มีใครเคยไปวิ่ง แล้วไปเจอคนๆ หนึ่ง แล้วแอบชอบเขาโดยไม่รู้ตัวบ้างมั้ยคะ?
เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบวิ่ง เล่นกีฬาไม่เป็นสักกะอย่าง แต่พอทีนี้เพื่อนดันลากไปวิ่ง  อ้าว! วิ่งกับเพื่อนวิ่งไปวิ่งมาเกือบ 2 ปีแล้ว ปกติถ้าว่างก็ไปวิ่งกับเพื่อน ไปวิ่งก็เจอคนตั้งมากมาย แต่ก็ไม่เคยชอบใครเลยนะ
พอทีนี้ได้ย้ายกลับมาอยู่บ้าน ไม่มีเพื่อนเลย ชวนรุ่นน้องที่ทำงานไปวิ่งก็ไม่มีใครไปเลย ก็เลยต้องไปวิ่งคนเดียว เดินเล่นชมวิว ชมต้นไม้ ทักทายต้นไม้ใบหญ้า ดูเมฆ ดูท้องฟ้าไป
คือมันมีช่วงหนึ่งที่ว่าง ตอนเย็นเราก็ได้ไปวิ่งบ่อยช่วงเดือนกันยา - ธันวา ที่ผ่านมา ดันไปเจอผู้ชายคนหนึ่ง เขาวิ่งเก่งมาก คือตอนแรกก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาหรอก ไม่คิดว่าเขาจะเป็นผู้ชายอ่า แต่ก็ชื่นชมเขามาก คือวิ่งอย่างเก่ง ท่าสวย คือเขาหุ่นดีไง พอทีนี้ไปวิ่งทีไร ก็เจอเขาตลอดแอบสังเกตเขา เหมือนเขาจะวิ่งช่วงวันจันทร์ - ศุกร์ แล้ววันเสาร์ อาทิตย์เขาจะไม่มาวิ่ง เอาจริงๆ นึกว่าตัวเองเป็นโรคจิต ถึงขั้นสังเกตเขาขนาดนี้ หะๆ คือเราไม่ได้ไปวิ่งทุกวันนะ คือถ้าว่างก็ไป จะพยายามออกกำลังกายให้ได้ 3 วันต่อสัปดาห์งี้ แต่พอไปวิ่งทีไรก็เจอตลอดไง ทีนี้ก็ปลื้มสิ คนอะไรวิ่งเก่งชะมัด ดูสม่ำเสมอ คราวนี้ก็แอบสังเกตเขามาเรื่อยๆ จนรุ้ว่ารถเขาคันไหนด้วย คือถ้าเรามาวิ่ง ลงรถ เดินแล้วมาเจอรถเขางี้ ก็ดีใจมาก ยังไงก็ได้เห็นเขาคนนั้นแน่ๆ คือเห็นแต่ข้างหลังเขาไง หน้าตาเป็นยังไงก็ไม่รู้ เคยเดินสวนกัน เราก็ไม่กล้ามองหน้าเขานะ คือเขิน คือเขินบ้าเขินบอไรก็ไม่รู้ คือเขาก็ไม่ได้รู้ด้วยปะ
ก็บอกกับตัวเองว่าถ้าเจอเขา หรือเดินสวนกันจะมองหน้าเขาแล้วยิ้มให้เขา เอาจริงๆ ก็ไม่กล้า เคยเดินสวนกันตอนค่ำๆ ก็พยายามมองหน้าเขานะ แต่มืดไง ก็มองไม่เห็น 555 เป็นอย่างงี้อยู่ตลอด ไม่เคยเห็นหน้า เห็นแต่ข้างหลัง ก็ยิ้มเขิน เหมือนคนบ้าอ่า
จนช่วงเดือนพฤศจิกา - ธันวา เวลาไปวิ่ง เขาดันมาจอดรถข้างๆ รถเรา คือแบบ กรี๊ดในใจ คือแบบปลื้มมากอ่า ใจเต้นแบบรัวๆ แรงๆ วันนั้นนะวิ่งไป ยิ้มไปไม่มีเหนื่อยอ่า แล้วหลังๆ มา เขาเอารถมาจอดข้างๆ รถเราบ่อยขึ้น แล้วเราก็เป็นแบบ ผญ. มโนไง  เลยถึงขั้นถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วไลน์ไปบอกพี่ที่สนิทกัน ว่าพี่เขาเอารถมาจอดข้างๆ หนูอีกแล้ว พี่เขาก็บอกว่า แกมโนไปปะ? ที่ตรงนั้นมันว่างรึเปล่า เขาเลยมาจอด คือเราก็แอบเข้าข้างตัวเองไง แต่เพื่อนๆ พี่ๆ เขาต่างก็บอกว่าที่มันว่างแค่ตรงนี้รึเปล่า เขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจเอานถมาจอดข้างแกหรอก อือ! ก็จริงอ่ะ เขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลย คือเรามโนไปไง
  แต่ทำไมช่วงหลังๆ ถึงเจอรถเขามาจอดใกล้ตลอดล่ะ ถ้าไม่มาจอดข้างๆ กันเลย ก็มีเว้นคัน ไม่ได้ไกลกันเลยไง  แต่ก็นั่นแหละ ก็เห็นเขามาวิ่งคนเดียว ผู้ชายจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ใช่ปะ? แต่ก็ดันชอบเขาไปแล้วไง รู้สึกไงก็ไม่รู้ ดีใจนะที่เขาเอารถมาจอดใกล้ๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ตาม
  แล้ววันหนึ่งของเดือนธันวา ไม่รู้ว่าวันไหน เขาก็วิ่งไป แล้วไปหยิบขวดน้ำที่วางไว้ท้ายรถของเขา (ที่มาจอดรถไว้ข้างๆ เรา) แล้วหันมามองเรา เราคิดว่าเขาอยากให้เรารู้หรือเปล่าว่าเป็นเขาเองที่มาจอดรถไว้ข้างๆ เรา แต่เราก็รีบหันหน้าไปอีกทาง คอแทบเคล็ด เขินมากกกกก มากที่สุด ยิ้มในใจ พยายามไม่แสดงความรู้สึกออกมา พอเขาวิ่งไปไกล ก็แอบมองเขา ยิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงหูละ หะๆ  

