สวัสดีค่ะ หนูเป็นเด็กมัธยมปลาย ที่ผิดหวังจากความรักมาหนักพอสมควร (สำหรับหนูนะ55) คือช่วงหนึ่งหนูมีแฟนตอนเเรกๆคือดีทุกอย่างนะ พอหลังๆมาหนูรู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้วอะ หนูไม่มีความเป็นตัวเองเลย เขาบังคับหนูทุกอย่าง หนูทำอะหนูทำอะไรนี่คือขัดหูขัดตาไปหมด เวลาทะเลาเวลาทะเลาะกันคือหนูต้องยอมอะ บางทีหนูอึดอัดมาก อยากจับคอเสื้อมันมาเขย่าๆเเล้วถามว่าเป็น ไร เเต่ทำไม่ได้อยู่คนล่ะจังหวัด55555 เเต่ในความที่ดูเหมือนว่าหนูจะไม่ทน เเต่คือหนูทนอะ5555มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่มันตรงกับใจหนู มันก็มีมันก็มีส่วนดีอยู่อะ (อย่าว่าหนูนะ555)เเล้วทีนี้วันหนึ่งเขามีคนอื่นเเล้วเขาอะบอกหนูว่า เธอเรามีคนอื่นนะ หนูนี่เเบบใจวูบลงมาก เสียใจ เเต่หนูไม่ยื้อไม่อะไรทั้งสิ้น เเล้วก็ลบชื่อลบไรในเเชทหมด เเต่ไม่บล็อกนะ เเล้วก็ร้องไห้ ร้องหนักมาร้องหนักมาก คือช่วงเเรกที่เป็นแบบนี้หนูกลัวความรักแล้ว กลัวมากคนมาคุยคือบล็อกหมดทักมาคือบล็อก เข็ด ไม่ขอมีอีกแล้ว เเต่ประเด็นคือมันไม่ลืม ถึงวันนี้ผ่านมาเป็นปีเเล้ว ก็มีทั้งคิดถึงเเล้วก็เกลียด หนูไม่รู้จะอธิบายยังไงดีให้คนที่มาอ่านเขาใจในตัวหนู หนูรู้สึกว่าตัวเองดีอะ(มั่นมะ55555)ในความรักหนูจะศรัทธามาก เวลามีนี่คือคนนี้คนนีคนนี้เท่านั้น ไม่คุยคนอื่น ไม่รู้สึกด้วยเเหละไม่ค่อยชอบใคร เเต่เหมือนเป็นคนดวงซวย เวลาชอบใครเขาก็จะมีเเฟนบ้าง เป็นเกย์บ้าง5555เเล้วที่สุดเลยคือถ้าคุยกันเขาก็ชอบนอกใจ เเล้วก็มีคุยหลายคนบ้าง เเต่ตอนนี้เรื่องที่ผ่านมามันทำให้หนูขำ ขำในความโง่ของตัวเอง บางทีก็คิดว่าเราน่าจะถอยตั้งเเต่อึดอัดเเล้วอะ5555ด้วยความหลหลง-ำคืออยู่ต่อจ้า จนตัวเองต้องเสียใจ อีกอย่างด้วยความกลัวในตอนเขาทิ้ง ถึงตอนนี้ยังไม่มีใครเลยค้า เเบบถ้าเปิถ้าเปิดใจไปแต่เเรกก็จบป่ะวะ 55555 เเต่ช่างมันเถอะ หนูเเค่อยากเล่าอะ อย่าง่านี่กระทู้หรือกะหรีเลยนะ อยากเล่า