เข้าเรื่องเลยนะคะ

เราเพิ่งมาเริ่มทำงานค่ะ ส่วนพี่เขาเป็นคนที่อายุไล่ๆกับเรา แล้วคอยเทรนงานให้ค่ะ
เขาเป็นคนเฟรนลี่มากๆ แต่ว่าเนิร์ด ไม่ชอบให้ผญ.โดนตัวด้วย ซึ่งแบบนิสัยคล้ายเราด้วยอะ
เวลาเราอยู่ด้วยแล้วไม่รู้สึกอึดอัดเลย จะขำตลอด เพราะเขายิงมุกเก่ง แล้วเราขำง่าย
เดือนแรกที่มาทำงานไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาเลยค่ะ ด้วยความที่ว่าเค้าจะอ้วงๆ
กลมๆเลยยังไม่ได้ชอบค่ะ เพราะว่ามีคนหล่อกว่าเขาเยอะมากด้วย (ส่วนตอนนี้นั้น เราน่ารักมากในสายตาเราTT)
พอเขาเดือนที่สอง ด้วยความที่เขาจะปากร้ายมากๆ ชอบแกล้งมากๆ เขาก็จะชอบว่าเรา
แบบเล่นๆ แต่เรางอนจริงค่ะ แล้ววันถัดมาเขาหยุดพอดี พี่ที่ทำงานบอกว่าเขาถามใหญ่เลย
ว่าเรางอนเขาเรื่องอะไร อะไรแบบนี้ เราก็ไม่รู้ว่าจริงไหม แต่เขาก็ไม่ปฏิเสธนะคะ แค่ยิ้มๆ
ตอนนั้นเหมือนเป็นจุดเริ่มต้นที่มองว่าเขาน่ารัก... แต่เรายังไม่ยอมรับตัวเองนะคะ
รับไม่ได้ๆๆๆๆ การจะชอบคนที่เรียนสายอาชีพเดียวกันนี่ สำหรับเราเหมือนผีเห็นผีเลยค่ะ
แต่พอหลายอาทิตย์ถัดมา เราก็รับรู้ตัวเองว่า เวลาเขาหยุด เราจะคิดถึงเขามากๆ
ชอบให้เขามาแกล้ง ...เหมือนเราชอบเขาเลย แหงะ
เราก็เล่นหยอดเขากลับบ้าง เวลาเขามาหยอดๆเรา ซึ่งมันก็ทุกวัน+ทั้งวันละ จนตอนนี้พี่ที่ทำงานแซวยับเลยค่า
แต่ส่วนใหญ่แซวเหมือนเขาชอบเรางะ เพราะดูไม่ออกว่าเราน่ะชอบเขา 555+
แต่มีอีกเหตุผลหนึ่งที่แซวค่ะ เพราะเหลือแค่สองคนที่ยังโสด>^<

จนถึงตอนนี้เรากับเขายังพูดหยอกล้อกันอยู่ทุกวันเลยค่ะ
เขาชอบเราไหมก็ไม่รู้ แต่เราชอบเขาไปแล้วค่ะ TT
ล่าสุด แอบเห็นแวบๆว่าเขายังคุยกับแฟนเก่าด้วยค่ะ (ทั้งๆที่เลิกกันไปหลายปีแล้ว>ไปส่องมา)มันทำให้เราหมดหวังขึ้นทุกที
แต่พอเขาเห็นเรานิ่งๆไป เขาก็จะหาเรื่องแหย่เราอะ จนตอนนี้เราก็ยังไม่ได้ตัดใจเลยค่ะ
แต่จริงๆก็ไม่อยากตัดด้วยแหละ

อยากถามว่า ถ้าเราไม่ตัดใจ เราควรทำยังไงต่อไปคะ ...
จะบอกขอบก็กลัวจะมองหน้ากันไม่ติด
แล้ว ...ทำยังไงให้เขาตอบไลน์บ้างคะ ถึงต่อหน้าเขาจะคุยแค่ไหน แต่ลับหลังนี่ไม่คุยเลยค่ะ
หากแนะนำให้ตัดใจก็ขอวิธีด้วยนะคะ TT