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราจะไม่หันหน้าหนีไปแบบนั้น เราจะมองไปที่เขา ส่งยิ้มให้เขา

แต่ก็นั่นแหละ เรามโนเก่งไง เข้าข้างตัวเองเกินไปหรือเปล่าว่าเขาจะมองมาที่เรา?

หลังจากวันนั้น เราก็ไม่ค่อยได้ไปวิ่งอีกเลย ดันเท้าพลิก หมอให้หยุดวิ่ง 2 อาทิตย์  ดันหยุดวิ่งไป 2-3 เดือนเลยจนถึงวันนี้ เพราะต้องขึ้นเวรตลอด ไม่มีเวลาไปวิ่งเลย
พอมีเวลาไปวิ่ง ก็ดันไม่เจอเขาอ่า ก็แอบเสียใจนะที่ไม่เจอ ไม่รู้เขาไปวิ่งที่ไหนหรือเปล่า หรือติดธุระก็ได้

แต่ช่วง 2-3 เดือนนี้ คือ ไม่รู้ทำไมต้องคิดถึงเขาตลอดอ่า คิดถึงทุกวัน อยากเจอ ถึงแม้ไปวิ่งจะเห็นแค่ข้างหลังเขาก็ตาม ทำไมถึงอยากรู้จักผู้ชายคนนี้มากก็ไม่รู้ นี่ก็ไม่รู้ว่าแอบชอบหรือแอบรักเขาไปแล้ว บ้าปะ! (ด่าตัวเอง) ไม่ไปวิ่งเกือบ 2-3 เดือน ความรู้สึกมันน่าจะดาวน์ลงบ้างมะ? หรืออาการหนัก คือก็ไม่เคยแอบปลื้มหรือชอบใครมากขนาดนี้มาก่อนไง  


แต่ก็ขอบคุณนะ ความรู้สึกแบบนี้มันดีจริงๆ
ขอบคุณนะ รู้มั้ยแค่คุณเอารถมาจอดไว้ข้างๆ แบบนี้ก็รู้สึกเขิน ใจเต้นแรงแล้ว ถึงแม้ความจริง ที่จอดรถมันจะว่างแค่ตรงนี้ก็ตาม
ที่เขาบอกว่าไม่เห็นหน้า แต่เห็นหลังคาก็ยังดี
อ๋อ! คงเหมือนกัน ไม่มีรูปเขา มีแค่รูปรถเขาก็ยังดี หะๆ




ขอบคุณพื้นที่ของพันทิป ที่ให้เราได้ระบายความรู้สึกออกมาละกันนะคะ

ใครเคยเป็นแบบเราบ้างคะ?
แบบนี้ถือว่าเราเพ้อไปมั้ย?
เรามโนมากไปรึเปล่า?
เรายังปกติใช่มั้ย?

เราไม่เคยเป็นแบบเน้ๆๆๆๆๆ