โซอ่อง เป็นทหารดีเคบีเอ ในรัฐกะเหรี่ยงที่หัวหน้าทหารเคยให้มาติดตามผมและเพื่อน(วิมาน เอี่ยมสมานทอง)เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว เพื่อสำรวจเส้นทางท่องเที่ยว ทั้งวังปลา น้ำพุร้อนหรือน้ำตกตลอดจนเส้นทางเดินป่าในรัฐกะเหรี่ยงและเคยไปนอนหนาวด้วยกันบนพระธาตุมอละอิ จนผมต้องเอาเปล Siam Hammock ไปให้ห่มและยกให้ติดตัวไว้ใช้งานเลย


เมื่อปลายเดือนที่แล้วในขณะที่ผมลุยคนเดียวเข้าไปเที่ยวงานในรัฐกะเหรี่ยง โซอ่องก็เข้ามาทัก ซึ่งเราทั้งคู่รู้สึกดีใจมากที่มีโอกาสได้มาเจอกันอีกครั้ง โซอ่องมาทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยในงานและพาลูกๆทั้ง 4 คนมาด้วย ซึ่งโซอ่องบอกว่า เมียเค้าเพิ่งตายไปได้ไม่ถึงปี เด็กๆเลยไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน จึงต้องพามาด้วยและตอนนี้กำลังนั่งดูละครอยู่หน้าเวที
ขณะที่โซอ่องพาผมเดินเที่ยวงาน ผมก็ชวนกินหมูจุ่มไม้ละบาท โซอ่องบอกว่า ไม่เป็นไร ผมไม่กินเพราะไม่มีเงิน ผมเลยบอกให้ไปเรียกลูกๆมานั่งกินด้วยกันทั้งหมดและบอกว่าจะเลี้ยงเอง ขณะที่เด็กๆกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย โซอ่องก็บอกให้ลูกๆกินกันคนละ 20 ไม้ก็พอ เพราะเกรงใจผม แต่ผมพอฟังออกบ้าง เลยหยิบไม้หมูจุ่มแจกเด็กๆจนหมดและขอให้แม่ค้าเสียบไม้หมูจุ่มเพิ่ม และบอกให้เด็กๆกินให้เต็มที่
ก่อนจากกันคืนนั้น ผมยื่นเงินให้โซอ่องหนึ่งพันบาท บอกเอาเก็บไว้ซื้อกับข้าวให้ลูกๆกิน