะไรประมาณนี้ครับ ผมเองก้น้อยใจ เมื่อเทียบกับน้องสาวแฟนว่าเขาไม่เห้นจะต้องเสียค่าหอเหมือนผม เสียอะไรอีกเยอะแยะ เพราะบ้านอยุ่ใกล้กัน ส่วนผมทำไมต้องมาทำบ้านและแต่งงานทั้งที่เราก้รักเหมือนกัน แต่ทำไมเหมือนภาระเราเยอะกว่าอย่างบอกไม่ถูก และผมก้สัมผัสได้ว่าทางญาติแฟนก้ไม่ชอบหน้าผมสะด้วย แต่เขาไม่ได้บอกพ่อแฟนผมเท่านั้น แต่บางทีก้รู้สึกว่าผมเห้นแก่ตัวไปไหมที่ให้เค้ามาจมอยู่ที่นี้กับผม ถ้าให้กลับไปหางานดีๆ เงินเดือนเยอะๆ มีบ้านอยู่แล้วที่กทม.คงจะดีกว่า ส่วนตัวผมไม่อยากอยุ่ไกลแฟนนานๆ กลายเป้นผมต้องเรียน ต้องหาองินพร้อมกับความกดดันอย่างบอกไม่ถูกจนรู้สึกน้อยใจบ้าง เหนื่อยบ้าง ผมควรทำอย่างไรดีครับ?