สวัสดีค่ะเจ้าของกระทู้เอง เราไม่ได้คุยกับแฟนเป็นระยะเวลาร่วมเดือนแล้ว ถึงจะไม่ได้บอกเลิกกันแต่สถานะทุกอย่างก็คงชัดเจนดีเพราะเราไม่ได้ยุ่งอะไรกันแล้ว เสียใจนะคะ เสียดายด้วยที่เราเพิ่งรู้จักกันได้แค่นี้ แต่เราก็มาสุดทางสะก่อน 555 มาถึงวันนี้ต้องยอมรับ
9.02.2019 เป็นวันสุดท้ายที่เราได้คุยกันค่ะ เราชื่อเอค่ะ พี่เค้าชื่อบี เราเจอกันตอนเราไปทำงานเมื่อ5เดือนก่อน บังเอิญไหมนะหรอ ก็คงอย่างงั้นแหละค่ะ เราได้เห็นพี่เค้าทำงานทำนู้นนี่ก็รู้สึกว่าพี่เค้าเก่งดี เราก็ชอบแต่เราไม่ได้บอกอะไรไป โชคดีของเราจริงๆค่ะ ที่พี่เค้ามาบอกชอบเราก่อนคือทักมาคุยก่อนหน้านี้คือเรื่องงาน หลังจากกลับเค้าบอกว่าเค้าชอบเรา ไอ่เราก็กรี้ดสิค่ะ 555ดีใจกระโดดกอดเพื่อนทั้งสาขาเลย ในส่วนของภาพลักษณ์ภายนอกพี่เค้าเป็นคนดีค่ะ เข้ากับคนง่ายตลก ขำมากนี่ก็เป็นส่วนนึงส่วนแรกที่เราชอบพี่แก พอมาคุยกันจริงๆพี่เค้าหลักการมากๆค่ะ เห็นทีเล่นทีจริงเวลาแชทบ้างนี่แกก็คงไม่เข้าใจเจตนาเราก็มี หรือบางทีเราติดเล่นมากไปก็ไม่รู้ บางทีก็รับมุก แต่ทำไมกับเรื่องอื่นดูเก่งจังเคยเห็นแกสันทนาการแกก็ทำออกมาดี ไม่ใช่แกไม่หยอกนะคะ แต่ก้หยอกแบบแป๊กๆ ไอ่เราก็เอ๊ะกับความรักทำไมพี่แกดู...ลืมบอกพี่แกเรียนกฎหมายค่ะหนักกว่าผช.เล่นเกมอีกเรื่องของเวลายิ่งไปกว่านั้นคือ จะว่าผช.เล่นเกมนางยังพูดกับผญ.รู้เรื่องนะ แต่คงอาจจะเจอแปลกกับแปลกด้วยกันแหละเราเลยไม่ compromise ตรงนี้มาก เราก็เข้าใจและก้ไม่ได้ไปบ่นไรเค้าเพราะเห็นๆอยู่ว่านางหนักจริงๆก้เน้นๆให้กำลังใจมากกว่า ส่วนเราเรียนอิ้งนานาชาติค่ะ lifestyle เลยต่างกันนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรสำหรับเราแล้วเราคือรักเค้า รักไปแล้ว ในส่วนนิสัยของเรา ไม่ได้จะบอกว่าตัวเองหยิ่งหรืออะไรนะคะ กับความรักอะเราขี้อายมากค่ะ แค่จะชวนกินข้าวยังเขิลเลย ลำบากใจเหมือนกันค่ะเวลาได้คบกับคนที่ชอบจริงๆพลานเป็นแบบนี้ไปสะได้ เราไม่กล้าที่จะแสดงความรุ้สึกอะไรออกมาทั้งนั้น และเราจะมีสิ่งที่เหมือนกันอยุ่อย่างนึงค่ะ "คือเชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง"  ทุกครั้งที่เราคุยกันจะออกแนวหลักการสะมาก ส่วนแสดงความรู้สึกไอ่เรานี่ไม่เก่งอยู่เเล้วเเล้วพี่เค้าก็คงไม่เข้าใจด้วย อย่างที่บอกละนะคะ ความรักมันจะเป้นความรักไปไม่ได้ถ้าหากเราใช้เหตุผลมากกว่าความรู้สึก เปรียบเทียบกับสมองและก็หัวใจคงเหมือนๆกันเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ..เรื่อยๆ และวันนี้ก็มาถึง วันนั้นเป็นวันที่ดีค่ะ เราคุยกันดีๆให้กำลังใจหวานมากกว่าปกติ พี่มาหวานใส่หนูแหละช่วงสองสามวันก่อนนี้ พี่แกพูด ค่ะ ค้า นะคะ กับเรา เราก้คิดในใจใครสอนนางมา55555  เรารู้สึกดีมากค่ะกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มสะแล้วเชียว คืนนั้นเหมือนพี่เค้ามาให้กำลังใจเราไรเงี้ยเห้นเราหักโหมมั้ง เราถามพี่แกไปว่า พี่รักเอไหมไหนบอกรักดิ เค้าบอกรักมียิ้มร่าแปลกจากนิสัยนักกฎหมายจ๋าของนางส่งติกเกอร์ด้วย ไอ่เราก็งงไปกินไรผิดมาวะนึกในใจนะคะไม่ได้พูดออกไปเลยลองถามไปอีกทีว่า "พี่รักเอจิงอ่อถามอีกหน่อยดิ" เราก็โอเคสดชื่นมีพลังจะไปทำงานละตอนแรกอะ แต่!!! อยู่ดีๆเท่านั้นละคะเราทะเลาะกัน 19:17ของอีกวันนางตอบเรา ปกติของนางตามประสาคนนิสัยสันโดษไม่ออนเฟส"โดยนิสัยของพี่แล้วพี่เป็นคนไม่ชอบร่ำรี่ร่ำไรรู้สึกว่าถ้าพูดบ่อยๆและมันจะหัวร้อน" ประโยคต่อมาๆนางก็ถามสารทุกข์สุขดิบแหละ มีคะค่ะค้าเหมือนเดิม แต่เจตนาเรา (พี่ด่าเราว่าร่ำรี่ร่ำไรเหอะ !!) นางโพสต์จ่ะในเวลาต่อมา "ไม่รู้จะอยู่กับใครได้นานไหมนะปกติแล้วเป็นคนไม่ชอบร่ำรี่ร่ำไร เป็นคนพูดคำไหนคำนั้น" เราหรอ!!..เม้นเลยจ่ะ #ทำไมไม่แท่กเลย นางก็ตอบเม้นแบบโอ๋ๆแหละ (จร้าาพ่อนักฎหมาย ทางนี้ก้โกรธแรงยิ่งเป็นคนอีโก้สูงๆด้วยแล้ว ยิ่งยอมไม่ได้เลยทีนี้) เราโพสต์ตอบ "คนเรานะยังไงๆมันก็คือตัวเรา ต่างคนก็ต่างความคิด คุณจะเอาความคิดหรือมาตราฐานของตัวคุณเพียงคนเดียวตัดสินคนอื่นอย่างนั้นหรอคะ " โมโหในโมโห เป็นเมนด้วยนะตอนนั้น ตั้งแต่ตอนนั้นจนตอนนี้เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยค่ะ ก็กลับมาอ่านแชทอีกทีก็รุ้สึกว่าผิดที่ตัวเองใช้อารมณ์มากไปนะตอนนั้น เราเลยตัดสินใจโทรหาเค้าถัดจากวันที่โกรธกันมา 11 วัน นางรับทรส.เเต่นางไม่พูดเหมือนสตั้น 3 นาทีนางตัดสายไป แล้วอีก 5 วันถัดมาเราตัดสินใจโทรไปปรากฎว่าตัดสายกุทิ้งทั้งสามสาย โอเคเราเลิกโทร สักพักมีเบอร์ปริศนาโทรเข้ามาคือเบอร์เพื่อนนางเพื่อนนางก้ร่ายๆให้ฟังเราก็ร่ายๆไปให้ฟัง  เราก็ไม่อยากโทรไปกวนไรอีกแล้วเด่วจะหาว่าร่ำรี่ร่ำไรอีก ที่จะถามคือเราทำถูกแล้วใช่ไหม ถึงแม้ว่าจะชอบมากเท่าไหร่ถึงมันจะใช่สักแค่ไหน แต่ถ้าเกิดไม่ปรับให้ balance  กันแบบนี้ ความสุขก็ไม่ได้อยู่กับเราอยู่ดี เราไม่โทรไม่คุยไม่ง้ออีกแล้วหรือเราทำถูกหรือผิด